เพลิงร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 48

"ผมมาคิดทบทวนเรื่องของเราดูแล้ว"

"ท่านไม่สบายหรือเปล่าคะ" แพรวพราวเริ่มใจไม่ดี แต่ก็ยังคงส่งรอยยิ้มหวานๆ ให้ แบบใจดีสู้เสือ

"เราหย่ากันเถอะ"

"คุณพี่!!"

"ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณอยากได้ ผมขอแค่ให้คุณเซ็นต์ใบหย่า"

"ไม่มีทางค่ะ กว่าเราจะฝ่าฟันความรักของเรามาด้วยกันได้ ทำไมคุณพี่ถึงทำแบบนี้กับแพรวคะ"

"ผมให้เกียรติคุณถึงได้มาคุยก่อน หรืออยากจะคุยผ่านทนายของผมล่ะ"

"แพรวรักท่าน ยอมอุ้มท้องลูกของท่าน ถึงแม้จะถูกใครตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี"

"เรื่องลูกผมก็ยังจะส่งเสียเลี้ยงดู"

"แพรวไม่ได้ต้องการแบบนั้นสักหน่อย ใครคะ..ท่านมีใครใหม่อีกเหรอคะ"

"เรื่องนั้นไม่เกี่ยว เรามาคุยเรื่องของเราก่อน"

"เรื่องของเรา แพรวไม่หย่า!"

"ผมมาคุยกับคุณดีๆ แล้วนะ หลังจากนี้คุณก็คุยกับทนายของผมแล้วกัน และสิ่งที่คุณอยากได้ก็อย่าฝันว่าจะได้"

"ท่านอย่าบอกนะว่าจะกลับไปหามันอีก"

"ผมเพิ่งรู้ว่ารักภรรยา"

"รักภรรยาอย่างนั้นเหรอคะ แล้วที่ผ่านมาล่ะผู้หญิงนับสิบนับร้อยยังจะเรียกว่ารักภรรยาได้อยู่อีกเหรอคะ!" แต่ดูเหมือนเรวทัตจะไม่ฟังอะไรอีก เพราะตอนนี้เดินไปที่รถแล้ว "กรี๊ดดดด!!"

"คุณแม่เป็นอะไรคะ" มโนราห์ได้ยินเสียงร้องก็รีบลงมาดู

"แกยังมีชีวิตอยู่อีกเหรอ! เมื่อกี้แกไปทำอะไร ทำไมไม่ลงมาช่วยฉัน!!" ถ้าลูกสาวอยู่ในเหตุการณ์ด้วย ไอ้แก่นั่นมันคงจะเห็นใจอยู่บ้าง

[คฤหาสน์หลังที่พุดตาลอยู่]

"แล้วคุณเมย์ล่ะครับ" เพลิงมาถึงได้สักพักแล้ว ไม่เห็นเมขลาอยู่ด้านในกับแม่และพี่ชาย เขาก็เลยถามจากแม่บ้าน

"คุณเมย์ไปแถวสระว่ายน้ำมั้งคะ" ตั้งแต่มาอยู่บ้านหลังนี้เมขลายังไม่เดินไปทางนั้นเลย ก็รู้อยู่หรอกว่ามีสระว่ายน้ำ แต่ไม่มีโอกาสได้ไป วันนี้พอแม่ใหญ่มีเพื่อน เมขลาก็เลยถือโอกาส

"คุณเมย์!!" เดินมาถึงสระว่ายน้ำ เพลิงรีบถอดเสื้อตัวนอกออก แล้วนำมันมาคลุมทับร่างของเมขลาที่มีแค่ชุดว่ายน้ำไว้ "ทำไมคุณถึงใส่ชุดแบบนี้"

"คุณกลับมาอีกเหรอคะ" วันนี้คิดว่าเขาเข้ากรมแล้วจะไม่กลับมาเสียอีก

"ผมถามว่าทำไมใส่ชุดแบบนี้"

"ก็เมย์จะเล่นน้ำ"

"ห้ามใส่แบบนี้อีก"

"แถวนี้ไม่มีคนนอกหรอกค่ะ มีแต่คนทำสวน"

เห็นสายตาเพลิงมองไปคนสวนที่กำลังทำงานอยู่ รีบก้มหน้าก้มตาไม่กล้ามองมาอีก

"คุณโกรธฉันเหรอ"

"ทำไมไม่เชื่อฟังกันเลย"