เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 475

บทที่ 475 อยู่ด้วยกันตลอดไป

เธอเรียนรู้ที่จะใช้เวลาอยู่กับตัวเอง เธอเรียนรู้ที่จะใช้เวลากับสิ่งอื่น เมื่อไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ

เธอเรียนทําอาหาร เรียนทําขนม เรียนทําน้ําตาล เรียนปักผ้า และเรียนถักนิตติ้ง

เธออุทิศเวลาให้กับสิ่งเหล่านี้งานอดิเรกเหล่านี้ทําให้เธอรู้สึกร่มเย็น

และด้วยเหตุนี้เองหลังจากที่เยือกเย็นมาเป็นเวลาไปนาน เธอก็ลืมไปว่าต้องจะมีอารมณ์อย่างไรบ้างเช่นกัน

เจียนอีหลิงไม่รู้ว่าจะทําอะไรได้อีกเมื่อรู้สึกเศร้า โดยปกติแล้ว เธอจะรออย่างเงียบๆจนกว่าความโศกเศร้านั้นจะหายไปเอง

“อี้หลิง” จํายหวินเชิงตกตะลึง เขามองไปที่ใบหน้าที่ก้มสุดของเจียนอีหลิง หัวใจเขารู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่แปลกประหลาดและใบหน้าเขาก็อ่อนโยนลงในทันที

เขายื่นมือออกไปพยายามปัดความเศร้าบนใบหน้าเธอออกไป

เธอไม่เคยแสดงอารมณ์ของตัวเธอเองมาก่อน

ไม่ใช่เพราะเธอไม่มีอารมณ์ แต่เป็นเพียงเพราะว่าเธอเคยชินกับการอยู่อย่างโดดเดี่ยว

จากนั้นจํายหวินเชิงก็ถามเงี่ยนอีหลิงว่า “ถ้าเช่นนั้น เธอจะดีใจไหมหากฉันใจดีกับเธอ”

“อื้อ…”

“แล้วถ้าฉันไม่โกรธ เธอก็จะไม่เศร้าใช่ไหม”

“อื้อ…” เจี้ยนอีหลิงยอมรับอย่างตรงไปตรงมา

มือของจํายหวินเชิงปัดผมของเจียนอีหลิงอย่างอ่อนโยน

เธอห่วงใยเขา

เธอห่วงใยเขามาก

เพียงแต่ว่า เธอไม่รู้ว่าจะแสดงออกอย่างไร เธอไม่รู้ว่าจะแสดงความรู้สึกอย่างไรกับคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับเธอทางสายเลือด

ดูเหมือนเธอจะหัวช้าเมื่อมาถึงเรื่องพวกนี้

อย่างไรก็ตาม เธอมีความรู้สึกต่อเขา

ถึงแม้ว่ามันอาจจะไม่ใช่ความรัก แต่เธอก็ห่วงใยเขา เธอห่วงใยเขาอย่างแท้จริง

จากนั้นจํายหวินเชิงก็พูดกับเจี้ยนอีหลิงว่า “เด็กโง่ ฉันไม่ได้โกรธหรอก”

“ฉันไม่ได้โง่” เจียนอีหลิงโต้กลับ

“อื้อ เธอไม่ใช่คนโง่ ฉันมันโง่เอง” จยหวินเพิ่งยอมรับ

แม้ว่าหญิงของเขาจะไม่ค่อยรู้เรื่องความรู้สึกมากนัก แต่ก็ไม่ต้องรีบร้อน ตราบใดที่เธอเริ่มมีค วามห่วงใย เขาก็สามารถค่อยสอนส่วนที่เหลือให้เธอได้

จํายหวินเชิงค่อยจับมือเล็กๆของเงี่ยนอีหลิงวางลงบนฝ่ามือเขา

ฝ่ามือเขาสามารถคลุมมือเล็กๆของเงี่ยนอีหลิงได้หมด

มือเธอนุ่มนวลและละเอียดอ่อน ไม่มีบาดแผลหรือรอยแผลเป็นบนมือเธอแม้แต่น้อย

เงี่ยนอีหลิงใส่ใจมือเธอมากที่สุด ถ้ามีคนจะมาตีเธอ เธอยอมให้พวกเขาตีหน้าดีกว่าตีมือ

เธออาศัยมือเพื่อความอยู่รอด เธอไม่สามารถปล่อยให้มือเธอบาดเจ็บได้

“เธอไม่ชอบสิ่งนี้หรือเปล่า” จํายหวินเชิงถามเงี่ยนอีหลิง

เจียนอีหลิงส่ายหน้า เธอไม่ได้เกลียดกับการที่มือเขาจับมือเธอ

” แล้วกับคนอื่นล่ะ”

” กับย่าเงี่ยน หยุ่นโม่ กับหยู่เจี้ย ไม่เป็นไร แต่ฉันก็ยังไม่ได้ลองกับใครอีกเลย”

เจียนอีหลิงนับออกมาให้ได้ยิน

จํายหวินเพิ่งจับมือเจียนอีหลิงไว้

เขาจับไว้แน่น เขาไม่อยากปล่อยไปอีกแล้ว

ตระกูลจํายในเปยจิง

ท่านผู้เฒ่าจํายกําลังอารมณ์ดีอยู่ในขณะนี้

เขาเพิ่งยืนยันอะไรบางอย่าง นี่เป็นสิ่งที่ทําให้เขามีความสุขเหลือเกิน ความจริงแล้ว หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาคงจะหัวเราะและยิ้มในความฝันของเขาด้วยซ้ํา

ในเวลานี้เองที่จํายหวินเพิ่งได้กลับบ้าน

เมื่อเขาเห็นจํายหวินเชิง ท่านผู้เฒ่าจํายก็พูดอย่างมีความสุข “เจ้าเด็กเหลือขอ ในที่สุดก็กลับมาแล้วเหรอ ฉันคิดว่าแกจะไม่เต็มใจกลับบ้านแล้ว”

หลังจากที่เขาพูดจบ ท่านผู้เฒ่าจํายก็สังเกตว่าจํายหวินเพิ่งเงียบ มีการมองอย่างลึกๆอยู่ในดวงตาเขาเช่นกัน