เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 63

ภัทรพลหันมามองเห็นนลินีหล่นลงไปนอนข้างเตียง

“น้ำหวาน”

ภัทรพลละมือจากกลุ่มชุดชั้นในในลิ้นชักที่กำลังจะหยิบให้เธอ แล้วรีบเดินมาพยุงคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างเตียง

“เป็นอะไร จะเอาอะไรทำไมไม่เรียกพี่”

ภัทรพลเหลือบมองโต๊ะข้างเตียงที่เอียงกระเท่เร่ อยู่ข้างหญิงสาว

“น้ำหวานหนาวค่ะ เลยจะปรับอุณหภูมิ”

ภัทรพลหยิบรีโมทแอร์ที่หล่นอยู่ไม่ไกล มาปรับอุณหภูมิให้ แล้วตัดสินใจอุ้มเธอขึ้นวางบนเตียง สัมผัสเนียนนุ่มหอมกรุ่นที่ได้รับทำให้ภัทรพลต้องสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อสงบใจ

วางเธอบนเตียงเสร็จ ก็รีบหมุนตัวกลับไปหยิบเสื้อผ้าพร้อมผ้าเช็ดตัวที่หล่นอยู่ข้างตู้ หยิบชุดชั้นในสีขาวออกมาสองชิ้น แล้วเดินกลับมาที่เตียง เห็นนลินีเช็ดน้ำตาที่ไหลลงข้างแก้มก็รู้ว่าหญิงสาวน้อยใจ ภัทรพลผ่อนลมหายใจอย่างอึดอัด ตัดสินใจนั่งลงข้างเตียง

“มาเดี๋ยวพี่ช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้”

ภัทรพลล้วงมือเข้าไปในเสื้อนอนของเธอแล้วใช้ผ้าเช็ดตัวมาผูกเป็นปมที่อก แล้วค่อยถอดเสื้อตัวนอกออก ดึงผ้าห่มมาคลุมที่หน้าขาเพื่อไม่ให้ดูโป๊มันคงดูตลกมากที่คนที่สัมผัสแนบชิดกันมาทุกส่วนแล้วกลับมาทำอะไรแบบนี้ แต่เขาไม่อยากล่วงเกินเธอไปมากกว่านี้ เพราะตัดสินใจแล้วว่าจะจบความสัมพันธ์ครั้งนี้ลง และรู้ตัวเองดีว่าระดับแอลกฮอล์ที่อยู่ในกระแสเลือดในตอนนี้แม้จะเพียงน้อยนิดแต่ก็ไม่ควรเสี่ยงแถมยังอยู่ในสถานการณ์อันล่อแหลมบนเตียงนุ่มๆ ในห้องสองต่อสอง ควรจะระวังอย่างที่สุด ขณะที่ภัทรพลถอดเสื้อออกจากตัวนลินีผ้าเช็ดตัวที่พันรอบอกเธอไว้อย่างหลวมๆ ก็หล่นลงมากองที่เอว สองเต้าขาวอล่างฉ่างปรากฎต่อหน้าเขา เหลือบมองยอดถันเป็นป้านสีชมพูระเรื่อที่เขารู้ดีว่ามันให้รสชาติหวานล้ำเพียงใดยามที่กลืนกินไว้ในปาก ก็ต้องกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก จึงรีบเอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อที่จะได้นำมาพันไว้ดังเดิม แต่ยังไม่ได้ทันจะได้ทำอะไรเสียงเปิดประตูห้องก็ดังขึ้น เขาหันไปมอง

“น้ำหวานทำอะไร”

“คุณพ่อคุณแม่”