ฝากแผลไว้ในใจคุณ นิยาย บท 34

ในที่สุดเขาก็รู้ว่าคนที่ตัวเองรักคือรสิกา เขาพยายามบอกให้ตัวเองลืมรสิกา ถึงกระทั่งที่แต่งงานกับรินรดา แต่เขาไม่สามารถลืมรสิกาได้เลย

"คุณกำลังล้อเล่นหรือไง" รสิกาหัวเราะออกมา ใบหน้าเธอดูไม่เชื่อ

"ฉันไม่ได้ล้อเล่น" ธนพจน์รีบอธิบาย "หลังจากฉันไปต่างประเทศ ฉันก็รู้สึกเสียใจ ฉันไม่ควรทิ้งเธอไปแบบนั้น แต่สถานการณ์ตอนนั้นวุ่นวายเกินไป ฉันทำอะไรไม่ได้ จึงต้องจากไป......"

"คุณทำอะไรไม่ได้เลยทิ้งฉันให้เผชิญทุกอย่าง แล้วจากไป" ดวงตาของรสิกาเย็นชา "งั้นคุณคิดหรือเปล่าว่าตอนนั้น ฉันก็ไม่มีวิธีแก้ไขเรื่องนี้เหมือนกัน"

"ฉัน......" ธนพจน์สีหน้าเศร้า พูดอะไรไม่ออก

"คุณเคยคิด แต่คุณไม่สนใจสักนิด" รสิกาพูดความขี้ขลาดในใจเขาออกมา "เพราะฉันเป็นแค่ลูกติดของแม่เท่านั้น คุณไม่ต้องกังวลว่าหลังจากคุณไป ฉันจะโดนทำร้ายอย่างไรบ้าง ธนพจน์คุณทำเรื่องแบบนั้นแล้ว ยังมีหน้ากลับมาบอกว่าชอบฉันเหรอ"

เมื่อก่อน รสิกาเป็นคนดี ใสซื่อ ทุ่มเทความรัก เชื่อจนหมดใจ แต่หลังจากผ่านเรื่องของธนพจน์ เธอจึงปิดกั้นตัวเอง

เธอกลายเป็นคนเฉยชา สร้างหนามทั้งตัว ใครเข้าใกล้ จะต้องเจ็บปวด

ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงที่เคยหย่ามาก่อน เธอใช้ชีวิตโดยไม่พึ่งพาใคร แต่ทว่าตอนนี้ ธนพจน์กลับมา แถมยังพูดว่าไม่ลืมเธอด้วย

เหอะ น่าขำจริงๆ

"ฉันรู้ว่าตอนนั้น ฉันทำผิดกับเธอ ดังนั้นฉันจึงอยากขอโอกาสชดเชยให้เธอ" ธนพจน์พูด "รุ้ง ฉันรู้ว่าเธอโกรธมาก ฉันไม่ได้หวังว่าเธอจะอภัยให้ ฉันหวังแค่ว่าเธอจะให้ฉันช่วยเธอ"

"ฉันไม่มีอะไรให้คุณช่วย" รสิกาพูดอย่างเย็นชา "คุณไม่ต้องรู้สึกผิดต่อฉัน เพราะถ้าฉันเป็นคุณ ฉันก็ต้องทิ้งคุณเหมือนกัน"

แต่ครั้งนี้แผลบนตัวเธอดีขึ้นมากแล้ว แทบจะมองไม่เห็นแล้ว

แต่เขาไม่คิดไม่ฝันว่า ผู้ชายที่ภาพลักษณ์เป็นสุภาพบุรุษอย่างชญตว์ จะทำร้ายผู้หญิง

รสิกาเป็นคนที่เขาไม่กล้าแตะต้องแม้แต่ปลายนิ้ว......

แต่ธนพจน์ลืมไปแล้ว เขาไม่ได้แตะต้องรสิกาแม้แต่ปลายนิ้ว แต่เขาทำร้ายจิตใจเธออย่างรุนแรง

"ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ นั่นมันเรื่องของฉัน" รสิกาหยิบกระเป๋าแล้วลุกขึ้น ก้มมองธนพจน์แล้วพูดว่า "ต่อไปไม่ต้องไปหาฉันที่สตูดิโออีก เราไม่มีอะไรต้องพูดกันแล้ว"