เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 62

“คุณพีทคะ ที่บีเลือกโทรหาคุณพีทเพราะบีเห็นว่าคุณพีทกำลังคบหากับน้องอยู่ บีถึงกล้าโทรมารบ กวน น้องไม่สบายจริงๆ ค่ะ ถ้าบีไปได้บีไปเองแล้ว แต่กว่าบีจะไปถึงบีกลัวว่าน้ำหวานจะอาการหนัก เพราะน้องมีไข้สูง บีกลัวว่าน้องจะเป็นไข้เลือดออกเพราะเมื่อสองวันที่แล้วน้องไปถ่ายละครในป่า ยุงค่อนข้างชุมถ้าคุณพีทไม่สะดวกจริงๆ บีโทรเรียกแอมบูแลนซ์ไปรับน้องก็ได้ค่ะ แค่นี้นะคะ”

บีบีพูดอย่างฉุนๆ นึกโมโหภัทรพลในใจ ที่ดูไม่เดือดร้อนกับการที่นลินีป่วยผิดวิสัยคนรักกัน

“เดี๋ยวครับคุณบี เดี๋ยวผมไปเอง”

“ขอบคุณมากนะคะ ยังไงฝากอัพเดทอาการน้องให้บีทีนะคะ”

แล้วหญิงสาวก็วางสายไป

“อะไรมึง”

ดนุรุจถามเมื่อเห็นภัทรพลวางสาย หน้าตาดูลำบากใจ

“ผู้จัดการน้ำหวานโทรมาบอกว่าน้ำหวานไม่สบายมีไข้สูง กลัวว่าจะเป็นไข้เลือดออกเลยอยากให้กูไปดู”

“เชี่ย แล้วมึงเอาไง”

ไอ้เต้ถามเห็นเค้ารางของความยุ่งยากที่จะตามมา

“กูไม่อยากไป แต่ก็ตามที่มึงได้ยินพอกูบอกไปแบบ นั้นคุณบีเขาก็พูดตัดพ้อกูเหมือนกูเลวมาก ว่าขนาดน้องไม่สบายกูยังไม่สนใจ เขาบอกว่าโทรไปหาแม่น้ำหวานแล้ว ท่านไปงานเลี้ยงกับท่านรองพ่อน้ำหวานเค้า แล้วก็ติดคุยกับท่านรัฐมนตรีอยู่ยังออกมาไม่ได้ กูมีทางเลือก เหรอมึง กูไม่อยากโกหกนาด้วย ถ้าไม่บอกก็เหมือนกูโกหกเขากูรับปากเขาแล้วว่ากูจะไม่โกหกเขาอีก แต่ถ้าบอกนาคงเสียใจ กูไม่อยากทำให้เขาเสียใจ”

ภัทรพลยกแก้วขึ้นดื่มด้วยความกลัดกลุ้ม ก่อนตัดสินใจคว้ากุญแจรถที่วางอยู่บนโต๊ะ

“เอาไว้เจอกัน”

แล้วภัทรพลก็เดินออกไป

“หวังว่าไอ้พีทจะผ่านเรื่องนี้ไปได้กูสังหรณ์ใจแปลกๆ ว่ะไอ้รุจ”