อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 94

เมื่อเห็นสุราขวดนี้ โม่เยว่ก็ผงะไปเล็กน้อย

มีแม่นางบ้านไหนเป็นเยี่ยงนางบ้าง ที่จะพกขวดสุราติดตัวไว้！

สุราขวดนี้ ดูแตกต่างจากปกติ

บรรจุภัณฑ์สุรานี่ ไม่ใช่ไหสุราหรือ

ทำไมรูปร่างขวดแปลกประหลาดเช่นนี้...แล้วขวดนี่ ยังโปร่งแสงอีกด้วย！

โม่เยว่รับมาดู เห็นสามคำที่เด่นชัดเขียนไว้ด้านบน เอ้อร์โกโถว

คือชื่อของสุรารึ

ช่างแปลกประหลาดนัก！

ใต้สายตายิ้มไม่คล้ายยิ้มของหยุนหว่านหนิง เขาค่อย ๆ บิดฝาขวดออก เดิมทีเขาคิดว่าจุกขวดนี่ต้องดึงออก แต่ดึงอยู่ครู่หนึ่งก็รู้สึกมีบางอย่างไม่ถูกต้อง ถึงได้พบว่ามันต้องบิดเอา

หลังจากบิดฝาแล้ว กลิ่นฉุนของสุราโชยมาแตะจมูก！

เดิมโม่เยว่ก็คออ่อนอยู่แล้ว

แค่ได้กลิ่นสุราฉุน ๆ โชยมาแตะจมูก ก็เกือบจะทำให้เขาหน้ามืดแล้ว

เขาอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน ใช้สายตามองหยุนหว่านหนิงอย่างสงสัย “สุรานี่ดื่มได้จริงหรือ เจ้าไม่ได้วางยาในนี้ เพื่อฆ่าข้าใช่ไหม”

หยุนหว่านหนิง “...”

ไม่แปลกเลยที่เขากับโม่เฟยเฟยเป็นพี่น้องกันแท้ ๆ เหตุใดถึงกลัวนางวางยาขนาดนี้เล่า

ในสายตาพวกเขาพี่น้องหยุนหว่านหนิงอย่างนาง เป็นนางอสรพิษหรือไรกัน

“ดื่มแล้วเจ้าไม่ตายหรอก”

หยุนหว่านหนิงกลอกตา

เพื่อจะได้รู้พื้นเพของหยวนเป่า โม่เยว่ก็ถือว่าสู้จนถึงที่สุด เนื้อที่เพิ่งย่างร้อน ๆ และกลิ่นย่างหอมกรุ่นที่โชยออกมา โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวเอ้อร์โกโถวขวดหนึ่งก็ลงท้องไปแล้ว

ขณะหยุนหว่านหนิงย่างเนื้อให้เขา ก็ดื่มกับเขาด้วย

นานแล้วที่ไม่ได้ร่ำสุรา

เอ้อร์โกโถวแกล้มกับเนื้อย่าง ยิ่งกินยิ่งอร่อย และยิ่งดื่มก็ยิ่งมึนหัว

สุดท้าย...ทั้งคู่ก็เมามายไป

ฤทธิ์เดชสุราค่อนข้างมาก โดยเฉพาะกับโม่เยว่อย่างยิ่ง

เดิมทีเขาก็ดื่มไม่เก่งอยู่แล้ว

เมื่อถูกหยุนหว่านหนิงมอมเหล้า ตอนตื่นขึ้นมาทั้งคู่ก็นอนอยู่บนเตียงเดียวกัน...ที่เรือนข้างเรือนชิงหยิ่ง เมื่อคืนเป็นหรูเยียนที่ดูแลหยวนเป่าเข้านอน

เห็นทั้งคู่ดื่มกันอย่างมัวเมา จึงทิ้งทั้งสองคนลงบนเตียงเดียวกันโดยพลการ

ตอนหยุนหว่านหนิงตื่นขึ้นมา ก็เป็นเวลารุ่งสาง

นางใต้ผ้านวมลืมตาขึ้นอย่างงุนงง นึกถึงอย่างละเอียดว่าเมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง

แต่ไม่ว่าจะคิดอย่างไร ก็นึกไม่ออกว่ามีเกิดอะไรขึ้นกับโม่เยว่บ้างหรือเปล่า

ไม่คาดคิดว่านางจะภาพตัด！

นางจำได้แค่ว่าเราทั้งสองคนดื่มหนักกันอยู่ นางเล่น “เกมนับมือคู่คี่” กับโม่เยว่ และถูกโม่เยว่ดีดหน้าผาก จนฟุบลงกับโต๊ะแล้วหัวเราะเฮฮา

หากบอกว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น ตัวนางก็ไม่ได้รู้สึกไม่สบายสักนิด

หากบอกว่าไม่ได้มีบางอย่างเกิดขึ้น...

ใต้ผ้านวม คนทั้งคู่เปลือยกาย นี่มันเกิดเรื่องอะไรกันขึ้น！

เป็นไปได้ไหม ที่เมื่อคืนพวกเขาสองคนเปลื้องผ้า แค่ห่มผ้านวมแล้วพูดคุยกันเฉย ๆ

หยุนหว่านหนิงจับผ้านวมที่ปิดอกไว้แน่น ค่อยๆ หันศีรษะไปมองอย่างระมัดระวัง...โม่เยว่ยังไม่ตื่น แพขนตายาวหนาและดกดำ ราวกับพัดอันเล็ก ๆ สองอัน

หยวนเป่าย่อมได้รับสืบทอดมาจากเขา แพรขนตาที่งอนยาวดกดำ

เป็นวลานานแล้วที่นาง ไม่ได้สังเกตเขาใกล้ชิดขนาดนี้

ไม่ใช่！

นางไม่เคยอยู่ใกล้ชิด กับเขาด้วยกันมาก่อน โดยเฉพาะการนอนบนเตียงเดียวกัน!

แม้แต่คืนแรกที่ส่งตัวเข้าหอ นางก็ถูกเขาข่มเหงจนเกือบตายไป

พอเขาปลีกตัวออกไป ก็ถูกเขากักบริเวณสี่ปีเต็ม ๆ

ซึ่งนี่เป็นครั้งแรกของทั้งสองคน นอนร่วมกันอย่างคลุมเครือ โดยไม่มีหยวนเป่านอนคั่นตรงกลาง

หยุนหว่านหนิงกะพริบตา แล้วผ่อนลมหายใจแผ่วเบา

นางพินิจรูปลักษณ์ของโม่เยว่อย่างถี่ถ้วน

หน้าผากของเขากว้าง ขนคิ้วดกดำ ตอนนี้คิ้วเหยียดตรง ไม่ได้ผูกกันเป็นปมที่ชอบทำเหมือนตอนปกติ ขณะนอนหลับดวงตาก็อ่อนโยนขึ้นหลายส่วน แล้วมองนางด้วยความไม่พอใจน้อยกว่าตอนปกติ

ดั้งจมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางเฉียบแฝงไปด้วยความใจจืดใจดำเล็กน้อย แต่กลับมีเสน่ห์ดึงดูดคนเหลือร้าย！