เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1123

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 1123 จินเฟิงไร้ยางอาย 2

“อย่าแม้แต่จะคิด” จินจินห้าม “จินเฟิง ฉันจะบอกให้นายรู้ว่าต่อให้ไกลแค่ไหน ฉันกับจางหยุนก็จะเป็นคนไปช่วยชีวิตผู้หญิงคนนั้นเอง ตอนนี้ไม่ใช่เวลาของนายที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้!” “ดี ดี! ฉันเตือนเธอแล้วแต่เธอไม่ฟัง ถ้าอย่างนั้นก็อย่ามาโทษถ้าฉันต้องลงมือ!

จินเฟิงผลักจินจินและจางหยุนที่ขวางอยู่หน้าประตูห้องผู้ป่วยออกไป แล้ววิ่งเข้าไปในห้องผู้ป่วยอย่างรวดเร็ว

ประตูถูกเปิดออกอย่างแรง

จินจินและจางหยุนไม่สามารถเทียบกับจินเฟิงได้

จินเฟิงเป็นลูกครึ่ง แต่ความแข็งแกร่งของเขานั้นยอดเยี่ยมมาก

เขาต่อสู้กับผู้คนมาตั้งแต่เด็ก ทักษะการใช้มือและเท้าของเขาแข็งแกร่งกว่าผู้ชายทั่วไปมาก

เจี่ยนอีหลิงที่อยู่ในห้องผู้ป่วยได้ยินเสียงดังที่ประตู

จินเฟิงรีบวิ่งตรงไปที่หน้าเตียงทันที

เมื่อรู้ถึงเจตนาของจินเฟิง จินจินก็พุ่งเข้าไปคว้าตัวจินเฟิงไว้อย่างเอาเป็นเอาตาย

“เจ้าคนบ้า! หยุดเดี๋ยวนี้! เขาต้องการเงินและกําลังจะลักพาตัว!”

“ออกไป! ยัยเด็กขยะ ยังไงก็ช่วยเธอไม่ได้หรอก อย่ามาถ่วงเวลาฉัน”

จินเฟิงสะบัดจินจินออกอย่างแรง

จินจินยืนกรานว่าจะไม่ปล่อยมือ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง นี่เป็นเรื่องของหลักการเธอ!

จินเฟิงยกเท้าขึ้นถีบจินจินอย่างโหดเหี้ยม “ปล่อยฉัน ปล่อยฉัน ถ้าเธอไม่ปล่อยฉัน ฉันจะฆ่าจินจินถูกจินเฟิงถีบจนล้มลงกับพื้น

เมื่อจางหยุนเห็นดังนั้นก็พุ่งเข้าไปห้ามจินเฟิง

สําหรับจินเฟิงแล้ว ไม่ว่าจะเป็นจางหยุนหรือจินจินในสายตาของเขามีเพียงคนบนเตียงผู้ป่วยเท่านั้นที่สามารถสร้างผลประโยชน์มหาศาลให้กับเขาได้

จินเฟิงถีบจินจินและจางหยุนจนพวกเธอล้มลงกับพื้น

ทันใดนั้นเข็มฉีดยาก็แทงไปที่ข้อมือเขา

“อ๊าาา! ”

จินเฟิงส่งเสียงร้องอย่างน่าสังเวช และหันกลับไปมองว่านั่นคือหญิงอัปลักษณ์ที่อยู่บนเตียง เจี่ยนอีหลิงหยิบปากกาออกมาจากกระเป๋า ฝาปากกาถูกถอดออก ปลายปากกาถูกหมุน มีเข็มยาวยื่นออกมาจากปากกา และเจาะเข้าไปในมือของจินเฟิงอย่างแรง

จินเฟิงพูดอย่างโหดเหี้ยม “ยัยเด็กเวร แกกล้าแทงฉัน ดี ตอนนี้แทงฉันแล้ว รอเสียเงินได้เลย! *

จินเฟิงไม่ได้ขยับหนีเจี่ยนอีหลิง เพราะเขายังคงรอให้ตระกูลของเจี่ยนอีหลิงมอบเงินให้กับเขา

“อ๊ะ! ยัยเด็กเวร จินเฟิงสาปแช่ง”อย่าคิดว่าฉันไม่กล้าแตะต้องเธอ! ”

หลังจากที่จินเฟิงสาปแช่งสองสามคํา เขาก็พบว่าตําแหน่งที่เขาถูกแทงนั้นชา

อาการชาแผ่ซ่านจากแขนไปยังร่างกาย

ไม่นานนักร่างกายของเขาก็หมดเรี่ยวแรง

เจี่ยนอีหลิงจ้องไปที่จินเฟิงอย่างเย็นชา ถึงแม้จะไม่สามารถมองเห็นใบหน้าเดิมของเธอที่อยู่หลังรอยแผลเป็นนั้นได้ แต่สายตาของเธอนั้นเย็นชา แตกต่างไปจากเสียงที่นุ่มนวลและน่ารักอย่างสิ้นเชิง

เจี่ยนอีหลิงเก็บปากกาอย่างใจเย็น

จินจินกับจางหยุนมองเจี่ยนอีหลิงด้วยความประหลาดใจ

“เขา…เขาเป็นแบบนี้…อันตรายถึงชีวิตไหม?” จินจินถามเจี่ยนอีหลิง

เธอไม่ได้รู้สึกสงสารพี่ชายที่ไม่มีความเป็นมนุษย์ แต่เธอไม่อยากมีปัญหา

“ไม่ใช่ มันคือยาสลบ สักพักเขาจะตื่นขึ้น” เจี่ยนอีหลิงอธิบาย

“งั้นก็ดีแล้ว” ก้อนหินในใจของจินจินหล่นลงมา

“ท่าไมเธอถึงมี…ของแบบนี้อยู่กับตัว?” จางหยุนสงสัยเล็กน้อย

“ป้องกันตัวเอง”

จางหยุนพยักหน้า “ก็ดี เมื่ออยู่ข้างนอกผู้หญิงก็ควรระวังตัวให้มาก จินจินมองไปที่ผู้ชายที่ล้มลงกับพื้น “เราจะทํายังไงกันดี?”