เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 315

大姐大 บทที่ 315 ‘เด็กผู้หญิงตัวเล็ก’

จ๋ายหวินเชิ่งตอบกลับความคิดเห็นของท่านผู้เฒ่าจ๋ายอย่างเฉื่อยชา “ยังไงก็ตาม เด็กหญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งกลัวได้ง่ายกว่ากลุ่มผู้ชายที่หยาบกร้านกลุ่มนี้”

ท่านผู้เฒ่าจ๋ายอารมณ์ขึ้น “แกทำเรื่องนี้โดยมีจุดประสงค์ไม่ใช่เหรอ แกไม่ต้องการให้ฉันเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่แกสนใจอยู่ใช่หรือเปล่า”

ยิ่งจ๋ายหวินเชิ่งเป็นแบบนี้ ท่านผู้เฒ่าจ๋ายก็ยิ่งอยากรู้อยากเห็นมากยิ่งขึ้น นี่ยิ่งทำให้เขาอยากพบเด็กสาวคนนี้มากยิ่งขึ้น

ดังนั้นท่านผู้เฒ่าจ๋ายจึงประกาศว่า “เอาละ ไม่ว่าจะยังไง แกก็คงสนใจเธอ ถ้าแกไม่อยากเดทกับเธอและก็สนใจเธอ งั้นก็แค่แต่งงานกับเธอซะ”

ท่านผู้เฒ่าจ๋ายทำสิ่งต่างๆอย่างเร่งรีบ เขายังไม่ได้พบกับเด็กผู้หญิงคนนั้น แต่เขาก็พร้อมที่จะให้หลานชายแต่งงานกับเธอแล้ว

เห็นได้ชัดว่าท่านผู้เฒ่าจ๋ายกังวลแค่ไหนกับเรื่องจ๋ายหวินเชิ่งแต่งงาน

จ๋ายหวินเชิ่งรีบอธิบายอย่างรวดเร็ว “หยุด เธอยังเป็นเด็ก ไม่มีใครสนใจเธอหรอก”

“แล้วทำไมแกไม่ให้ฉันเจอเธอ” ไม่ว่ายังไง ท่านผู้เฒ่าจ๋ายก็ตั้งใจที่จะเจอเธอให้ได้ในวันนี้

นับตั้งแต่ที่เขาได้เห็นรูปถ่ายที่หยูซีส่งมา เขาก็คิดถึงเรื่องนี้อยู่ตลอดเวลา

“อาา ถ้าปู่อยากพบเธอ ถ้างั้นก็ไปหาเธอ ทำตามที่ปู่ต้องการ”

จ๋ายหวินเชิ่งไม่รั้งท่านผู้เฒ่าจ๋ายไว้อีกต่อไป

ดังนั้นท่านผู้เฒ่าจ๋ายจึงหันหน้าไปหาหยูซี “เอาล่ะ หวินเชิ่งอนุญาตให้ฉันพบเธอแล้ว พาฉันไปพบเธอได้แล้ว”

รูปที่หยูซีส่งให้เขาครั้งที่แล้วไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ อย่างไรก็ตามในภาพดูเหมือนว่าเด็กหญิงจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับหลานชายเขา

“ท่านผู้เฒ่าจ๋าย ถ้าท่านไปบ้านคนอื่น ท่านอาจจะทำให้ทุกคนที่นั่นตกใจ ผมไปชวนเธอมาแทนไม่ดีกว่าเหรอ”

หยูซีคิดว่าคงจะดีกว่าถ้าจะเชิญเทพหลิงมา แทนที่จะให้ท่านผู้เฒ่าจ๋ายไปสร้างความหวาดกลัวให้ผู้คน

การเยี่ยมชมเมืองเหิงหยวนของท่านผู้เฒ่าจ๋ายในครั้งนี้เป็นการดำเนินการอย่างเงียบๆ ไม่มีใครได้ยินเรื่องนี้

“ต้องใช้ความพยายามแค่ไหน” การเดินทางไปกลับต้องใช้เวลาพอสมควร

“ไม่ต้องใช้เท่าไหร่ เธออาศัยอยู่ข้างบ้าน”

ข้างบ้านงั้นเหรอ

ดังนั้นท่านผู้เฒ่าจ๋ายจึงรอให้หยูซีนำ ‘สาวน้อย’ มา

จากนั้นท่านผู้เฒ่าจ๋ายก็พบว่าแท้จริงแล้วเธอเป็น ‘เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ’

ใบหน้าเธอดูขาวและนุ่มนวล

หน้าตาเธอค่อนข้างสบายตา อย่างไรก็ตามอายุเธอไม่เป็นไปตามความต้องการของเขา

ท่านผู้เฒ่าจ๋ายอ้าปากพูด แต่ทว่าเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

เจี่ยนอีหลิงมองไปที่สุภาพบุรุษชราตรงหน้าเธอ เขามีผมสีขาวและสวมเสื้อผ้าสีเทาเข้มธรรมดา เมื่อมองแวบแรก เขาดูเหมือนจะเป็นชายชราธรรมดาคนหนึ่ง

แต่กลิ่นอายของสุภาพบุรุษชรานั้นไม่สามารถปล่อยผ่านไปได้ มันเป็นกลิ่นอายของคนที่อยู่ในตำแหน่งสูงในสังคมมาหลายปี

สุภาพบุรุษชราจ้องมองมาที่เธอเป็นเวลาพอสมควร จากนั้นเขาก็ถอนหายใจ ราวกับว่าเขารู้สึกผิดหวังอย่างมากกับเรื่องบางอย่าง

“อีหลิง นี่คือท่านผู้เฒ่าจ๋าย เขาเป็นคุณปู่ของนายท่านเชิ่ง” หยูซีกล่าว เขาแนะนำตัวตนของท่านผู้เฒ่าจ๋ายให้กับเจี่ยนอีหลิงอย่างระมัดระวัง

หยูซีค่อนข้างกังวล เขาสงสัยว่าเจี่ยนอีหลิงจะรู้หรือไม่ว่า ท่านผู้เฒ่าจ๋ายคือใคร

อย่างไรก็ตามหยูซีกังวลไปโดยเปล่าประโยชน์ แน่นอน เจี่ยนอีหลิงรู้ว่าท่านผู้เฒ่าจ๋ายคือใคร

เขาเป็นชายชราที่มีเรื่องราวเป็นตำนานมากมายที่กล่าวถึงเขา

ผู้คนส่วนใหญ่ให้ความเคารพและยำเกรงชายชราผู้นี้ แม้แต่คุณปู่ของเจี่ยนอีหลิงก็ไม่มีข้อยกเว้น

“สวัสดี ท่านผู้เฒ่าจ๋าย”

แม้ว่าเสียงของเจี่ยนอีหลิงจะนุ่มนวล แต่เธอก็ไม่ปรากฏถึงความกลัว น้ำเสียงเธออ่อนโยนและผ่อนคลาย

หยูซีคิดกับตัวเอง ขอบคุณพระเจ้า เทพหลิงดูเหมือนจะไม่รู้ว่าท่านผู้เฒ่าจ๋ายเป็นคนที่น่ากลัวแบบไหน ถ้าเธอรู้เธอคงรู้สึกกลัวแน่ๆ

คงจะดีกว่าที่จะไม่รู้

ท่านผู้เฒ่าจ๋ายมองไปที่เจี่ยนอีหลิงมาสักพักหนึ่งแล้ว ยิ่งเขามองเธอมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งผิดหวัง

อาาา เธอเป็น ‘เด็กหญิงตัวเล็กๆ’ จริงๆ