FIERCE MAFIA พิษรักแฟนเก่า นิยาย บท 29

ตอนที่ 28

"งานที่บริษัทช่วงนี้เยอะมาก" มาเฟียหนุ่มเอ่ยกระซิบเบาๆ ที่หลังใบหูขาวผ่องของเด็กสาวก่อนจะใช้ปลายลิ้นสากอุ่นชื้นตวัดเลียรอบใบหูของเด็กสาวอย่างหยอกเย้า จนคนโดนหยอกเย้ารู้สึกสยิว

"อื้ออ..อย่าทำ" มือบางดันใบหน้าคมคายให้ออกห่างเมื่อมือหนาของเขาเลื่อนขึ้นมาบีบขย้ำเต้าใหญ่ของเธออย่างหนักหน่วง

"หวงตัวตลอด" ศิลาดันลิ้นหนาเข้ากระพุ้งแก้มอย่างหงุดหงิดเมื่อโดนคนตัวเล็กผลักไส

"ช่วงนี้งานที่บริษัทฉันเยอะกว่าเมื่อก่อน" ศิลาเอ่ยพลางพลิกตัวนอนหงายมือหนาเลื่อนมาวางเอาไว้บนศีรษะทุยเล็กของเธอ

"บอกฉันทำไม"

"อยากได้เงินใช้ไหม"

"..."

"นวดไหล่ให้ฉัน แล้วฉันจะโอนเงินเข้าบัญชีให้เธอหนึ่งล้าน"

"แค่นวดใช่ไหม?" น้ำหนาวหรี่ตามองศิลาอย่างจับผิดเพราะทุกครั้งที่ศิลาเอ่ยคำนี้ทีไรก็มักจะไม่ใช่แค่นวดไหล่ทุกครั้งมักจะจบลงที่เตียง

"จะมากกว่านั้นก็ได้ ถ้าเธออยากทำ"

"ฉันน่ะเหรอจะอยากทำเรื่องอย่างว่ากับแก" น้ำหนาวเอ่ยขึ้นอย่างเย้ยหยันแสดงท่าทีที่รังเกียจเขาอย่างไม่ปิดบัง

"ฉันเกิดก่อนเธอหนึ่งรอบ เธอควรเรียกฉันว่าพี่" ศิลาพ่นลมหายใจออกมายาวๆ พยายามที่จะโทสะกับคำพูดของเธอ

"ฉันจะเรียกเฉพาะคนที่น่านับถือเท่านั้น คนๆ นั้นไม่ใช่แกแน่นอน"

"ปากดี อยากโดนเหมือนวันนั้นใช่ไหม?" ศิลาเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาอย่างไม่สบอารมณ์พลางขยับตัวขึ้นมานั่งคร่อมบนตัวของน้ำหนาว มือบางบีบปลายคางมนอย่างแรงจนน้ำหนาวใบหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด

"อื้อ!ศิลา" มือหนาเลื่อนลงมาบีบขยำกลีบดอกไม้งามอวบอูมเกลี้ยงเกลาอย่างรุนแรงหนักหน่วงทำเอาน้ำหนาวรู้สึกเจ็บจนดีดพล่าน

"ไม่อยากเจ็บตัวก็อย่ามาปากดีกับฉัน ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว" ศิลาพลิกตัวกลับมานั่งพิงหัวเตียงนอนเหมือนเดิมพลางจ้องมองใบหน้าสวยหวานของน้ำหนาวที่นอนทำหน้าบึ้งตึงไม่ยอมลุกไปอาบน้ำตามที่เขาบอกอย่างเอาเรื่อง

"จะลุกไปอาบน้ำเองหรือจะอาบน้ำของฉันแทน?" ศิลาเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันเมื่อเห็นว่าเธอไม่ยอมขยับตัวลุกไปอาบน้ำสักที

"ก็ฉันไม่อยากไปมหาวิทยาลัย"

"แล้วฉันบอกเหรอว่าจะให้เธอไป?"

"...."

"รีบไปอาบน้ำแล้วเข้าบริษัทกับฉัน ช่วงบ่ายเธอต้องขึ้นเรือไปส่งสินค้ากับฉัน"

"ส่งสินค้า...หมายถึงยาเสพติด?"

"...."

"ฉันไม่ไป"

"ทำตัวให้ว่าง่ายหน่อยก็ดี เพราะเธอไม่ใช่น้ำหนาวคนเดิมของฉัน"

"นายก็ไม่ใช่เฮียศิคนเดิมของฉันเหมือนกัน" ศิลาชะงักไปครู่หนึ่งเมื่อน้ำหนาวเผลอเรียกสรรพนามเดิมที่เธอชอบใช้เรียกเขาในตอนที่ยังคบกับเป็นแฟน

"รีบไปอาบน้ำ" ศิลาเอ่ยบอกก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินออกไปดูดบุหรี่ที่นอกระเบียง

10 : 10 น.

@บริษัทSTONE

"ไปถ่ายเอกสารมาสองชุด" ศิลาที่นั่งทำงานอยู่บนเก้าอี้ผู้บริหารอยู่นานนับชั่วโมงเอ่ยออกคำสั่งเสียงเรียบกับน้ำหนาวที่นั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนโซฟา

"?" น้ำหนาวแสร้งหันหน้ามองซ้ายขวาเพียงนิดเพื่อหาบุคคลที่ศิลากำลังพูดคุยด้วยก่อนจะหันกลับมาสนใจภาพเคลื่อนไหวบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือของตัวเองต่อ

"ไม่ได้ยินรึไง" ศิลาเอ่ยขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเธอเลือกเมินเฉยต่อคำสั่งของเขา

"ได้ยิน แต่ฉันไม่ใช่พนักงานของที่นี่ทำไมฉันต้องทำ" น้ำหนาวยักไหล่ให้อย่างไม่ยี่หระทำเอาศิลาขบกรามแน่นอย่างไม่สบอารมณ์

"ไปถ่ายเอกสารมาสองชุด"

"ไม่"

"ถ้าฉันต้องพูดอีกเป็นครั้งที่สาม...เธอจะจมเตียง" น้ำเสียงกดต่ำลอดไรฟันของศิลาทำให้น้ำหนาวรู้สึกกลัวขึ้นมาแต่ทว่า เธอแสร้งทำเหมือนกับว่าไม่เกรงกลัวเขาเลยสักนิด

"ไอ้เลว" น้ำหนาวเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินเข้ามาหยิบเอกสารบนโต๊ะทำงานของศิลามาถือไว้แล้วเดินออกไปถ่ายเอกสารที่หน้าห้องทำงานมาให้เขาอย่างจำใจ

15 : 00 น.

@โกดังท่าเรือส่งสินค้า

"วันนี้นายไม่ได้จะมาส่งยาหรอกเหรอ" น้ำหนาวเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าเหล่าบรรดาลูกน้องของศิลากำลังช่วยกันเร่งขนอาวุธสงครามไม่ใช่ขนยาเสพติดเหมือนครั้งก่อนๆที่เธอเคยเห็น

"พูดด้วยก็ไม่พูด" น้ำหนาวเอ่ยขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นว่าศิลาไม่ยอมตอบคำถามของเธอแต่เลือกที่จะหยิบปืนเอ็มสิบหกขึ้นมาเช็ดดูความเรียบร้อยแทนการตอบคำถามที่ไร้สาระของเธอ

"ไม่คิดจะเลิกทำงานผิดกฎหมายบ้างเหรอ"

"ก่อนจะถามฉัน ไปถามพี่ชายของเธอก่อนดีไหม" ศิลาตวัดตามองน้ำหนาวอย่างเอาเรื่อง หากจะพูดอย่างงี้กับเขาเธอควรจะพูดกับพี่ชายของเธอทั้งอัคคีและการันต์ให้เลิกทำงานผิดกฎหมายให้ได้ก่อนค่อยมาบอกเขา

"ฉันก็แค่ถามไม่ได้บอกให้เลิกทำ นายอยากจะทำก็ทำไปสิฉันไปว่าอะไรนาย อีกอย่างตอนนี้ฉันอยู่กับนายจะให้ฉันถามถึงคนอื่นทำไม"

"รับสายมัน" ศิลาออกคำสั่งเสียงเข้มพลางกระทุ้งนิ้วยาวแกร่งเข้าออกรัวๆ จนน้ำหนาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด

"ฉันเจ็บนะ อึก" ร่างเล็กร่างสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวดเมื่อนิ้วยาวแกร่งกระทุ้งเข้ามาในกายของเธอห้านิ้วพร้อมกันหยาดน้ำตาไหลรินอาบสองแก้มนวลครัั้งแล้วครั้งเล่าด้วยความทรมาน

"มานี่" ศิลายอมดึงนิ้วออกมาจากร่องสวาทบวมช้ำของเธอแล้วลากเธอออกมาจากโกดังทันที

"อึก ฉันเจ็บแขน" น้ำหนาวสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บปวดอีกทั้งเธอยังใส่รองเท้าส้นเข็มสูงสี่นิ้วทำให้วิ่งตามแรงกระชากของศิลาได้ลำบาก

"ฉันรู้ทันเธอ..ขึ้นรถ" ศิลาเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันเมื่อน้ำหนาวขัดขืนไม่ยอมขึ้นมานั่งบนรถยนต์คันหรูของเขา

"แก้มัดให้ฉันก่อนได้ไหม แล้วฉันจะยอมกลับมาคบกับนาย" น้ำหนาวเอ่ยในสิ่งที่คิดว่าจะทำให้ศิลาใจอ่อนไม่ทำร้ายเธอ ศิลาจ้องมองเข้ามาที่นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มกลมโตคู่นั้นของน้ำหนาวอย่างจับผิด

"ถ้าไม่แก้มัดให้ ฉันจะเปลี่ยนใจแล้ว"

"ถ้าเธอเล่นตุกติกกับฉัน เธอรู้ใช่ไหมว่าเธอจะอยู่ในสภาพไหน" ศิลาเอ่ยตักเตือนก่อนจะยอมแกะเข็มขัดที่พันธนาการข้อมือเล็กของน้ำหนาวออกพลางจ้องมองนัยน์ตาของเธอไม่วางตา

"อ๊ากกกก!!!!" ศิลาคำรามขึ้นเสียงดังลั่นเมื่อโดนน้ำหนาวใช้เข่าแทงเข้ามาที่ใจกลางความเป็นชายของเขาอย่างแรงจนเขาร่วงลงกับพื้นอย่างหมดสภาพ

"อ๊ากกก! น้ำหนาว!!"

"อึก ฉันจะให้เฮียอัคคีมาจัดการกับแก" น้ำหนาวปาดน้ำตาออกจากดวงหน้าลวกๆ แล้วแย่งกุญแจรถคันหรูออกมาจากกระเป๋ากางกางยีนส์ของศิลาอย่างเร่งรีบด้วยกลัวว่าลูกน้องของศิลาที่ช่วยกันขนอาวุธสงครามกันอยู่ที่ท่าเรือจะได้ยินเสียงคำรามของศิลา

"น้ำหนาว!อ๊าก!!" ศิลาคำรามเสียงดัง เขาพยายามพยุงร่างกายกำยำของตัวเองลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลดวงตาคมกริบจ้องมองรถยนต์สีดำคันหรูของตัวเองขับเคลื่อนออกไปด้วยความเร็วด้วยแววตาที่เกรี้ยวกราดดุดัน

"นายใหญ่" นาวามือขวาคนสนิทที่ได้ยินเสียงคำรามของผู้เป็นนายจึงรีบวิ่งกรูเข้ามาหาผู้เป็นนายพร้อมกับลูกน้องอีกสี่คน

"ตามไป" ศิลาออกคำสั่งเสียงเข้มพลางเดินข่มความเจ็บขึ้นมานั่งภายในรถยนต์คันหรูโดยที่มีนาวาทำหน้าที่เป็นสารถีขับรถให้ผู้เป็นนายชั่วคราว

"อึก ไอ้เลวฉันเกลียดแก ฮือฮือ" น้ำหนาวสะอื้นไห้ตัวโยนนึกเกลียดชังกับความป่าเถื่อนของศิลาที่กระทำกับเธอก่อนที่จะกรี๊ดร้องเสียงดังเมื่อเห็นว่ามีเด็กผู้ชายวัยประมาณเจ็ดขวบวิ่งมาเก็บลูกฟุตบอลที่เผลอทำหล่นจากมือกลางถนนห่างจากเธอรถยนต์ของเธอแค่หนึ่งเมตร

"กรี๊ดดดดด!หลบไปสิ!" เอี๊ยดดดดด!!โครมมมมม!!! เสียงเหยียบเบรคจากรถยนต์คันหรูของศิลาที่น้ำหนาวเป็นคนขับดังเอี๊ยดเสียงดังสนั่น

เด็กชายที่ห่วงแต่ลูกฟุตบอลวิ่งมาเก็บลูกฟุตบอลกลางถนนใหญ่ไม่ได้สังเกตเลยว่ามีรถยนต์กำลังขับตรงมาด้วยความเร็วถึงสามคันด้วยเส้นทางนี้เป็นเส้นทางที่น้อยคนจะสัญจรไปมาจึงทำให้เด็กชายที่เป็นลูกชายของคนขับเรือขนส่งสินค้าไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะมีรถยนต์สัญจรผ่านด้วยปกติแล้วรถยนต์จะขับผ่านตอนกลางคืนเป็นส่วนใหญ่เพราะเหล่าบรรดามาเฟียมักจะมาส่งของกันตอนกลางคืน

น้ำหนาวที่ขับรถออกมาด้วยความเร็วเกินกว่าที่ผู้หญิงเพิ่งจะเริ่มขับรถได้ไม่ถึงปีจะควบคุมได้เธอควบคุมความเร็วของรถสปอร์ตเอาไว้ไม่อยู่จึงเลือกหักหลบเข้าข้างทางทำให้รถสปอร์ตคันหรูชนเข้ากับเสาไฟฟ้าอย่างแรง

"หนาว!" ศิลาเบิกตาโพลงด้วยความตกใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นว่ารถสปอร์ตของตัวเองชนเข้ากับเสาไฟฟ้าข้างทางอย่างแรง ศิลารีบวิ่งลงมาจากรถสปอร์ตคันหรูที่ตัวเองที่นั่งมาทันที

"หนาว" ศิลาอุ้มร่างไร้สติของน้ำหนาวออกมาจากรถสปอร์ตด้วยหัวใจที่ร้อนรนกระวนกระวายเมื่อเห็นเลือดสีแดงสดไหลท่วมใบหน้าและลำตัวของน้ำหนาว

"หนาวได้ยินเสียงเฮียรึเปล่า" ศิลาเอ่ยเรียกน้ำหนาวแต่ก็ไร้ซึ่งการตอบรับ

"หนาว อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ" ศิลารีบอุ้มร่างไร้สติของน้ำหนาวขึ้นมาอย่างเร่งรีบแล้ววิ่งไปที่รถสปอร์ตอีกคันทันทีเพื่อจะพาคนรักไปส่งที่โรงพยาบาลใกล้ๆให้เร็วที่สุดด้วยหัวใจแกร่งที่กระตุกวูบไหวกลัวว่าเธอจะจากเขาไปชั่วนิจนิรันดร์ด้วยอาการของเธอในตอนนี้สาหัสเข้าขั้นวิกฤต