ฉันนี่แหละ...คุณหนูพันล้าน เซิงเกอ! นิยาย บท 46

แค่……

ไม่รู้ว่าเฟิงยู่เหนียนมีส่วนร่วมในเรื่องนี้หรือไม่และร่วมมือกันนานเท่าไหร่?

ซางเวยเห็นว่าใบหน้าของเธอเริ่มเย็นชาลงเรื่อยๆและถามอย่างแผ่วเบาว่า “ท่านประธาน คุณคิดจะทำอย่างไรต่อ”

เซิงเกอยื่นโทรศัพท์คืนให้เธอและทำงานต่อโดยไม่สนใจ “ตอนนี้ฉันยังไม่มีแผนอะไร ออกไปเถอะ ใกล้จะถึงกำหนดการส่งหนังสือสัญญาการประกวดแล้ว ฉันขอทำงานให้เสร็จก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

"หืม?"

ซางเวยตะลึงงัน "ท่านประธาน หากคุณปล่อยไว้โดยไม่สนใจฝ่ายนั้นก็จะยิ่งกำเริบเสิบสานและเรื่องราวอาจจะยิ่งแย่ลง"

เซิงเกอไม่ตอบแต่จดจ่ออยู่กับงานของเขา

ทำอะไม่ไม่ได้แล้วเตือนไม่ฟัง

ซางเวยไม่เข้าใจว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอจึงทำได้เพียงถอนหายใจอย่างไม่มีทางเลือกและเดินออกจากห้อง เพียงเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงในตอนเช้า ข่าวได้แพร่กระจายในโลกออนไลน์อย่างรวดเร็วและขึ้นไปสู่การค้นหายอดนิยมสามอันดับแรก

เนื่องจาก เซิงเกอ ไม่มีการโต้ตอบใดๆ และดูเหมือนว่าในโลกออนไลน์มีใครบางคนแอบซื้อบัญชี แกล้งปั่นกระแส ขุดเรื่องแย่ๆ และความคิดเห็นก็เอียงไปทางสาธารณชน

แม้แต่เรื่องที่เซิงเกอเคยอาศัยอยู่ในสถานสงเคราะห์และเรื่องภูมิหลังของเขาที่เป็นเด็กกำพร้าก็ถูกเปิดเผยอย่างมีเจตนาร้าย หรือแม้กระทั่งเรื่องการเข้ารับตำแหน่งของเขาในangleกรุ๊ปก็ถูกเปิดเผยด้วย

สื่อจำนวนมากรีบแห่กันไปที่ชั้นล่างของangleกรุ๊ปเพื่อรอสัมภาษณ์

ขณะเดียวกันในตลาดหุ้น เพียงเวลาหนึ่งชั่วโมงหุ้นบริษัทangleดิ่งลง 2% และมีแนวโน้มจะลงอย่างต่อเนื่อง

ข่าวลือทางอินเทอร์เน็ตล้วนสนับสนุน มู่จื่อหนิง

“คุณหนูรองมู่ช่างน่าสงสารเหลือเกิน ทั้งๆที่เธอกับคุณเฟิงรักกันมาก แต่เธอกลับถูกยัยตัวแสบวายร้ายเข้ามาแทรก!”

“ทำไมผู้หญิงคนนี้ไม่ตายไปซะ มีสิทธิ์อะไรไปสาดไวน์คนอื่น เธอควรจะถูกจับในข้อหาทำร้ายร่างกาย?”

“ใช่ ผู้หญิงมือที่สามสารเลวแบบนี้สมควรตายจริงๆ เป็นเด็กกำพร้าที่ไม่คู่ควรมีพ่อแม่จริงๆ”

"ฉันเป็นแฟนคลับ ขอร้องให้บริษัทไล่พนักงานที่ไม่ดีออกทันที! พนักงานที่ไม่ดีจะส่งผลเสียต่อชื่อเสียงของพี่ชายฉันอย่างรุนแรง!"

“เห็นด้วย”

"+1 สนับสนุนการประณามอย่างยิ่ง!"

"..."

มู่จื่อหนิงที่อยู่หน้าโทรศัพท์ นั่งเงียบๆอยู่บนเก้าอี้เอนกายในห้องและยิ้มไม่หยุด

นังหญิงสารเลว ดูสิว่าแกจะอาละวาดอย่างไง

หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป เพื่อไม่ให้เกิดปัญหากับบริษัทangle คาดว่าคงจะไล่พนักงานห่วยแตกอย่าง เซิงเกอออก?

ลู่ฮั๋วเห็นธาตุแท้จริงของเธออย่างชัดเจนและคาดว่าจะเตะเธอออกไป!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ มู่จื่อหนิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเสียงดัง ใบหน้าละเอียดอ่อนก่อนหน้านี้เปื้อนความดุร้ายเพราะเสียงหัวเราะที่เวอร์เกินจริงของเธอ

ดูเหมือนเธอจะระงับเสียงหัวเราะนี้มาเป็นเวลานาน

ไม่ได้มีความสุขแบบนี้มานานแล้ว!

ไม่มีบริษัท ไม่มีผู้สนับสนุนอย่างลู่ฮั๋ว

เซิงเกอหญิงสารเลวคนนี้จะเอาอะไรมาโอ้อวดพลังกับเธอได้อีก？

ต้องบอกเลยว่าแผนของ ฟู่อินเป็นขั้นเป็นตอนจริงๆ การทำงานกับเธอช่วยประหยัดแรงและไม่เสียเวลามากนัก

มู่จื่อหนิงอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เธอจิบชาอย่างสบาย ๆ และสง่างาม

ยังถือโทรศัพท์เพื่อดูความนิยิมที่ยังคงซางเวยของบริษัทangleทุกอย่างเหมือนจะแย่ลง!

ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ผู้อำนวยการคงจะตกงานใช่มั้ย?

แล้วเธอผู้ช่วยผู้อำนวยการที่เพิ่งเข้าประจำการเมื่อไม่กี่วันก่อน ต้องถูกไล่ออกด้วยเหรอ?

เธอเริ่มนั่งนิ่ง แต่เธอทำได้ร้อนใจอยู่กับที่ทำงานเท่านั้น

แต่สิ่งที่เธอกังวลจะมีประโยชน์อะไร?

คนที่เป็นเหมือนกษัตริย์ยังไม่ร้อนใจ แต่ขันทีอย่างเธอร้อนใจ

ในฐานะบุคคลที่เกี่ยวข้องแต่ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้สนใจเลย

เซิงเกอในห้องทำงานตอนนี้ยังคงอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ไตร่ตรองแผนการต่างๆ ที่คาดไว้สำหรับการประกวดอย่างจริงจัง

ส่วนระดับความโกลาหลบนออนไลน์เธอไม่เคยรู้มาก่อน

โทรศัพท์ดังขึ้นอย่างกะทันหันในเวลาที่ไม่เหมาะสมอย่างมาก

เธอเหลือบมองและพบว่าเป็นเบอร์แปลก

ทีแรกไม่อยากรับสาย แต่เบอร์นี้โทรมาติดต่อกันสามครั้ง ถ้าไม่รับคงไม่ยอมหยุด

เซิงเกอ รู้สึกรำคาญ

เธออยากจะรู้ว่าเป็นใคร