เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1125

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 1125 บอสของพี่หยาง 1

จางหยุนและจินจินพาเจี่ยนอีหลิงกลับไปที่บ้านของจินจิน

จางหยุนกําชับเจี่ยนอีหลิงและจากไปหลังจากบอกให้ระวังตัว

นอกจากการซื้อโทรศัพท์มือถือแล้ว จินจินยังซื้อเครื่องใช้ในห้องน้ําสําหรับเจี่ยนอีหลิงอีกด้วยทั้งผ้าเช็ดตัว แปรงสีฟัน และเสื้อยืดสําหรับเปลี่ยน

เจี่ยนอีหลิงกล่าวขอบคุณ “ขอบคุณมาก”

“ไม่ต้องเกรงใจ เงินที่ใช้ซื้อสิ่งของพวกนี้จะถูกคํานวณให้กับพี่ชายของเธอเมื่อพี่ชายของเธอมาถึง” จินจินกล่าว

เมื่อได้ยินเธอพูดอย่างนั้น เจี่ยนอีหลิงไม่เพียงแต่ไม่คิดว่าเธอตระหนี่ แต่กลับรู้สึกสบายใจมาก

ชัดเจนและตรงไปตรงมา

“เธอพักผ่อนฉันเถอะ ฉันจะไปหาอะไรกิน ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยหลังจากเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” จินจินพูดกับเจี่ยนอีหลิง

“อือ”

จินจินไปเก็บผักสดในสวนที่เธอปลูกไว้และกลับมาทําอาหารให้เจี่ยนอีหลิง

ตอนที่จินจินอยู่ในสวนผัก จินเฟิงก็พาคนมาถึงแล้ว

ประตูห้องถูกจินจินล็อคไว้ หลังจากมีเรื่องตอนบ่ายจินจินก็รู้สึกไม่ไว้ใจ

“ยัยเด็กเวรนี่ ถึงกับล็อคประตู ให้ตายสิ! ” จินเฟิงสาปแช่งอยู่นอกประตู “ปังปังปัง ปังปังปัง ”

จินเฟิงเริ่มทุบประตู

“นังแพศยา เปิดประตู! เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้!

จินเฟิงตะโกนอยู่ข้างนอกเป็นเวลานาน แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงใดๆ

“อย่าท่าแบบนี้ ใจเย็นๆ มันทําให้เราดูเหมือนมาปล้น ไม่ดีเลย” พี่เปียวดึงจินเฟิงออกไป พี่เปียวเรียกคนที่อยู่ด้านในของประตูว่า “น้องสาวตัวน้อย เราไม่มีเจตนาอื่น เราแค่อยากส่งเธอไปหาครอบครัวอย่างปลอดภัย เรามาที่นี่เพื่อความปลอดภัยของเธอ สาวน้อยจินจินคนนั้นจะปกป้องเธอได้ยังไง ? ถูกต้องไหม ?”

พี่เปียวและจินเฟิงส่งเสียงเรียกอยู่ข้างนอกเป็นเวลานาน

ในที่สุดความอดทนก็หมดลง พร้อมกับเริ่มทุบประตูทันที

“บ้าจริง ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วนะ!”

จินเฟิงพบขวานของจินจินในลานบ้าน

เขาเดินไปที่ประตูและกําลังจะทุบประตู ทันใดนั้นจินจินก็กลับมา

“ท่าอะไรน่ะ! ” จินจินเห็นจินเฟิงและพี่เปียวอยู่ที่หน้าประตูบ้าน เธอก็ทิ้งตะกร้าแล้ววิ่งเข้าไป

“ยัยเด็กเวร รีบเปิดประตูเร็วเข้า! ”

จินเฟิงออกคําสั่งกับจินจินอย่างใจร้อน

“จินเฟิง นายเป็นใคร? มาหาอะไรที่บ้านฉัน?”

“บ้านของเธอคืออะไร?” ฉันเป็นพี่ชายเธอและนี่คือบ้านของฉันด้วย!”

“นายคิดให้ดี! นี่คือบ้านที่ฉันซื้อเองและไม่ได้ใช้เงินของนาย แล้วนายมาจากไหน ถึงมาบอกว่านี่คือบ้านของนาย!

“เงินที่เธอจ่ายเพื่อซื้อที่ดินและสร้างบ้านไม่ใช่เงินพ่อแม่เหรอ? เงินของพ่อแม่ฉันก็ต้องมีส่วนด้วย”

“นายยังมีหน้าพูดถึงพ่อแม่อีกเหรอ?นายอยู่ที่ไหนตอนที่พ่อแม่ตาย? อีกอย่างนี่ไม่ใช่เงินที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้!”

“ใครจะเชื่อเธอ? เธอเพิ่งเรียนจบมาไม่กี่ปี แล้วเอาเงินที่ไหนไปซื้อที่ดินเพื่อสร้างบ้านเหรอ? นี่ต้องเป็นค่าชดเชยที่พ่อถูกรถชนตายแน่ๆ! ” จินเฟิงไม่สนใจว่าจินจินจะพูดอะไร “รีบเปิดประตูอย่าขวางทางรวยของฉัน!

“อย่าแม้แต่จะคิด! “จินจินยืนขวางประตูไว้

“ถ้าเธอยังไม่หลบไปอีก ระวังฉันจะฆ่าเธอ! ” จินเฟิงข่มขู่จินจินด้วยขวานที่เขาถืออยู่ในมือ “นายมันไม่ใช่มนุษย์” จินจินสาปแช่งจินเฟิง

“ดี ดี ถ้าเธอไม่ออกไปแล้วอย่ามาโทษฉันแล้วกัน!” จินเฟิงเอื้อมมือออกไปดึง จินจินและจับจินจินโยนลงที่ลานบ้าน แล้วจึงใช้ขวานฟันที่ประตู

ในเวลาเดียวกันชายหลายคนในชุดสูทสีดําและสวมแว่นกันแดดเดินไปที่ประตูบ้านของจินจิน

“พวกนายกําลังหาอะไร?”

ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินออกมาภายใต้บอดี้การ์ดที่รายล้อม

เมื่อเห็นชายหนุ่ม จินเฟิง และพี่เปียวก็หยุดลงมือ

“พี่หยาง! ”

พวกเขาทักทายผู้มาใหม่ด้วยความเคารพ

“หาอะไร?” อันหยางถามอีกครั้ง