เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 457

บทที่ 457 พบกันอีกครั้ง 3

หยูซีกลัวที่จะคิด ว่าจะเป็นยังไง หากเห็นนายท่านเชิ่งโกรธ

คนอื่นๆในห้องจัดเลี้ยงต่างมองไปในทิศทางของพวกเขาอย่างสงสัย

ตาของเจี่ยนอีหลิงมองไปที่จ๋ายหวินเชิ่งเป็นเวลานาน

ดวงตาเธอไม่สั่นไหว ไม่มีความกลัวในสายตาเธอ

เธอไม่กลัว แต่ในทางกลับกัน ขาของหยูซีเริ่มอ่อนแรง

ในที่สุดจ๋ายหวินเชิ่งก็ยื่นมือออกมา เขาทําท่าทางเชิญชวนเจี่ยนอีหลิงให้ไปเต้นลีลาศ

“หือ” หยูซีอุทานด้วยความตกใจ ปากอ้าค้าง

สีหน้าเขาสงสัยอย่างสุดๆ

เดี๋ยวก่อน… นายท่านเชิ่งดูโกรธเหลือเกินเมื่อตอนเขาเดินมา สีหน้าเขาดูเหมือนว่าเขาต้องการจะฆ่าใครซักคน

จากนั้น ทั้งหมดที่เขาทําคือเชิญเทพหลิงไปเต้นลีลาศเนี่ยนะ

คนที่ไม่รู้ก็คงคิดว่าเขากําลังมาเพื่อฆ่าใครซักคน

สถานการณ์แบบนี้คืออะไรกันแน่

หยูซีตกใจ แต่ทว่า ทุกคนรอบตัวพวกเขาต่างตกใจยิ่งไปกว่านั้น

พวกเขาทั้งหมดดูจ๋ายหวินเชิ่งเดินตัดผ่านห้องบอลรูมไปอีกฟากก็เพื่อไปหาเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาคนนี้ เด็กสาวที่แต่งตัวไม่เข้ากับงานเลี้ยงเลย

จากนั้นจ๋ายหวินเชิ่งก็แสดงทางเชิญชวนให้เธอเต้นลีลาศ

นายท่านเชิ่งชวนหญิงสาวมาเต้นลีลาศอย่างงั้นเหรอ

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเคยเห็นอะไรแบบนี้

โม่ชืออวิ้นแอบกัดฟัน เมื่อสามปีที่แล้วในเมืองเหิงหยวน จ๋ายหวินเชิ่งก็ได้เชิญเจี่ยนอีหลิงมาเต้นกับเขาด้วยเช่นกัน-

ย้อนไปเมื่อตอนนั้น เจี่ยนอีหลิงได้กลายเป็นจุดสนใจของงานเลี้ยงอาหารค่ำ

โม่ชืออวิ้นจําวันนั้นได้ติดตา วันนั้นเป็นเวลาที่เธอได้สนิทกับฉันชวนมากที่สุด

เธอถูกดึงไปที่ฟลอร์เต้นรําโดยฉินชวน เธอเต้นลีลาศกับเขา

เธอย่อมจําเขาได้เสมอนับจากครั้งนั้น เธอจําความอบอุ่นของฝ่ามือและกลิ่นกายเขาได้

สามปีผ่านไปนับตั้งแต่นั้น จ๋ายหวินเชิ่งยังคงปฏิบัติต่อเจี่ยนอีหลิงเหมือนเดิม แต่อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ เธอทําได้แค่ดูฉินชวนจากระยะไกลเท่านั้น

เจี่ยนอีหลิงส่ายหน้า

เธอรู้ว่ามันไม่เหมาะสมสําหรับเธอที่จะเต้นลีลาศกับจ๋ายหวินเชิ่ง เธอไม่ได้แต่งตัวที่เหมาะกับการเต้นลีลาศด้วยซ้ำไป

นอกจากนี้ เธอไม่ได้เห็นจ๋ายหวินเชิ่งมาเป็นเวลาสามปีแล้ว ดูเหมือนไม่ถูกต้องสําหรับเธอที่จะเต้นกับเขาทันที่ที่พบกัน

เจี่ยนอีหลิงไม่เข้าใจชายที่อยู่ตรงหน้าเธอ เธอไม่เข้าใจเขา คนเมื่อสามปีที่แล้ว และตอนนี้เธอก็ไม่เข้าใจเขาด้วยเช่นกัน

การปฏิเสธของเจี่ยนอีหลิงทําให้สีหน้าของจ๋ายหวินเชิ่งบิดเบี้ยวยิ่งกว่าเดิม

เธอปฏิเสธที่จะเต้นกับเขาเพราะเธอจะไปเต้นกับฉันชวนในภายหลังใช่หรือไม่

เมื่อฉันชวนเห็นสถานการณ์เป็นแบบนั้น เขาก็รีบตรงไปที่เจี่ยนอีหลิง

เขาเห็นว่าจ๋ายหวินเชิ่งกําลังทําให้เจี่ยนอีหลิงลําบาก เห็นได้ชัดว่าเจี่ยนอีหลิงไม่ต้องการเต้นลีลาศ

และด้วยเหตุนี้ฉินชวนจึงไม่ลังเลที่จะปกป้องเจี่ยนอีหลิง

“นายท่านเชิ่ง คุณหนูอีหลิงไม่อยากเต้นกับคุณ กรุณาอย่าทําให้เรื่องยุ่งยากด้วยการบังคับให้เธอเต้นลีลาศกับคุณเลย”

“เฮอะ” จ๋ายหวินเชิ่งพลันหัวเราะขึ้นมา

เสียงหัวเราะเขาน่ากลัวเหลือเกิน

จากนั้น ฉันชวนก็พยายามเกลี้ยกล่อมจ๋ายหวินเชิ่งอีกครั้ง “นายท่านเชิ่ง คนที่อยู่ที่นี่ในวันนี้คือแขกของผม ผมขอให้ท่านเคารพความต้องการของแขกของผมด้วย”

“แขกของนายงั้นรี” จ๋ายหวินเชิ่งเน้นย้ำ ขณะที่เขาพูด จ๋ายหวินเชิ่งก็มองไปที่เจี่ยนอีหลิง

เธอเป็นแขกรับเชิญที่ได้รับเชิญจากฉินชวน

เจี่ยนอีหลิงพยายามอธิบายให้ฉันชวนฟัง “เขาไม่ได้พยายามทําให้เกิดเรื่องยุ่งยากสําหรับฉันหรอก”

เจี่ยนอีหลิงไม่ต้องการให้ฉันชวนและจ๋ายหวินเชิ่งกลายเป็นศัตรูกัน

เธอต้องการให้สองคนนี้มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน

เมื่อได้ยินคําพูดของเจี่ยนอีหลิงแล้วฉันชวนก็พูดอย่างจริงจังว่า “หากมีสิ่งใดที่เธอต้องการความช่วยเหลือ เธอสามารถบอกฉันได้โดยตรง ในเมื่อฉันเชิญเธอมา ฉันย่อมรับประกันความปลอดภัยของเธอ”

ฉันชวนไม่ใช่คนที่เขาเคยเป็นเมื่อสามปีที่แล้วอีกต่อไป ตอนนี้เขามีความสามารถในการปกป้องคนอยู่บ้าง

“ฉันไม่เป็นไร ไม่มีปัญหา” เจี่ยนอีหลิงอธิบายอย่างจริงจัง

“เป็นเรื่องดีถ้าทุกอย่างไม่มีปัญหา”

จ๋ายหวินเชิ่งตามีประกายของความเจ็บปวดและความโกรธขณะที่เขาดูการสนทนาระหว่างเจี่ยนอีหลิงและฉินชวน

จ๋ายหวินเชิ่งประชดประชัน “โอ เธอปฏิเสธที่จะเต้นกับฉันเพราะเธออยากเต้นเปิดฟลอร์กับนายน้อยฉินงั้นเหรอ?”

เขาสอนให้เธอเต้นลีลาศ แต่สุดท้ายกลับดูเหมือน เธอต้องการที่จะเต้นกับผู้ชายอีกคนหนึ่งต่อหน้าเขา