เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 346

ตอนที่ 346 สภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก2

โดยพาดหัวข่าวด้วยตัวอักษรตัวใหญ่ว่า (เป่หมิงเอ้อแห่งเมืองAคั่วสาวซ้ายขวา เจ้าชู้เสเพล คารมคมคาย)

จากนั้นหัวข่าวรองลงมาคือ (กลางวันส่งดอกไม้ช่อยักษ์ให้Soso ตกดึกก็โผล่ไปเล่นเปียโนหว่านเสน่ห์ใส่สาวปริศนา)

จากนั้นตรงมุมขวาล่างของนิตยสารยังมีรูปของคืนที่เล่นเปียโนที่มีแฟนคลับสาวล้อมวงเขาไว้

โชคยังดีที่ท่ามกลางแฟนคลับสาวๆนั้น ดูไม่ออกว่าเป่หมิงเอ้อเล่นเปียโนให้สาวคนไหนกันแน่

“ลั่วเฉียวบอกว่า ที่Sosoได้รับดอกไม้นั้น อันที่จริงแล้วเป็นเพราะคุณส่งไปให้ในนามของเป่หมิงโม่?” หยินปู้ฝันถามแกมหัวเราะ

กู้ฮอนเม้มปากและพยักหน้ายอมรับ “ใช่!”

“เพราะอะไร?”

“เพราะอยู่ดีๆ เขาก็เอาดอกเหอฮอนมาให้ฉัน!” พอกู้ฮอนพูดถึงตรงนี้ ก็ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

“ที่คุณโมโหแบบนี้ เพราะคิดว่าเขาส่งดอกไม้ผิดคน หรือเขาผิดที่ส่งดอกไม้ให้คุณ?”

“......” เธอนิ่งเงียบมองหยินปู้ฝันโดยไม่พูดอะไร

ปัญหานี้เธอไม่เคยคิดเลยจริงๆ ......

หยินปู้ฝันมองสีหน้าของเธอ ก่อนจะตอบแทนเธอ “ความจริงแล้ว คุณโกรธที่เขาให้ ‘ดอกเหอฮอน’ ให้คุณ หากเขาให้ดอกกุหลาบ? หรือดอกลิลลี่ให้คนอื่น? คุณคงไม่โกรธแบบนี้หรอก”

เธอมองหยินปู้ฝันสักครู่ ก่อนจะหลุบตาต่ำลง “ฉันไม่รู้......”

“OK ความจริงแล้วสาวปริศนาคนนั้นคือคุณ?”

“......อืม ใช่” เธอพยักหน้า

หยินปู้ฝันยกมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้กู้ฮอนตกตะลึง

“หรือเขากำลังกำหนัด”

“หา?”

เธอเบิกตาโพลงอย่างตกอกตกใจ

ไอ้โง่เป่หมิง กำ กำหนัด?

กับใคร?

เธอ?

กู้ฮอนเริ่มว้าวุ่น......

หยินปู้ฝันยิ้มอย่างได้ใจ นัยน์ตาประกายแววลึกลับยากเกินจะคาดเดา “ฮอนฮอน ผู้ชายคนหนึ่งยอมให้ดอกไม้กับผู้หญิงคนหนึ่ง อีกทั้งยังเล่นเปียโนให้เธอฟัง ที่สำคัญคือ เขาทำทุกวิถีทางเพื่อให้คุณอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา ก็หมายความว่า ผู้ชายคนนี้กำลังเกิดอารมณ์กระสัน......ซึ่งวัตถุประสงค์ที่เขามีต่อคุณมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว......”

กู้ฮอนเม้มปากแน่นพร้อมขมวดคิ้ว “ปู้ฝัน ไม่ว่าวัตถุประสงค์ของเขาคืออะไร เอาเป็นว่าฉันไม่มีวันยอมเป็นเมียน้อยเขาอย่างแน่นอน......”

“งั้นก็ไม่ต้องหนีอีกแล้ว ฮอนฮอน! กล้าที่จะเดินออกมาจากสภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้สักที!” หยินปู้ฝันยิ้มกริ่มพร้อมมองกู้ฮอนด้วยท่าทีที่เอาจริงเอาจัง

“ฉันก็อยากจะมีความกล้านะ แต่มีหลายสิ่งที่ผูกมัดฉันเอาไว้......เช่น ฉันไม่อาจเสียลูกๆไป หรือเช่น......”