เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1127

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 1127 นายท่านเชิ่งมาแล้ว

จากนั้นเจี่ยนอีหลิงก็ชี้ไปที่กลุ่มพี่เปียว “และพวกเขา ก็ขโมยโทรศัพท์ของคนที่ช่วยฉันไว้ ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถโทรกลับไปได้”

อันหยางโกรธขึ้นมา “บอสเข้าไปพักผ่อนเถอะ ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง” หลังจากที่อันหยางบอกให้เจี่ยนอีหลิงเข้าไปข้างในแล้ว เขาก็เดินไปที่ประตู จินเฟิงที่อยู่นอกประตูถามอย่างระมัดระวัง “พี่หยาง พี่…พี่รู้จักคนที่น่าเกลียด….คนนี้ด้วยเหรอ?”

อันหยางแค่นเสียงเย็นชา “เหอะ เรียกฉันว่าพี่หยาง ดูเหมือนว่านายจะรู้ว่าฉันเป็นใคร ยังกล้า แตะต้องบอสฉันอีกเหรอ?”

“พี่หยาง พี่หยางยกโทษให้เราด้วย พวกเราไม่รู้ว่าเธอคือบอสของพี่” จินเฟิงรีบขอโทษ เขาจะรู้ได้ยังไงว่าสัตว์ประหลาดที่น่าเกลียดที่มองไม่เห็นหน้าเห็นตาจะเป็นบอสของพี่หยางที่มีชื่อเสียงของพวกเขา?

ใครจะคิดเรื่องนี้ได้บ้าง?

“ใช่แล้วพี่หยาง พวกเราไม่รู้จริงๆ พวกเรามีตาหามีแววไม่ ได้โปรดยกโทษให้พวกเราด้วย” อันหยางไม่สนใจคนพวกนี้ เขาหันไปพูดกับจินจิ่นที่อยู่ข้างๆว่า “น้องสาวเข้าไปอยู่เป็นเพื่อนบอสของฉันก่อน ภาพต่อจากนี้ไม่ค่อยเหมาะกับเด็กสักเท่าไหร่”

จินจิ่นเดินเข้าไปในห้องอย่างเชื่อฟัง

หลังจากที่ประตูปิดลง ก็มีเสียงร้องโหยหวนดังออกมาจากด้านนอก

จินเฟิงและพี่เปียวผลัดกันกรีดร้อง

ฟังดูเหมือนจะโหดร้าย

แต่ก็เหมือนจะไพเราะดีไม่ใช่เหรอ?

หลังจากจัดการกับคนที่ขัดตา อันหยางก็กลับเข้ามาและพูดกับเจี่ยนอีหลิงว่า “บอส สองปีมานี้ บอสหายไปไหนมา? ทําไมบอสไม่มาหาเราเลยล่ะ? ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลเจี่ยนติดต่อฉันมา ฉันก็ไม่รู้ด้วยซ้ําว่าบอสมาอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้”

“ไว้มีโอกาสจะเล่าให้ฟังนะ” เจี่ยนอีหลิงอธิบายไม่ถูกว่าตัวเองอยู่ที่ไหน ในช่วงสองปีที่ผ่านมานี้ “แล้วนายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

“โอ้ ฉันเรียนไม่จบมหาลัยน่ะ เลยลาออกมารับช่วงต่อบริษัทของตา แล้วฉันก็อยู่แถวทิศตะวันตกเฉียงใต้พอดี ฉันเป็นคนที่อยู่ใกล้บอสมากที่สุด ดังนั้นตระกูลเจี่ยนจึงรีบติดต่อฉันมาหลังจากได้รับข่าว จากนั้นฉันก็รีบมานี่แหละ คนอื่นๆก็กําลังมาเหมือนกัน”

“พวกเขา…กําลังมาเหรอ?”

“รวมทั้งนายท่านเชิ่งด้วย” อันหยางบอกเจี่ยนอีหลิงว่า “สภาพร่างกายของนายท่านเชิ่งแย่มาก เขาค่อนข้างแตกต่างไปจากก่อนหน้านี้มาก ถ้าบอสเห็นก็อย่าตกใจไปนะ”

“เขาสุขภาพไม่ดี ทําไมเขาต้องรีบมาที่นี่ด้วย? ฉันไปที่นั่นเองก็ได้ อันหยางพาฉันไปหน่อย” เจี่ยนอีหลิงรีบลงจากเตียง

อันหยางรีบหยุดเจี่ยนอีหลิง “บอสอย่าเพิ่งขยับเลย มันสายไปแล้ว ตอนที่ฉันได้รับข่าวตอนบ่าย เขาก็ออกเดินทางแล้ว ตระกูลจ่ายนําอุปกรณ์การรักษาขึ้นเฮลิคอปเตอร์มาด้วย”

“พี่รองบอกฉันว่าไม่ให้บอกเขานะ…”

“พี่รองของบอสไม่อยากบอกก็จริง แต่เขาเป็นคนบอกกับตระกูลเจี่ยนเอง ปู่เจี๋ยนและท่านผู้เฒ่าจ่ายไม่มีความลับต่อกันเลยตลอดสองปีที่ผ่านมา หากตระกูลเจี่ยนรู้ ก็ไม่สามารถปกปิดเรื่องนี้ กับตระกูลจ่ายได้

“ฉันจะไปหาเขา อันหยางพาฉันไปเดี๋ยวนี้!”

“บอส นายท่านเชิงกําลังเดินทางมาแล้ว เขาขึ้นเครื่องบินเมื่อ 3 ชั่วโมงที่แล้ว และจะลงจากเครื่องในอีกครึ่งชั่วโมง แล้วบอสจะไปไหน? มีพื้นที่ว่างตรงบริเวณใกล้เคียงเพื่ออํานวยความสะดวกในการจอดเฮลิคอปเตอร์ ดังนั้นบอสรอเขาอยู่ที่นี่นี่แหละ”

“เขาทําให้เป็นเรื่องใหญ่อีกแล้ว” ตาของเจี่ยนอีหลิงแดงก่ํา

“บอส บอสคือชีวิตของนายท่านเชิ่ง ตอนที่บอสไม่อยู่ นายท่านเชิ่งเหมือนเสียครึ่งชีวิตไปจริงๆ”

อันหยางเหลือบมองนาฬิกา “ใกล้ถึงเวลาแล้ว ฉันให้ลูกน้องไปรับที่จุดลงจอดเฮลิคอปเตอร์ของพวกเขา”

“ฉันจะไปด้วย!”

เธอปล่อยให้เขาหนีไปไม่ได้อีกแล้ว

อันหยางจ้องมองที่เจี่ยนอีหลิงและพยายามประนีประนอม “สถานการณ์ปัจจุบันของบอสกับนายท่านเชิงบอกไม่ได้เลยว่าใครดีกว่าใคร”

บทที่ 1128 พบกันอีกครั้งในรอบสองปี

วันนี้ทุกคนในหมู่บ้านจินสุ่ยต่างก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก

ตอนแรกคือมีรถหรูเรียงแถวมาหลายคัน เข้ามาถามหาคนจากทุกบ้าน

ตอนนี้มีเฮลิคอปเตอร์มาอีกล่าแล้ว

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

รู้สึกว่าสถานการณ์วันนี้ค่อนข้างผิดปกติ…

บนสนามหญ้า อันหยางมาพร้อมกับเจี่ยนอีหลิง

เขาให้คนหารถเข็นให้เจี่ยนอีหลิงนั่ง และดันรถเข็นให้เธอเพื่อที่จะเคลื่อนไหวได้อย่างสะดวก เฮลิคอปเตอร์ปรากฏบนท้องฟ้า

เป็นเฮลิคอปเตอร์สีชมพูที่นายท่านรองจ่ายมอบให้เจี่ยนอีหลิงในวันคริสต์มาสปีนั้น

เฮลิคอปเตอร์ขับลงจอดอย่างช้าๆ และลมกระโชกแรงพัดกระทบพื้นหญ้า