เทียบท้ายุทธเวท นิยาย บท 9

หวังชาวกลับไปที่โรงพยาบาล รอหลี่ฮ่วยหลานทานข้าวเช้าเสร็จแล้ว หวังชาวก็ทำการรักษาเธออีกครั้ง

อาการหลี่ฮ่วยหลานดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด อีกไม่กี่วันก็คงฟื้นฟูได้อย่างเต็มที่

อีกไม่นานก็สามารถออกจากโรงพยาบาลได้

หลังจากอยู่ในห้องคนไข้ได้ครึ่งชั่วโมง หวังชาวก็ถือกาต้มน้ำเดินออกจากห้องเตรียมไปเอาน้ำ

ด้วยความบังเอิญ บนทางเดิน เขาเห็นหมอคนก่อนหน้านี้ที่ด่าเขาว่าเป็นนักต้มตุ๋น

ซุนเหลียนฮวากระวนกระวายใจมาก เตรียมออกจากโรงพยาบาลไปตามหาหวังชาว แต่เพิ่งเดินออกมาจากห้องคนไข้อู๋เจิ้นสง ก็เห็นหวังชาวหิ้วกาต้มน้ำเดินมาทางเขาพอดี

สีหน้าเขาดีใจทันที รีบวิ่งมาหา

“นาย……นาย……ฉันเจอนายสักที!”

เขายืนต่อหน้าหวังชาวด้วยสีหน้าตื่นเต้น พูดจาสะเปะสะปะไปหมด

หวังชาวขมวดคิ้ว พูดขึ้นเสียงเข้ม “นายตามหาฉันทำไม?”

“ไม่มีเวลาอธิบายแล้ว นายรีบตามฉันไปที่ห้องคนไข้หน่อย”

ซุนเหลียนฮวาดึงเสื้อผ้าหวังชาว จะดึงเขาเดินไป

หวังชาวทำสีหน้าเย็นชา ผลักเขาออก แล้วพูดเสียงเย็นชา “นายจะทำอะไรกันแน่?”

“คนไข้ที่นายรักษาก่อนหน้านี้จะไม่ไหวแล้ว ชีวิตอยู่ในความเสี่ยง นายรีบไปดูหน่อย!”

ซุนเหลียนฮวาเหงื่อแตกพลั่ก ถ้าอู๋เจิ้นสงตาย เขาก็ต้องซวยไปด้วย

หวังชาวหัวเราะเยาะ “นายว่าฉันเป็นนักต้มตุ๋นไม่ใช่หรือไง? นักต้มตุ๋นจะรักษาได้ไง?”

“ฉันโทษนายด้วยความเข้าใจผิด ฉันมีตาหามีแววไม่ ฉันขอโทษนาย แต่คนไข้เป็นผู้บริสุทธิ์ นายจะเห็นคนตายโดยไม่ช่วยเหลือไม่ได้นะ”

ซุนเหลียนฮวาทำสีหน้าร้อนใจกว่าเดิม

“นายเป็นหมอ รักษาช่วยชีวิตคนไข้เป็นหน้าที่นาย เกี่ยวอะไรกับฉัน?”

หวังชาวขี้เกียจสนใจเขาแล้ว หันหลังจะเดินจากไป

พรึ่บ!

หวังชาวเพิ่งขยับฝีเท้า ซุนเหลียนฮวาก็คุกเข่าลงกับพื้นดังพรึ่บ

สีหน้าวิงวอนโศกเศร้า “ขอร้องได้โปรดยกโทษเถอะนะ คนไข้ใกล้ตายแล้วจริงๆ ถ้านายยอมช่วยเหลือคนไข้ ไม่ว่าเงื่อนไขอะไรฉันตอบตกลงนายหมดเลย!”

ซุนเหลียนฮวาคุกเข่าต่อหน้าหวังชาว เริ่มวิงวอนขึ้นมา

หวังชาวชะงักฝีเท้า เหลือบมองซุนเหลียนฮวา ลังเลสักพักหนึ่งแล้วพูดขึ้นทันที “พาฉันไปดูหน่อย ฉันไม่รับประกันนะว่าจะรักษาได้”

ซุนเหลียนฮวาทำหน้าดีใจมาก ยืนขึ้นมา พาหวังชาวเดินไปที่ห้องคนไข้

ภายในห้องคนไข้ สีหน้าอู๋เฟียหลินซีดเซียว เต็มไปด้วยความกังวล

ในใจเธอกล่าวโทษตัวเองไปหมด ถ้าตอนนั้นเธอเลือกเชื่อหวังชาว อาการป่วยพ่อเธอก็คงไม่แย่ลง

“คุณอู๋ ไม่ทันแล้ว เตรียมงานศพเถอะครับ”

หัวหน้าหวางถอนหายใจ พูดขึ้นด้วยความเสียใจ

อู๋เจิ้นสงบนเตียงคนไข้ขยับดิ้นรนได้น้อยลงเรื่อยๆ แต่สีหน้ากลับแย่ขึ้น ถึงแม้เป็นคนที่ไม่รู้เรื่องทางการแพทย์ก็มองออกได้ว่าอู๋เจิ้นสงไม่ไหวแล้ว

ฮือๆ!

อู๋เฟียหลินทิ้งตัวซบหน้าอกพ่อเธออย่างทุกข์ทรมาน

และในเวลานี้ ซุนเหลียนฮวาก็พาหวังชาวมาถึงในที่สุด

“หัวหน้าหวาง คุณอู๋ ผมเจอเขาแล้ว ตอนนี้ยังทัน!”

ซุนเหลียนฮวาตะโกนเสียงดัง

อู๋เฟียหลินเห็นหวังชาว ก็วิ่งมาหา น้ำตานองหน้าแล้วเอ่ยวิงวอน

“ขอร้องช่วยพ่อฉันด้วยนะคะ ถ้าคุณรักษาอาการป่วยพ่อฉันหายดีได้ เงินเท่าไรฉันให้คุณหมดเลย!”

หวังชาวพยักหน้า “คุณไม่ต้องห่วงนะ ผมจะพยายามเต็มที่”

หัวหน้าหวางเหลือบมองหวังชาว สีหน้ายับยู่ยี่อย่างช่วยไม่ได้

คนคนนี้ยังหนุ่ม เขาสามารถรักษาอาการป่วยอู๋เจิ้นสงให้หายได้เหรอ?

คงไม่ใช่นักต้มตุ๋นจริงๆ หรอกนะ

แต่ตอนนี้ทำได้แค่ต้องลองอีกสักตั้ง

หวังชาวมาข้างๆ เตียงอย่างรวดเร็ว

เหลือบมองไป สีหน้าก็หนักอึ้งทันใด “ใครเอาเข็มเงินออก?”

ภายในห้องคนไข้ ซุนเหลียนฮวาหน้าซีดเซียว ก้มหน้าไม่กล้าพูด