เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1175

บทที่ 1175 อําลาผู้เฒ่าซุน 1

ผู้อาวุโสจอร์จอธิบายว่า “นิกายลับดาบซ่อนเร้นนั้นพิเศษมาก ในบรรดาตระกูลเร้นลับจํานวนมาก พวกเขาไม่เคยใช้ชีวิตแบบมนุษย์ธรรมดา ไม่มีอํานาจหรือทรัพย์สิน มีเพียงทักษะอันยอดเยี่ยมที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษของพวกเขาเท่านั้น”

เรื่องชายที่ชื่ออาหย่งยินดีช่วยเหลือมู่หรูไห่นั้นเข้าใจได้ง่าย ไม่ว่าคนที่มีอํานาจจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็มักจะพบเจอกับความยากลําบากเสมอ สิ่งต่างๆในโลกไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยอํานาจเพียงอย่างเดียว

แต่การเปลี่ยนแปลงของจ่ายหวินเชิ่งในเดือนนี้ ค่อนข้างยากที่จะเข้าใจ

ในโลกนี้มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถต่อสู้กับนิกายลับดาบซ่อนเร้นได้

อันนาถามผู้อาวุโสจอร์จว่า “จะมีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลเซี่ยหรือเปล่า?” ผู้อาวุโสจอร์จไม่สามารถตัดสินได้ทันที “เรื่องของตระกูลเซี่ย ฉันก็รู้ไม่มากนักหรอก แต่ความ เป็นไปได้นั้นไม่มากนัก เพราะตระกูลเซียไม่ได้มีความเชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้”

“แล้วผู้อาวุโสจอร์จรู้งั้นเหรอว่าวิชาไหนจะเหนือกว่านิกายลับดาบซ่อนเร้นได้?” อันนายังคงสงสัยว่าทําไมจ่ายหวินเชิ่งถึงแข็งแกร่งขนาดนั้น

ผู้อาวุโสจอร์จครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เมื่อสามสิบกว่าปีก่อน ในดินแดนตะวันออกแห่งนี้ มีบุรุษคนหนึ่งที่มีพรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้สูงสุด เขากวาดล้างตระกูลใหญ่ทั้งหมดในสมัยนั้นด้วยกําลังของตนเพียงคนเดียว และตระกูลใหญ่ๆต่างก็หวาดกลัว ตอนนั้นผู้อาวุโสคนหนึ่งของตระกูลกู๊ดแมนที่ถูกส่งมาทางทิศตะวันออกรู้สึกประทับใจมาก เขากล่าวถึงบุรุษคนนั้นในที่ประชุมครั้งสําคัญของตระกูลหลายครั้ง”

และผู้อาวุโสจอร์จก็เสริมอีกว่า “แต่ชายคนนั้นหายไปนานกว่าสามสิบปีแล้ว และในตอนที่เขา หายไปจ่ายหวินเชิงก็ยังไม่เกิด”

ดังนั้นจึงไม่น่าจะมีความเกี่ยวข้องระหว่างทั้งสองคน

อันนาพูดกับจอร์จ “มองในแง่นี้ ตระกูลจ่ายมีอนาคตที่สดใสและถือได้ว่าเป็นพันธมิตร” จอร์จกล่าวว่า “เธอมีวิสัยทัศน์ที่ดีเสมอและผู้นําได้มอบอํานาจทั้งหมดให้กับเธอเพื่อจัดการแล้ว เธอสามารถกาหนดนโยบายใดๆก็ได้ตามที่เธอต้องการ”

จ่ายหวินเชิ่งและเจี่ยนอีหลิงกําลังจะออกจากหมู่บ้านจินฮุ่ยเพื่อกลับไปยังเมืองหลวง

ก่อนออกเดินทางจ่ายหวินเชิ่งและเจี่ยนอีหลิงไปที่กระท่อมเพื่อไปหาผู้เฒ่าซุนเพื่อบอกลาและขอบคุณสําหรับการสอนของเขาในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้

ผู้เฒ่าซุนเดินออกมาจากกระท่อม และเห็นว่าทั้งสองคนดูไม่มีความสุข จึงด่าทอเสียงดัง “ไสหัวมาที่นี่ทําไม? ใครให้พวกเธอมา? ไสหัวกลับไป!”

เมื่อพูดจบผู้เฒ่าซุนก็กําลังจะหยิบไม้กวาดอีกครั้ง

ไม่ว่าก่อนหน้านี้จะเข้ากันได้ดีแค่ไหน ตราบใดที่เขามาที่นี่ ผู้เฒ่าซุนจะต้องอารมณ์เสียอย่างแน่นอน

หลังจากที่ผู้เฒ่าซุนสาปแช่งไม่กี่ค่า เขาก็มองไปที่จ่ายหวินเชิ่งและเจี่ยนอีหลิงและรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันที

“ฉัน ไม่ได้หมายถึงอย่างอื่น อยู่ที่นี่ มันไม่ปลอดภัย” มันเป็นเรื่องยาก สําหรับผู้เฒ่าซุนที่จะอธิบายจากนั้นผู้เฒ่าซุนก็เดินตามจ่ายหวินเชิ่งและเจี่ยนอีหลิงไประยะหนึ่ง จนห่างจากน้ําตกทั้งสามคนจึงหยุดเดิน

ผู้เฒ่าซุนยื่นมือออกไปตบไหล่จ่ายหวินเชิ่ง “เจ้าหนู ต่อไปอย่าบอกใครว่านายเป็นศิษย์ของฉัน ฉันไม่มีลูกศิษย์ และก็ไม่รับศิษย์คนไหน ฉันแค่ทําตามข้อตกลงกับเด็กคนนี้ เข้าใจไหม?”

การเป็นศิษย์ของเขาไม่ใช่เรื่องดี

ผู้เฒ่าซุนถอนหายใจอีกครั้ง “แม้ไม่มีฉัน แต่หลังจากที่ร่างกายของเธอฟื้นตัวเต็มที่ ความสูงของขีดจํากัดก็ไม่มีที่สิ้นสุดเช่นกัน สิ่งที่ฉันสามารถทําได้คือการเพิ่มความเร็วให้กับเธอเท่านั้น” ผู้เฒ่าซุนไม่ได้พูดแบบสุภาพ แต่เป็นเพราะเขาคิดเช่นนั้นจริงๆ

ก่อนหน้านี้ ขีดจํากัดสูงสุดของจ่ายหวินเชิ่งถูกจํากัดโดยร่างกายของเขา

ตอนนี้ร่างกายของเขาฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์แล้ว ขีดจํากัดเดิมของเขาก็ถูกทําลายไปด้วย

บทที่ 1176 อําลาผู้เฒ่าซุน 2

ผู้เฒ่าซุนมองเจี่ยนอีหลิงอีกครั้ง “ยัยหนู ความรู้ทางการแพทย์ของเธออยู่เหนือฉัน หากมีโอกาส ฉันจะขอค่าชี้แนะจากเธอ”

ในวงการการแพทย์ ผู้เฒ่าซุนชื่นชมคนแค่ไม่กี่คนเท่านั้น และเจี่ยนอีหลิงก็เป็นหนึ่งในนั้น “ยินดีต้อนรับเสมอ” เจี่ยนอีหลิงกล่าว

เมื่อพูดจบเจี่ยนอีหลิงก็มอบของขวัญที่ตัวเองเตรียมไว้ให้กับผู้เฒ่าซุน