เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 255

แต่น่าเสียดาย ฉินเฟิงไม่ใช่คนทั่วไป

เงาร่างหลบหลีกดาบนี้ แต่ดาบนี้เป็นเพียงแค่การเริ่มต้น ที่เรียกว่าวิชาสามดาบก็เพราะเป็นทักษะดาบที่มีชื่อเสียงของประเทศซากุระ และเพราะดาบนี้ รวดเร็ว แม่นยำ โหดเหี้ยม

ยังไม่จบ!

มือทั้งสองถือไว้หนึ่งเล่ม ปากคาบไว้หนึ่งเล่ม ขยับร่างกาย เคลื่อนไหวอย่างสะเปะสะปะ ดูไม่ค่อยคล่องแคล่ว แต่กลับมีประสิทธิภาพมาก โจมตีศัตรูได้จากทุกทิศทาง

แกร๊กๆ!

เสียงแตกหักดังแว่วออกมา

บนทางหลวงเส้นนี้ ทั้งด้านหน้าและด้านหลังหลินผิงส่งคนมาปิดกั้นไว้ ไม่มีใครสามารถเข้ามา และไม่มีใครสามารถช่วยฉินเฟิงได้ จิโร่ มิยาโมโตะปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมาเพื่อที่จะสังหารฉินเฟิง

ดาบแล้วดาบเล่า

แจกจ่ายใบมีดอย่างรวดเร็วและดุดัน

ต่อมา ฉินเฟิงเอามือไพล่หลังและหลบหลีกได้อย่างสุขุม ไม่ต้องโจมตีใดๆ แค่ถ่ายน้ำหนักเท้าทั้งสองไปมา ดูเหมือนจะขยับทีละนิด แต่กลับหลบหลีกการโจมตีที่รุนแรงได้ครั้งแล้วครั้งเล่า

“กำลังใช้ได้ แต่ความเร็วน้อยไปหน่อย ดาบนี้ใช้ได้ อีกนิดเดียวก็โดนฉันแล้ว แต่ว่า องศานั้นคือข้อช่องโหว่ ดาบนี้อย่าตื่นตระหนก แกปล่อยให้ความกังวลเข้าครอบงำจิตใจแล้ว!”

ฉินเฟิงพูดขึ้นพร้อมๆ กับหลบหลีก

ในอีกด้านหนึ่ง จิโร่ มิยาโมโตะไม่เพียงแต่ปล่อยให้ความกังวลเข้าครอบงำจิตใจ เขายังโกรธจนแทบกระอักเลือด นี่มันเกิดอะไรขึ้น เขาทุ่มเทจนสุดกำลัง แต่ Mr.X กลับดูผ่อนคลาย

สีหน้าผ่อนคลายน่ะไม่เท่าไหร่ ยังจะมีแก่ใจมาวิพากษ์วิจารณ์เขาอีก

วิพากษ์วิจารณ์เขา!

บัดซบ นี่กำลังต่อสู้นะ กำลังฆ่าคนนะ เขากำลังฆ่า Mr.X แต่ตอนนี้กลับเหมือนเป็นการเล่นเกม

เขายังไม่เคยพบสถานการณ์เช่นนี้มาก่อนในประเทศซากุระ เขาทุ่มเทสุดกำลัง คนส่วนใหญ่ไม่อาจรับมือได้ ต่อให้สามารถรับมือได้ก็จะตอบโต้กันไปมา ยากที่จะต่อต้าน

แต่ตอนนี้เขากำลังจะกระอักเลือดด้วยความโกรธ

“อะไรกัน?”

หลินผิงที่อยู่ทางด้านหนึ่งยังพบว่า บุคคลนี้ได้รับเชิญจากหลินเย่าตุง จึงมีท่าทางยำเกรง เขาเป็นของดีจนถึงขนาดยอมจ่ายเงินก้อนใหญ่เพื่อนำมาเป็นกำลังสำคัญปิดท้าย

หากเขาพ่ายแพ้ จิโร่ มิยาโมโตะถึงจะปรากฏตัวขึ้น

แต่ตอนนี้เหตุใดจึงเหมือนว่าถูกปั่นหัว

หลินผิงชี้ปากกระบอกปืนแก็ตลิงไปที่ฉินเฟิงอย่างเงียบๆ เขาต้องแอบลงมือแล้ว หลินเย่าตุงเคยสอนเขาว่า ความน่าเชื่อถือเมื่ออยู่ต่อหน้าความเป็นความตายมันไร้ค่า ฆ่ามัน!

แต่ในขณะที่เขากำลังจะเหนี่ยวไก จู่ๆ ก็มีมือข้างหนึ่งเข้ามาคว้าปืนไว้

“ถึงแกจะลงมือไปก็ไร้ประโยชน์ แต่ฉันก็ไม่ชอบให้ถึงมือแก”

เขาคือฉีหยุน

“รนหาที่ตาย!”

หลินผิงไม่ได้เป็นคนใจดี เขาดึงกริชออกมาจากท่อนแขนทันที แล้วแทงเข้าไปในตัวฉีหยุนในองศาที่อำมหิต องศาที่ชำนาญ ไม่สามารถหลบหลีกได้

แต่ฉีหยุนคือใคร!

คนบ้าในกองทัพ!

หลบหลีก?

ฮ่า ไม่จำเป็น

ผัวะ

ฉีหยุนเตะไปทางศีรษะของหลินผิงด้วยขาขวา แผลต้องแลกด้วยแผล แต่หลินผิงแอบมีลางสังหรณ์ไม่ดี เพราะเขาเสียเปรียบเกินไป หากแทงเข้าไปจะเกิดเพียงบาดแผล แต่ไม่ตาย

แต่การเตะครั้งนี้ของฉีหยุนกลับหมายจะเอาชีวิตเขา

เขาหันไปในทันใด

แต่ท่าไม้ตายของฉีหยุนไม่ได้อยู่ตรงนี้ มือขวาเข้ามาอยู่ทางด้านขวาของหลินผิงอย่างไม่ทันตั้งตัว คว้าหัวไหล่ขวาของหลินผิงแล้วเหวี่ยงล้มลง!

โครม

เสียงกระดูกของหลินผิงแตกหักดังขึ้นมาเป็นระยะ

“เพิ่งกลับมาจากต่างแดนเหรอ? ประสบการณ์การต่อสู้เล็กน้อยแค่นี้ ไม่สะใจเลย แต่ก็ยังดีที่แกยังพาพี่น้องมาด้วยมากมาย ฉันจะได้สนุกหน่อย”

ฉีหยุนมองไปยังคนอื่นๆ แล้วเคลื่อนไหวในทันใด