เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 255

แต่น่าเสียดาย ฉินเฟิงไม่ใช่คนทั่วไป

เงาร่างหลบหลีกดาบนี้ แต่ดาบนี้เป็นเพียงแค่การเริ่มต้น ที่เรียกว่าวิชาสามดาบก็เพราะเป็นทักษะดาบที่มีชื่อเสียงของประเทศซากุระ และเพราะดาบนี้ รวดเร็ว แม่นยำ โหดเหี้ยม

ยังไม่จบ!

มือทั้งสองถือไว้หนึ่งเล่ม ปากคาบไว้หนึ่งเล่ม ขยับร่างกาย เคลื่อนไหวอย่างสะเปะสะปะ ดูไม่ค่อยคล่องแคล่ว แต่กลับมีประสิทธิภาพมาก โจมตีศัตรูได้จากทุกทิศทาง

แกร๊กๆ!

เสียงแตกหักดังแว่วออกมา

บนทางหลวงเส้นนี้ ทั้งด้านหน้าและด้านหลังหลินผิงส่งคนมาปิดกั้นไว้ ไม่มีใครสามารถเข้ามา และไม่มีใครสามารถช่วยฉินเฟิงได้ จิโร่ มิยาโมโตะปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมาเพื่อที่จะสังหารฉินเฟิง

ดาบแล้วดาบเล่า

แจกจ่ายใบมีดอย่างรวดเร็วและดุดัน

ต่อมา ฉินเฟิงเอามือไพล่หลังและหลบหลีกได้อย่างสุขุม ไม่ต้องโจมตีใดๆ แค่ถ่ายน้ำหนักเท้าทั้งสองไปมา ดูเหมือนจะขยับทีละนิด แต่กลับหลบหลีกการโจมตีที่รุนแรงได้ครั้งแล้วครั้งเล่า

“กำลังใช้ได้ แต่ความเร็วน้อยไปหน่อย ดาบนี้ใช้ได้ อีกนิดเดียวก็โดนฉันแล้ว แต่ว่า องศานั้นคือข้อช่องโหว่ ดาบนี้อย่าตื่นตระหนก แกปล่อยให้ความกังวลเข้าครอบงำจิตใจแล้ว!”

ฉินเฟิงพูดขึ้นพร้อมๆ กับหลบหลีก

ในอีกด้านหนึ่ง จิโร่ มิยาโมโตะไม่เพียงแต่ปล่อยให้ความกังวลเข้าครอบงำจิตใจ เขายังโกรธจนแทบกระอักเลือด นี่มันเกิดอะไรขึ้น เขาทุ่มเทจนสุดกำลัง แต่ Mr.X กลับดูผ่อนคลาย

สีหน้าผ่อนคลายน่ะไม่เท่าไหร่ ยังจะมีแก่ใจมาวิพากษ์วิจารณ์เขาอีก

วิพากษ์วิจารณ์เขา!

บัดซบ นี่กำลังต่อสู้นะ กำลังฆ่าคนนะ เขากำลังฆ่า Mr.X แต่ตอนนี้กลับเหมือนเป็นการเล่นเกม

เขายังไม่เคยพบสถานการณ์เช่นนี้มาก่อนในประเทศซากุระ เขาทุ่มเทสุดกำลัง คนส่วนใหญ่ไม่อาจรับมือได้ ต่อให้สามารถรับมือได้ก็จะตอบโต้กันไปมา ยากที่จะต่อต้าน

แต่ตอนนี้เขากำลังจะกระอักเลือดด้วยความโกรธ

“อะไรกัน?”

หลินผิงที่อยู่ทางด้านหนึ่งยังพบว่า บุคคลนี้ได้รับเชิญจากหลินเย่าตุง จึงมีท่าทางยำเกรง เขาเป็นของดีจนถึงขนาดยอมจ่ายเงินก้อนใหญ่เพื่อนำมาเป็นกำลังสำคัญปิดท้าย

หากเขาพ่ายแพ้ จิโร่ มิยาโมโตะถึงจะปรากฏตัวขึ้น

แต่ตอนนี้เหตุใดจึงเหมือนว่าถูกปั่นหัว

หลินผิงชี้ปากกระบอกปืนแก็ตลิงไปที่ฉินเฟิงอย่างเงียบๆ เขาต้องแอบลงมือแล้ว หลินเย่าตุงเคยสอนเขาว่า ความน่าเชื่อถือเมื่ออยู่ต่อหน้าความเป็นความตายมันไร้ค่า ฆ่ามัน!

แต่ในขณะที่เขากำลังจะเหนี่ยวไก จู่ๆ ก็มีมือข้างหนึ่งเข้ามาคว้าปืนไว้

“ถึงแกจะลงมือไปก็ไร้ประโยชน์ แต่ฉันก็ไม่ชอบให้ถึงมือแก”

เขาคือฉีหยุน

“รนหาที่ตาย!”

หลินผิงไม่ได้เป็นคนใจดี เขาดึงกริชออกมาจากท่อนแขนทันที แล้วแทงเข้าไปในตัวฉีหยุนในองศาที่อำมหิต องศาที่ชำนาญ ไม่สามารถหลบหลีกได้

แต่ฉีหยุนคือใคร!

คนบ้าในกองทัพ!

หลบหลีก?

ฮ่า ไม่จำเป็น

ผัวะ

ฉีหยุนเตะไปทางศีรษะของหลินผิงด้วยขาขวา แผลต้องแลกด้วยแผล แต่หลินผิงแอบมีลางสังหรณ์ไม่ดี เพราะเขาเสียเปรียบเกินไป หากแทงเข้าไปจะเกิดเพียงบาดแผล แต่ไม่ตาย

แต่การเตะครั้งนี้ของฉีหยุนกลับหมายจะเอาชีวิตเขา

เขาหันไปในทันใด

แต่ท่าไม้ตายของฉีหยุนไม่ได้อยู่ตรงนี้ มือขวาเข้ามาอยู่ทางด้านขวาของหลินผิงอย่างไม่ทันตั้งตัว คว้าหัวไหล่ขวาของหลินผิงแล้วเหวี่ยงล้มลง!

โครม

เสียงกระดูกของหลินผิงแตกหักดังขึ้นมาเป็นระยะ

“เพิ่งกลับมาจากต่างแดนเหรอ? ประสบการณ์การต่อสู้เล็กน้อยแค่นี้ ไม่สะใจเลย แต่ก็ยังดีที่แกยังพาพี่น้องมาด้วยมากมาย ฉันจะได้สนุกหน่อย”

ฉีหยุนมองไปยังคนอื่นๆ แล้วเคลื่อนไหวในทันใด

เมื่อเห็นทางออกทั้งหมดถูกปิดกั้นแล้ว จิโร่ มิยาโมโตะก็หัวเราะเยาะขึ้นมาทันที

ส่วนฉินเฟิงกลับหัวเราะขึ้นมาแล้วพูดต่อว่า “แกเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า หนีเหรอ? ฉันมีความจำเป็นต้องหนีตั้งแต่เมื่อไหร่ แค่ดูจากระดับฝีมือของแกก็ไม่เห็นจะมีอะไรเลย อีกอย่างแกไม่ควรใช้ค่ายกลต่อหน้าฉัน”

“ทำไมล่ะ?”

จิโร่ มิยาโมโตะถามอย่างเย้ยหยัน

“เพราะเรื่องค่ายกล ฉันแข็งแกร่งมาก”

“ฮ่าๆ ตลกที่สุดในโลก ค่ายกลชุดนี้ พวกเราแอบศึกษาพัฒนาขึ้นมา แกแข็งแกร่งมาก แกแข็งแกร่งมากแล้วยังไงเหรอ แกสามารถตีแตกได้หรือเปล่า มิหนำซ้ำ แกคงไม่ได้…”

จิโร่ มิยาโมโตะหัวเราะเสียงดัง แต่วินาทีถัดมา จู่ๆ เสียงหัวเราะนี้ก็หยุดลงทันใด

เพราะฉินเฟิงเดินไปทางซ้ายหนึ่งก้าว แล้วเดินต่ออีกหนึ่งก้าว จากนั้นประตูโจมตีสองแห่งก็เกิดชนกันโดยบังเอิญ และเกิดความวุ่นวายขึ้นมา

หลังจากนั้น ก็กลายเป็นความโกลาหลอย่างสิ้นเชิง

“พังแล้วเหรอ?”

จิโร่ มิยาโมโตะตกตะลึง ค่ายกลดาบนี้ บรรดาปรมาจารย์จำนวนนับไม่ถ้วนของประเทศซากุระได้ร่วมกันศึกษาพัฒนาขึ้นมา ในประเทศซากุระไม่มีใครสามารถทำลายมันได้ แต่ตอนนี้กลับถูกคนตีแตกอย่างไม่น่าเชื่อ

แล้วก็ไม่ได้ใช้กำลังป่าเถื่อนมากมายอะไร ตีแตกได้อย่างสบายๆ

“ฉันบอกแล้วว่า พวกแกไม่ควรใช้ค่ายกลกับฉัน ค่ายกลน่ะ จนถึงทุกวันนี้ฉันยังไม่เจอคู่ต่อสู้ที่คู่ควรเลย”

ฉินเฟิงไม่ได้โกหก

เทพสงครามอีสเตอร์แลนด์ ถนัดเรื่องค่ายกลทหาร ทหารอีสเตอร์แลนด์สามแสนนายสามารถทำลายกองกำลังพันธมิตรของประเทศต่างๆ นับล้านนายได้ เรียกได้ว่า ไร้คู่ต่อสู้ใดๆ ในโลกหล้า!

“แค่เรื่องบังเอิญเท่านั้น ฆ่ามันตามสบายเลย”

จิโร่ มิยาโมโตะดวงตาแดงก่ำขึ้นมาในทันใด ในเมื่อค่ายกลดาบไร้ประโยชน์ ถ้าอย่างนั้นก็ฆ่าทิ้งให้หมดโดยไม่ต้องมีแบบแผนใดๆ ถึงอย่างไร Mr.X ก็ไม่ได้ใช้กำลังต่อสู้ตั้งแต่แรก บางทีอาจจะทำได้แค่หลบหลีกก็ได้

ดังนั้นคนจำนวนมากก็เพียงพอแล้วที่จะฟันเขาให้ตาย

“จิตใจสับสน ไม่สนุกแล้ว ถ้าอย่างนั้น ถึงตาฉันลงมือแล้วหรือยัง”

ฉินเฟิงเบิกตาขึ้น พลังอาฆาตปรากฏขึ้นมาในแววตา