เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 332
ตอนที่ 332 งานแสดงเปียโน2
สีหน้าของเขาเริ่มมีแววอ่อนโยนลง “ผมเชื่อว่าคุณเองก็คงไม่อยากให้ถึงขั้นนั้นหรอก! ขอแค่คุณให้ความร่วมมือ ผมก็จะพยายามให้คุณใกล้ชิดลูกๆมากขึ้น!”
เธอหน้าซีดลงเล็กน้อย ลูกยังคงเป็นจุดอ่อนของเธอเสมอ
เธอพยายามควบคุมอารมณ์โกรธจนปากสั่น ก่อนจะถามกลับว่า “ไม่ทราบว่าแบบไหนถึงจะเรียกว่าให้ความร่วมมือคะ คุณเป่หมิง?”
“อย่างเช่น รับดอกไม้จากผมแต่โดยดี อย่าจับคู่ให้ผมกับSosoอีก......หรืออย่างเช่น ไปชมงานแสดงดนตรีกับผมสักครั้งหนึ่ง......”
“งานแสดงดนตรี?” เธอเบิกตากว้าง ก่อนจะมองเขา ตั้งแต่หัวจรดเท้าประหนึ่งมองดูสัตว์ประหลาด “เป่หมิงโม่ นายบ้าหรือเพี้ยนกันแน่? การไปชมงานแสดงดนตรีกับคุณแปลว่าอะไร?”
เขาเลิกคิ้วอย่างหยิ่งผยองและแค้นใจ “คุณยังไปดูหนังกับชูเอ้อได้เลย แล้วทำไมถึงไปชมงานแสดงดนตรีกับผมไม่ได้?”
เธอจะบ้าตายกับเขาแล้ว!
ผู้ชายคนนี้จะมาไม้ไหนอีกเนี่ย!
ทางหนึ่งก็กำลังจะแต่งงานกับเฟยเอ๋อแล้ว แต่อีกฝั่งหนึ่งก็ยังมายุ่งวุ่นวายกับเธอไม่หยุดสักที!
การที่ผู้ชายคนหนึ่ง ยังตามตอแยผู้หญิงคนหนึ่งไม่เลิก ถ้าไม่ใช่เพราะรักก็เพราะเกลียด!
แล้ว
“เป่หมิงโม่ ฉัน ไปทำอะไรให้คุณเกลียดนักหนา? คุณถึงยังตามหลอกหลอนฉันไม่จบไม่สิ้นแบบนี้ ฮะ?” เธอโกรธจนเอ็ดเสียงต่ำ
เขามองเธอพร้อมตอบเสียงทุ้มต่ำ “คุณคิดว่า ผมเกลียดอย่างไม่มีสาเหตุเหรอ?”
“คุณเกลียดที่ตอนนั้น ฉันแอบลักพาตัวหยางหยางไปใช่ไหมล่ะ!” เธอจ้องตาขวาง
“......” เขานิ่งงันพูดอะไรไม่ออก ก็จริงที่เขาเคยเกลียดเธอ แต่เขาเกลียดที่เธอโกหกกัน เกลียดที่เธอทอดทิ้งกัน เกลียดที่เธอยอมหอบลูกหนีไปออสเตรเลีย แต่ไม่ยอมอยู่ข้างๆเขา......
แต่นั่นก็ผ่านมานานถึงสองปีแล้ว ความเกลียดของเขาก็ค่อยๆจางหายไปจากใจแล้ว โดยที่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ......
ความคิดเดียวของเขาตอนนี้ก็คือ เก็บเธอไว้ข้างกายเขา!
เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงได้ยึดติดขนาดนี้
เขารู้แต่เพียงว่า เขาไม่อยากเสียเธอไป หลังจากที่เขาหมั้นกับเฟยเอ๋อแล้ว......
เขารู้ดีว่าถึงเขาจะพูดคำพูดเหล่านี้ออกมา เธอก็คงไม่เข้าใจอยู่ดี!
เขาขมวดคิ้วเข้ม ก่อนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ “......”
เธอมองเป่หมิงโม่ที่นิ่งเงียบไป ก่อนจะพูดประชดประชันอย่างท้อใจว่า “แต่เป่หมิงโม่ มีคนเคยบอกว่าสิ่งที่อยู่ตรงข้ามกับความรักคือความเกลียด! คุณเกลียดฉันขนาดนี้ หรือเป็นเพราะคุณรักฉัน?”
ตอนที่เธอเอ่ยประโยคนี้ออกมา แม้แต่ตัวเองยังรู้สึกว่ากำลังเล่าเรื่องตลกอยู่
เธอเคยเชื่อว่าเขารักเธอจริงๆ
แต่กลับพบว่าสิ่งที่เขารักนั้น มีเพียงร่างกายของเธอเท่านั้น
เขามองเธออย่างลึกซึ้ง ก่อนจะถามอย่างอ่อนโยนจนคาดไม่ถึงว่า
“แล้วคุณล่ะ? คุณรักผมหรือเปล่า?”
คำพูดที่จะเค้นเอาคำตอบให้จงได้!
ทำเธอตะลึงพรึงเพริด!
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถามคำถามแบบนี้กับเธอ......
เธอยืนหน้าแข็งทื่อ กำหมัดแน่น ก่อนจะพบว่าปากของเธอสั่นระริก......
“......”
“ทำไม ตอบไม่ได้เหรอ?” นัยน์ตาดำขลับของเขาเผยแววผิดหวังออกมาอย่างโจ่งแจ้ง
เธอรักเขาไหม? เป็นคำถามที่เขาอยากรู้คำตอบมากที่สุด
“......” เธอนิ่งเงียบ แต่ในใจเธอนั้นกลับตีกันอุตลุด
“......”
ไม่ใช่ว่าเธอตอบคำถามนี้ไม่ได้ แต่คำตอบของคำถามนี้ เธอได้ฝังไว้ในก้นบึ้งของหัวใจตั้งนานแล้ว
เพียงแต่ เธอบอกเขาไม่ได้!
ท้ายที่สุด เขาก็ไม่รอให้เธอตอบอะไร ชายตามองดอกเหอฮอนในตู้ปลา ก่อนจะพึมพำขึ้นมาว่า
“ฮอนฮอน ความจริงแล้วดอกเหอฮอนนี้ยังมีความหมายที่แฝงอยู่ว่า รวมสองเป็นหนึ่งเดียว ความรักที่ซื่อตรงไม่แปรเปลี่ยน......คุณไม่อยากมีความรักแบบนั้นเหรอ?”
เธอสะดุ้งเล็กน้อย
ใครบอกว่าเธอไม่ปรารถนาล่ะ? ตั้งแต่เล็กจนโต เธอเฝ้าปรารถนาที่จะมีความรักที่ยืนยาวตราบสิ้นลมหายใจ แต่โชคชะตาไม่เคยให้โอกาสเธอเลย......
เธอหัวเราะอย่างเย้ยหยัน “เป่หมิงเอ้อ ถ้าคุณอยากได้ความรักที่เหมือนกับดอกเหอฮอน ก็ไปหาเฟยเอ๋อของคุณเถอะ! อย่ามาคาดหวังว่าฉันจะรักคนแบบคุณ!”
คำพูดของหญิงสาว เหมือนคมมีดที่ปักเข้ามาตรงกลางใจของเขาอย่างจัง!
สายตาของเขามีแววหม่นลง
เขาหันกลับมาและมองเข้าไปในดวงตาของเธออย่างพินิจ ประหนึ่งกำลังพยายามอ่านใจเธอผ่านสายตา
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอปิดจนมิด หรือเพราะเขาดูไม่ออกว่าสายตาที่มองคนรักนั้นเป็นอย่างไรกันแน่
สุดท้าย เขาก็พ่ายแพ้......
เขาสูดหายใจเข้าลึกๆอย่างยอมแพ้ โดยไม่เซ้าซี้ถามคำถามนี้กับเธออีก
“งั้นไม่เป็นไร......คืนนี้เธอไปชมงานแสดงเปียโนของ Depmelsกับผม แล้วพรุ่งนี้ผมก็จะพาลูกๆ เข้ามาอยู่ที่นี่!”
เธอนิ่งไปสักพัก “ได้ ฉันตกลง!”
*
งานแสดงเปียโนเวิลด์ทัวร์ของDepmels จัดขึ้นที่แรกที่เมืองA ซึ่งได้รับการตอบรับอย่างท่วมท้น
กู้ฮอนไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า คนเย็นชาไร้หัวใจอย่างเป่หมิงโม่ จะชอบฟังการแสดงเปียโนด้วย
เขาจะเข้าใจดนตรีที่ไหลออกมาจากท่วงทำนองนั้นหรือเปล่า
โรงละครใหญ่ประจำเมืองA คับคั่งไปด้วยผู้คน
กู้ฮอนเดินเคียงข้างเป่หมิงโม่ ทั้งคู่ดูห่างเหินและไม่สนิทชิดเชื้อเหมือนคู่รักคู่อื่นๆ ที่มาชมการแสดงด้วยกัน
นี่ถือเป็นครั้งแรกที่เขาทั้งคู่มาชมการแสดงดนตรีด้วยกันอย่างราบรื่นขนาดนี้
“เดินมาใกล้ๆหน่อย เดี๋ยวก็เดินหลงกันหรอก!” เป่หมิงโม่ขมวดคิ้วเชิงเอ็ดเธอ
“อือ......” เธอพยักหน้าอย่างใจลอย
ความรู้สึกแตกต่างจากครั้งที่ไปดูหนังเรื่อง (went to bed with my good friend's girlfriend) กับชูหยุนเฟิงอย่างสิ้นเชิง
ทันใดนั้น ด้วยความใจลอยของหญิงสาว เธอก็โดนคนข้างหลังเบียดจน
หลงกับเป่หมิงโม่
จากนั้นคนข้างหลังก็โหมเบียดกันเข้ามาจนเธอชิดเข้ากับผนังไปเลย จนแทบจะมองไม่เห็นแผ่นหลังของเป่หมิงโม่......
“นี่......” เธอตะโกนเรียกเขา
แต่ผู้คนก็รีบเบียดกันเข้าไปในโรงละคร เสียงผู้คนจอแจคนกลบเสียงของเธอจนมิดเลย
“นี่......” เธอตะโกนเรียกท่ามกลางฝูงชนอีกรอบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ