ภัทรพลที่ดูเหมือนว่าจะสติดีที่สุดสั่งการให้สองสามีภรรยาสูงวัยที่สติไม่อยู่กับตัวทำตาม ภัทรพลช้อนอุ้มนลินีขึ้นมาแล้วเดินออกจากห้องไปเมื่อทราบชื่อโรงพยาบาลที่เธอรักษาประจำ และบังเอิญอยู่ไม่ไกลจากคอนโดที่พัก ผู้สูงวัยกว่าเดินตามเขาไป พร้อมๆ กับบิดาของเธอโทรแจ้งคนสนิทให้ทำตามที่ภัทรพลบอกไม่นานทั้งหมดก็มานั่งรอหน้าห้องฉุกเฉิน ภัทรพลเหลือบตาดูนาฬิกา เวลาตอนนี้คือห้าทุ่มกว่า นึกกังวลใจว่าใกล้จะถึงเวลาที่ต้องกลับบ้านไปหาศศินาแล้ว
“ผมขอบคุณคุณมากนะ ที่ช่วยพาน้ำหวานมาส่งโรงพยาบาลถ้าไม่มีคุณอยู่ด้วยผมคงทำอะไรไม่ถูก”
ชายสูงวัยเดินมาตบไหล่เขาพร้อมกล่าวขอบคุณรู้สึกนิยมชมชอบชายหนุ่มมากขึ้นที่เป็นคนมีสติ น่าจะดูแลลูกสาวของตนเองได้ ส่วนมารดาของนลินีก็เดินกลับไปกลับมาหน้าห้องฉุกเฉินตาคอยเหลือบมองประตูเป็นระยะ ภัทรพลรู้สึกอึดอัดใจอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ไม่ได้พูดออกไปไม่นานประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออก
“คุณหมอคะลูกสาวดิฉันเป็นยังไงบ้างคะ”
“คนไข้ปลอดภัยดีครับ ตอนนี้รู้สึกตัวแล้ว หมอสั่งยานอนหลับอย่างอ่อนๆ กับน้ำเกลือให้ แล้วให้คนไข้พักผ่อน ให้พยาบาลเจาะเลือดไปตรวจดูอิเลคโทไลท์เช็คเกร็ดเลือดแล้วก็ให้ตรวจหาเชื้อไข้เลือดออกไปด้วย สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นไข้เลือดออก แต่รอคอนเฟริ์มผลเลือดอีกที ตอนนี้เชิญญาติคนไข้ติดต่อห้องพักกับทางเจ้าหน้าที่ก่อนนะครับ”
“มีอะไรที่ต้องกังวลไหมคะหมอ”
มารดาของนลินีเอ่ยถามอาการ
“เท่าที่ประเมินดูก็มีไข้สูงที่หน้าเป็นห่วง หมอให้ยาลดไข้สูงแล้ว ถ้าไข้ลดคนไข้น่าจะดีขึ้นครับ รอดูผลเลือดอีกทีไม่ต้องกังวลนะครับ หมอจะดูแลให้เต็มที่”
นายแพทย์หนุ่มหน้าตาดี แจ้งข่าวแก่ญาติคนไข้ เขารู้ว่าเธอเป็นนางเอกที่กำลังมาแรงจากที่ทาง พยาบาลบอก ท่าทางของชายหญิงสูงวัยที่น่าจะเป็นบิดามารดาของเธอดูกังวล ทำให้คนพูดน้อยอย่างเขาต้องอธิบายยาวๆ เพื่อช่วยลดความกังวล เหลือบมองชายหนุ่มหน้าตาดีอีกคนน่าจะเป็นคนรักของเธอ ยืนนิ่งหน้าเครียดอยู่ไม่ห่าง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียครับ ผัวขอโทษ