ฝากแผลไว้ในใจคุณ นิยาย บท 31

เห็นเธอกลัวจริงๆ ถนิตไม่แกล้งเธออีก เขาปล่อยเธอ แล้วยิ้มยียวน "ไม่แกล้งคุณแล้ว ไปกันเถอะ ออกไปกินข้าวกัน"

รสิกามุดออกจากอดถนิตเหมือนเจอผี จากนั้นจึงเปิดประตูเดินออกไป

เห็นแผ่นหลังที่เหมือนกำลังหนีของเธอ ถนิตอดหัวเราะออกมาไม่ได้

รสิกามีวิธีทำให้เขามีความสุขเสมอ

หลังออกมาจากห้องนอน อาหารเตรียมใกล้เสร็จแล้วเช่นกัน

เปรมสุธีร์ที่นอนเอนอยู่บนโซฟา เห็นถนิตเดินออกมา ยิ้มแล้วผิวปาก "โอ้ 20 นาที ก็เสร็จแล้วเหรอ"

ถนิตปรายตามองเขา "20 นาที นายกำลังดูถูกใครอยู่ไม่ทราบ"

รสิกายกอาหารออกมาจากครัวพอดี เมื่อได้ยิน เธอหน้าแดงอีกครั้ง

"ชิชิ" ติรณาตามมาด้านหลัง ส่งเสียงชิออกมาสองครั้ง ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ตอนกินข้าว เปรมสุธีร์พูดมากที่สุด ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้พูดออกมามากมาย

กว่าจะทานข้าวเสร็จกันได้ เรียกรถไปส่งเปรมสุธีร์ก็สามทุ่มแล้ว ติรณาช่วยทำความสะอาด ก่อนจะไป ยังมองถนิตที่โอ้เอ้อยู่ในห้องรับแขก เธอยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูรสิกาว่า

"ฉันว่าพวกเธอสองคนตัดกันไม่ขาดหรอก ตัดไม่ขาด งั้นก็ใกล้ชิดกันซะสิ อันที่จริงคุณถนิตดีมากนะ"

"เธออยู่ฝั่งไหน" รสิกาถลึงตาใส่เธอ

"ฉันก็พูดไปอย่างนั้น" ติรณาย่นปากยู่ "ฉันกลับก่อนละกัน พรุ่งนี้ต้องทำงาน"

"ขับรถระวังด้วย" รสิกาเอ่ยขึ้น

"รู้แล้ว เธอไม่ต้องไปส่งหรอก" ติรณาโบกมือไปมา เห็นข้างประตูมีขยะอยู่ จึงหิ้วติดมือไปทิ้งใต้ตึกด้วย

หลังจากมองจนติรณาเข้าไปในลิฟต์ รสิกาจึงปิดประตูห้อง แล้วเดินกลับเข้ามาในห้องรับแขก