FIERCE MAFIA พิษรักแฟนเก่า นิยาย บท 40

ตอนที่ 39

"นายหญิง" นาวาเบิกตาโตด้วยความตกใจเมื่อวิ่งออกมาที่ประตูด้านหลังบริษัทพบว่าผู้เป็นนายหญิงนอนสลบจมกองเลือดอยู่กับพื้นพวงแก้มที่เคยเป็นสีชมพูระเรื่อเปลี่ยนเป็นสีขาวซีด

"หนาว" ศิลารีบวิ่งเข้ามาช้อนร่างไร้สติของน้ำหนาวขึ้นด้วยหัวใจที่แหลกสลายดวงตาคมกริบจ้องมองเลือดสีแดงสดที่กลางระหว่างขาของคนรักด้วยหัวใจที่เจ็บปวด

"ใครทำเมียกู!" ศิลาตวาดเสียงดังลั่นด้วยความโกรธแค้นแววตาของเขาเต็มไปด้วยความดุดันเกรี้ยวกราดหากแต่ขอบตาคมกริบกลับแดงก่ำเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาไหลรินไม่ขาดสาย

"ไปลากคอมันมา!!" ศิลาตวาดเสียงดังลั่นอีกครั้งเขาโกรธจนสันกรามสั่นก่อนจะอุ้มน้ำหนาวเข้ามาภายในรถยนต์คันหรูตรงไปที่โรงพยาบาลทันที

@โรงพยาบาลเอกชน

"ไอ้ศิลา" ผัวะ! ผัวะ! อัคคีเดินอุกอาจเข้ามาปล่อยหมัดหนักๆเข้าที่ใบหน้าของศิลาไม่ยั้งด้วยอารมณ์ที่เดือดดาลเกรี้ยวกราด

"มึงปล่อยให้น้องกูโดนทำร้ายได้ยังไงวะ!มึงมันโง่!!" อัคคียังคงกระหน่ำหมัดต่อยเข้าที่ใบหน้าของศิลาไม่ยั้ง ศิลาไม่ได้ตอบโต้อัคคีกลับเหมือนทุกครั้งเขายังคงนั่งนิ่งปล่อยให้อัคคีรัวหมัดใส่ใบหน้าของเขาจนพอใจ

"ใจเย็นดิ" การันต์ที่เห็นว่าศิลากำลังโศกเศร้าเสียใจอยู่จึงรีบเข้ามาดึงพี่ชายให้ออกห่างจากศิลา

"ถ้าน้องกับหลานกูเป็นอะไรไปกูฆ่ามึงแน่!" อัคคีตวาดเสียงดังลั่นโรงพยาบาลทำเอาผู้คนที่มาใช้บริการโรงพยาบาลต่างตื่นตกใจหันมามองที่อัคคีกันหมด

"ไอ้หมอน้องกับหลานกูเป็นยังไงบ้างปลอดภัยไหม" อัคคีที่เห็นคีตะนายแพทย์หนุ่มที่เบื้องหน้าเป็นหมอผู้สุขุมใจเย็น แต่เบื้องหลังเป็นมาเฟียเพื่อนสนิทของอัคคีการันต์สมิงและศิลาเดินออกมาจากห้องผ่าตัดด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก

"ตอนนี้คุณน้ำหนาวพ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่เธอเสียเลือดมากคงต้องนอนรอดูอาการไปก่อน" คีตะเอ่ยก่อนจะหันไปจ้องมองเพื่อนรักอย่างศิลาที่นั่งทำหน้าเศร้าอยู่ "แต่ เด็ก"

"ฮะ" การันต์อุทานขึ้นด้วยความตกใจโดยที่ยังไม่ทันได้ฟังที่คีตะพูดให้จบประโยคก่อน เพียงเท่านี้เขาก็เดาได้แล้วว่าหลานของเขาในท้องของน้ำหนาวคงจะไม่อยู่แล้ว

"หมอเสียใจด้วยนะครับ" คีตะเอ่ยแสดงว่าเสียใจอย่างสุภาพก่อนจะเดินกลับเข้าไปภายในห้องผ่าตัดอีกครั้ง

"อึก" ทุกคนต่างตัวแข็งทื่อยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาสักคนมีเพียงแค่เสียงสะอื้นไห้ของศิลาที่ดังขึ้นเป็นระยะอัคคีที่ในตอนแรกบอกจะฆ่าศิลาหากหลานของเขาเป็นอันตรายแต่พอเอาเข้าจริงเขาเองก็ทำตัวไม่ถูกเขาได้แต่ยืนนิ่งช็อกไม่พูดไม่จาไม่ต่างจากศิลา

สองชั่วโมงต่อมา

@บ่อปลาปิรันยานอกเมืองของศิลา

"พวกแกจะทำอะไรฉัน ปล่อยฉันนะ!" วาวาตวาดเสียงดังลั่นด้วยความเกรี้ยวกราดโดยที่ร่างกายของเธอถูกมัดตรึงไว้กับเสาด้วยเชือกขนาดใหญ่

"ปล่อยแน่แต่จะปล่อยมึงลงในบ่อปลาปิรันยาแทน" เพียะ! เพียะ! นาวาเหวี่ยงมือหนาฟาดเข้าที่ใบหน้าของวาวาสุดแรงจนวาวาเลือดกลบปากเลือดกำเดาไหลทะลักออกมาจากรูจมูกทั้งสองข้างก่อนจะกระชากเส้นผมตรงกลางศีรษะของวาวาขึ้นมาอย่างแรงแล้วชี้นิ้วไปที่บ่อปลาปิรันยาด้านล่าง

"ไม่! ปล่อยฉันนะ!ฉันไม่ลง" วาวาที่ในตอนแรกไม่คิดกลัวตายแต่ทว่าในตอนนี้ใกล้ความตายเข้ามาทุกทีเธอกลับหวาดกลัวจนตัวสั่น เธอยังไม่อยากตายเธอยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป

"ศิลา" วาวาเอ่ยเรียกชื่อของศิลาเสียงเบาเมื่อเห็นว่าศิลาเดินตรงเข้ามาหาเธอด้วยท่าทางดุดันจนดูน่ากลัว

"เอามีดกรีดหน้ามัน" คำสั่งที่ดุดันเด็ดขาดของศิลาทำเอาวาวาหวาดกลัวจับใจเธอดีดดิ้นออกจากพันธนาการที่รัดตัวของเธอเอาไว้เมื่อเห็นว่านาวาเดินถือมีดแหลมคมตรงเข้ามาหาเธอ

"กรี๊ดดดด!!โอ๊ย!ฉันยอมแล้ว" วาวากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดทรมานเมื่อมีดแหลมคมกรีดเข้าที่พวงแก้มของเธอช้าๆจนเป็นแผลลึกมองเห็นผิวหนังชั้นใน

"ยัยวา!" ปาลีตะเบ็งเสียงเสียงเรียกลูกสาวด้วยความตกใจกับสภาพยับเยินของใบหน้าวาวาโดยมีสมิงเพื่อนสนิทของศิลาและลูกน้องของเขาคุมตัวของปาลีเดินตรงเข้ามาหาศิลา

"อึก โอ๊ย! แกจะทำอะไรแม่ฉัน" วาวาเอ่ยถามด้วยความเจ็บปวดหวาดกลัวพลางส่งเสียงร้องโอดครวญด้วยความทรมานกับบาดแผลฉกรรจ์บนใบหน้าของเธอ

"มึงกับแม่ต้องชดใช้ให้ลูกกู" ศิลาเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาด้วยความโกรธแค้น "เอาน้ำกรดกรอกปากมัน"

"ปล่อยฉันนะ!" ปาลีดีดดิ้นสุดชีวิตเมื่อเห็นว่านาวาถือขวดน้ำกรดตรงเข้ามาหาเธอ

"กรี๊ดดดด!" ศิลาจ้องมองภาพกรีดร้องอย่างทรมานของปาลีด้วยใบหน้าที่ดุดันไร้ความรู้สึกสงสาร