เทียบท้ายุทธเวท นิยาย บท 11

เมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคิดว่าเขาอาจทำให้เจ้าของพื้นที่หมายเลขหนึ่งขุ่นเคืองใจได้ เหงื่อเย็นบนหน้าผากก็อดไม่ได้ที่จะไหลลงมา

“เข้า……เข้าใจผิด……นี่เป็นการเข้าใจผิดทั้งหมด”

รปภ.อ่อนน้อมถ่อมตนเป็นอย่างมาก ใบหน้าเต็มไปด้วยความเคารพ

หลินเหมี่ยวเหมี่ยวกับหลี่ฮุยตกตะลึงกับท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของรปภ. หรือว่าแบล็คการ์ดในมือของหวังชาวเป็นคีย์การ์ดจริงๆเหรอ?

“เป็นไปไม่ได้ นั่นเป็นของปลอม การ์ดใบนี้ต้องเป็นของปลอมแน่ๆ คุณอย่าได้โดนเขาหลอกนะ!”

หลินเหมี่ยวเหมี่ยวตะโกนเสียงดัง

“เธอหุบปากซะ ฉันทำงานที่นี่มาหลายสิบปี ฉันจะดูไม่ออกหรือไงว่าคีย์การ์ดนี้เป็นของจริงหรือของปลอม?”

“ฉันจะบอกเธอให้นะ คีย์การ์ดของคุณผู้ชายท่านนี้ไม่เพียงแต่เป็นของจริงเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นเขตวิลล่าของพื้นที่หมายเลขหนึ่งด้วย พวกเธอกล้าใส่ร้ายเจ้าของข้าในอีก ก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจพวกเธอนะ!”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตะคอกใส่หลินเหมี่ยวเหมี่ยวอย่างเยือกเย็น ต่อจากนั้นก็กล่าวคำพูดขอโทษต่อหวังชาวหลายประโยค ถึงได้พาคนออกจากที่นี่

หลินเหมี่ยวเหมี่ยวกับหลี่ฮุยตกตะลึงอย่างสมบูรณ์

การ์ดในมือของหวังชาวเป็นคีย์การ์ดข้างในจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นคีย์การ์ดพิเศษของพื้นที่หมายเลขหนึ่งด้วย

นั่นคือช่วงพื้นที่ที่แพงที่สุดในทั่วทั้งสวนริเวอร์ไซด์เลยนะ แม้แต่ทรัพย์สมบัติทั้งหมด

ในตระกูลหลินของเธอจะซื้อได้หรือเปล่าก็ยังไม่รู้

“เป็นไปไม่ได้! นี่เป็นของปลอม การ์ดใบนี้เป็นของปลอมแน่ๆ หวังชาว แกหลอกคนอื่นได้ แต่หลอกฉันไม่ได้!”

หลินเหมี่ยวเหมี่ยวไม่เชื่อด้วยซ้ำ

หวังชาวแสยะยิ้ม ไม่อยากสนใจเธอ และพูดกับอู๋เฟียหลินว่า: “คุณอู๋ พวกเราไปกันเถอะครับ”

อู๋เฟียหลินพยักหน้า พาหวังชาวเดินเข้าไปที่พื้นที่หมายเลขหนึ่ง“กรี๊ด! ฉันไม่เชื่อ ไอ้เศษสวะนั้นจะซื้อบ้านได้ยังไง!!!”

สีหน้าของหลินเหมี่ยวเหมี่ยวดูไม่ค่อยสู้ดี และกระทืบเท้าอย่างไม่หยุดหย่อน

หลี่ฮุยที่อยู่ข้างๆเธอก็รีบพูดปลอบโยนว่า: “เหมี่ยวเหมี่ยว นี่มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ฉันว่ามีความเป็นไปได้สูง ที่หวังชาวจะมาเป็นพนักงานทำความสะอาดที่นี่ เจ้าของอาจจะไม่อยู่บ้าน ดังนั้นถึงได้เอาคีย์การ์ดให้กับเขา”

ได้ยินหลี่ฮุย อธิบายแบบนี้ หลินเหมี่ยวเหมี่ยวก็คิดว่าเหตุผลเป็นแบบนี้

หวางไม่มีปัญญาแม้แต่จะจ่ายค่ารักษาพยาบาลไม่กี่หมื่นของแม่เขาได้ จะอยู่ในคฤหาสน์หรูหรามูลค่าหลายร้อยล้านได้อย่างไร?

“ต้องเป็นเพราะว่าไอ้เศษสวะนี้ไม่มีเงินรักษาแม่ของมันแน่ๆ ก็เลยหางานพาร์ทไทม์เป็นพนักงานทำความสะอาดที่นี่ ใช่ ต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ!!!”

หลินเหมี่ยวเหมี่ยวยิ่งคิดยิ่งมีเหตุผลมากขึ้นเรื่อยๆ

หลังจากที่พูดจบ เธอก็คิดอะไรขึ้นมาได้และพูดกับหลี่ฮุยว่า: “ที่รัก คุณมอบหมายให้เพื่อนคนนั้นของคุณสั่งสอนหวังชาวไม่ใช่เหรอ? ทำไมยังไม่ลงมืออีก?”

หลี่ฮุยก็งงงวยเช่นกัน และพูดว่า: “ผมจะโทรไปถามดู”

หลังจากที่วางสายไป หลินเหมี่ยวเหมี่ยวรีบถามในทันที: “เป็นยังไงบ้าง พวกเขาจะลงมือเมื่อไหร่?”

“แม่งเอ๊ย ไอ้เศษสวะเหย่หลางแม่งไร้ประโยชน์จริงๆ แม้แต่หวังชาวคนเดียวก็จัดการไม่ได้ แถมยังโดนคนอื่นทำร้ายมาอีก”หลี่ฮุยพูดด้วยความโกรธ

“กรี๊ด ไม่ใช่หรอกมั้ง แค่ไอ้เศษสวะหวังชาว จะทำร้ายเหย่หลางได้เหรอ? นี่มันเรื่องตลกอะไรกันเนี่ย”หลินเหมี่ยวเหมี่ยวดูตกตะลึง

“หรือว่าเหย่หลางรู้สึกว่าเงินน้อยเกินไป ไม่ได้ลงมือด้วยซ้ำ กำลังหลอกเราอยู่ แต่ฉันบอกพวกเขาเมื่อกี้นี้แล้ว ตราบใดที่สามารถหักขาทั้งสองข้างของหวังชาวได้ ฉันจะเพิ่มให้อีกหนึ่งแสน”

“พวกนักเลงอย่างเหย่หลางได้ยินว่ามีรายได้ ดูเหมือนจะติดต่อให้ลูกพี่ของเขาไปแล้ว”หลี่ฮุยพูดด้วยรอยยิ้ม

“ที่รัก ครั้งนี้คุณอย่าทำให้ฉันผิดหวังอีกนะ”

หลี่เหมี่ยวเหมี่ยวกอดคอของหลี่ฮุยไว้

หลี่ฮุยก็ฉวยโอกาสกอดหลินเหมี่ยวเหมี่ยวไว้ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ที่รักคุณสบายใจได้ ฉันบอกกับพวกเขาว่าหวังชาวก็อยู่ที่สวนริเวอร์ไซด์ บอกให้พวกเขารีบมาปิดล้อมที่ประตู ครั้งนี้ต่อให้ไอ้สารเลวนั้นจะมีปีกก็หนีไม่พ้น”

หลังจากที่พูดจบ ทั้งสองคนก็ออกจากด้วยเสียงหัวเราะชอบใจ

“คุณหวังค่ะ ตั้งแต่นี้ไปบ้านหลังนี้จะเป็นของคุณแล้วนะคะ”

อู๋เฟียหลินไปที่วิลล่าข้างหน้าและพูดว่า

เมื่อหวังชาวเห็นเช่นนี้ ก็ตกตะลึงในทันที

วิลล่าสร้างได้อลังการมาก กระเบื้องเคลือบสีเขียว หินอ่อนใหม่เอี่ยม ผนังกระจกสูงจากพื้นจรดเพดานสีฟ้าอ่อน ผนังภายนอกสีขาวสะอาดตา และลานภายในสวยงดงาม ทั้งหมดนี้บ่งบอกถึงความหรูหราของวิลล่าแห่งนี้

ทั้งสองคนเดินเข้ามา

พืชพรรณที่ผ่าการตัดแต่งอย่างดีภายในลานบ้านต่างก็มีดีไปคนละอย่าง ที่สวนหน้าบ้าน มีสระน้ำ ตรงกลางสระน้ำ มีรูปปั้นเด็กผู้ชายยืนอยู่

สไตล์โกธิคยุโรป

เมื่อเดินเข้าไปในห้องโถง หวังชาวรู้สึกประหลาดใจอย่างไม่มีสิ้นสุด

โคมไฟระย้าคริสตัลขนาดใหญ่ พรมเปอร์เซีย ภาพวาดสีมันราคาแพง และวางวัตถุทางศิลปะวรรณคดีทุกประเภทไว้ ซึ่งแต่ละชิ้นมีมูลค่ามหาศาล

นี่มัน…….

“แกยังกล้ามาหาฉันอีก แกยังโดนทำร้ายไม่พอเหรอ?”หวังชาวสีหน้าเยือกเย็น ไม่ต้องคิด เขาก็รู้ว่าหลี่ฮุยเป็นคนส่งหมอนี่มา

“เชี่ย วันนี้กูเรียกลูกพี่ของกูมาแล้ว วันนี้ไม่ฆ่ามึงให้ตาย กูแม่งเป็นหลานชายของมึง!”

เหย่หลางถือมีดพร้าเล่มหนึ่ง ท่าทางดุร้าย และดวงตาโหดเหี้ยม

เขาเหย่หลางผู้สง่าผ่าเผย พ่ายแพ้อยู่ในเงื้อมมือของไอ้เศษสวะหวังชาว ต่อให่หลี่ฮุยไม่โทรหาเขา เขาก็ไม่มีทางปล่อยหวังชาวไว้หรก!

“มึงแม่งกล้าแตะต้องคนในพรรคพยัคฆ์ของกู ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่มั้ย!”

ในเวลานี้ ชายร่างกำยำแข็งแรงคนหนึ่งเดินเข้ามา

คนคนนี้ก็คือพี่ใหญ่ของเหย่หลาง เหมิ่งหู่

“คนไม่ล่วงเกินฉัน ฉันไม่ล่วงเกินคน ถ้าคนล่วงเกินฉัน ฉันต้องล่วงเกินคน!”

หวังชาวสีหน้าบึ้งตึง ใบหน้าไม่หวาดกลัวเลยสักนิด

“อวดดีมากใช่มั้ย วันนี้กูไม่ตัดหัวของมึงลงมาใช้เป็นกระโถน ฉันแม่งแซ่เดียวกันกับมึง!”

“พี่น้อง ลงมือซะ!”

เหมิ่งหู่รัศมีดุร้าย ตะโกนอย่างดุเดือด

ทันใดนั้น พวกพี่น้องที่อยู่ข้างหลังเขาต่างก็หยิบอาวุธออกมา ถมึงทึง ได้รับคำสั่ง ก็จะลงมือ!

“ฉันดูสิว่าใครกล้าลงมือ!”

ในเวลานี้ อู๋เฟียหลินออกจากด้านหลังของหวังชาว เธอยื่นมือไปขวางไว้ และสายตาเยือกเย็นเข้มงวด

“เชี่ย นังผู้หญิงบ้าอย่างแกกล้าขวางพวกเรา เชื่อมั้ยว่าหลังจากที่พวกพี่ๆจัดการไอ้หวังชาวเรียบร้อย ลากเธอเข้าไปสนุกในป่า!”

ใบหน้าของเหย่หลางเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ และมองตรงไปที่อู๋เฟียหลิน

เหมิ่งหู่ก็จ้องมองไปอย่างตั้งมั่น วินาทีที่เห็นอู๋เฟียหลินอย่างชัดเจน

จู่ๆสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป!

เหงื่อเย็นหยดลงมา ดวงตาทั้งสองเบิกกว้าง มุมปากสั่นเทา ใบหน้าเต็มไปด้วยความสยดสยอง

“คุณ……คุณหนูใหญ่ คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับ?”