ฟีนิกซ์นิพพาน-จอมนางสะท้านพิภพ นิยาย บท 69

ใต้เท้าจ้าวรีบเข้าไปที่จวนตระกูลหลี่ พอฮูหยินหลี่เห็นเขาก็ร้องห่มร้องไห้ออกมา บอกว่าบุตรสาวของตนโชคชะตารันทด

ใต้เท้าจ้าวนิ่งฟังนางร้องไห้จนเสร็จ ถึงเอ่ยถาม： "ฮูหยินหลี่ ท่านมีบุตรสาวกี่คน"

ฮูหยินหลี่ถึงกับอึ้ง หลับตา "แน่นอนว่ามี……"

"ท่านลองคิดดีๆ แล้วค่อยพูด" ใต้เท้าจ้าวพูดแทรกนางขึ้นมา "ข้าถามว่ามีบุตรสาวกี่คน ไม่ว่าจะเป็นบุตรสาวนอกสมรส ไม่ว่าจะเป็นบุตรที่ไม่ถูกยอมรับ มีกี่คนก็นับมาให้หมด"

ฮูหยินหลี่ใช้ผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตา "มีสองคน"

"ใต้เท้าจ้าวเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย "แล้วอีกคนล่ะ ออกมาให้ข้าเจอหน่อย"

"เอ่อนั่นเป็น…เป็นบุตรสาวของภรรยาเก่าของสามีข้า ไม่เคยเจอหน้ามาก่อน นิสัยแข็งกระด้าง เกรงว่าจะทำให้ใต้เท้าจ้าวตกใจ อีกอย่าง นางกับเรื่องนี้ก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกัน"

"มีหรือไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ข้าต้องสืบดูก่อนถึงจะทราบได้ ฮูหยินหลี่ไม่ต้องพูดให้มากความ รีบนำคนออกมา ข้าทำงานมาหลายคดี คนอย่างไรข้าก็เคยเจอมาแล้ว"

ฮูหยินหลี่ถึงกับหน้าซีด ท่าทางอึกอักไปชั่วครู่ ถึงได้ตอบปากรับคำเสียงเบา： "นาง……นางไม่รู้ไปไหนแล้ว"

"อะไรนะ" ใต้เท้าจ้าวขมวดคิ้วขึ้นเป็นปม แล้วลุกขึ้นทันที "หมายความว่า บ้านท่านมีบุตรสาวหายตัวไปสองคนอย่างนั้นหรือ"

ฮูหยินหลี่ก็ลุกขึ้นตามพร้อมกับซับน้ำตา： "……เจ้าค่ะ แต่ไม่ใช่เรื่องเดียวกัน บุตรสาวของข้าออกไปแล้วไม่กลับมาอีก สาเหตุมาจากมีเรื่องในจวน สามีตำหนินางไม่กี่คำ ใครจะคิดว่านางจะโกรธโมโหแล้วก็ออกจากจวนไปโดยไม่สนอะไรเลย"

ใต้เท้าจ้าวหน้าเคร่ง "งั้นข้าขอสอบถามท่านหน่อยว่า คนที่ไปจุดธูปเป็นหลี่จิ้งหว่านหรือหลี่จิ้งหมิ่น"

ฮูหยินหลี่คิ้วขมวดเล็กน้อย รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี แต่นางก็กัดฟันไม่ยอมรับ ： "แน่นอนว่าเป็นบุตรสาวของหญิงโสเภณีนั่น จิ้งหว่าน"

ใต้เท้าเจ้าเอ่ยเสียงเย็นชา "ข้าเป็นผู้ว่าการที่ที่ว่าการจิงจ้าว ในเมื่อพวกท่านขอร้องให้ข้าตามหาบุตรสาวของท่านเพื่อเรียกร้องความเป็นธรรม ก็ควรจะพูดความจริงออกมา มิเช่นนั้นหากข้าสืบได้ว่าพวกท่านให้การเท็จ พอถึงตอนนั้นข้าก็จะตัดสินโทษพวกท่าน! โดยไม่สนใจว่าพวกท่านจะได้รับความลำบากหรือไม่!"

ฮูหยินตกใจกลัว คิดว่าจะทำอย่างไรดี นายท่านหลี่ก็กลับมาจากข้างนอกแล้วเดินเข้ามาข้างในอย่างรีบเร่ง หลังจากถามหาสาเหตุเรียบร้อยแล้ว ก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดอย่างประหม่า

ใต้เท้าจ้าวได้ฟังก็รู้สึกว่าบุตรสาวทั้งสองคนนั้นถูกหลี่ใต้เถาจัดการขั้นเด็ดขาดแล้วจริงๆ และก็แอบประหลาดใจในใจว่าเป็นไปตามที่ซูหนานอีพูดไม่มีผิด เกือบพลาดเบาะแสสำคัญนี้ไปแล้ว

เขาได้ถามถึงเรื่องนักพรตจิน ตระกูลหลี่ก็ไม่กล้าปิดบังอีก เพราะว่าได้ยินมาว่านักพรตจินมีเก่งกาจ จึงได้เชิญมาทำนาย แล้วก็ไม่มีอะไรจากนั้นก็ให้เงินเขาแล้วเขาก็ไป

ใต้เท้าจ้าวสอบถามแล้วก็ไม่ได้ความอะไร เลยกลับออกไปจากจวนตระกูลหลี่ ในระหว่างเดินทางกลับก็ครุ่นคิด คิดว่าเหมือนมีเรื่องบางอย่างปิดบังไว้อยู่

พอกลับมาถึงที่ว่าการก็สั่งให้คนพาแม่นางจิ่นมาพบ ก่อนหน้านี้ทั้งรีบเร่งและมีเรื่องโกลาหลอยู่บนถนน แม่นางจิ่นผู้นี้ก็ได้แต่ก้มหน้าผมเผ้ายุ่งเหยิง ดูแทบไม่ได้เลย ตอนนี้พอถอยออกมาแล้วมองก็อดที่จะผงะไม่ได้

ใบหน้าของแม่นางจิ่นมีรอยแดงเต็มหน้า เหมือนกับเนื้อที่เน่าแล้วงอกเนื้อใหม่ขึ้นมา มีบางส่วนยังไม่งอกมาใหม่ และยังมีบางส่วนที่ผิวแตกดูแล้วน่าตกใจกลัว

แม่นางจิ่นรู้สึกได้ถึงสายตาของเขาก็ก้มหน้าลงเอามือกุมหน้าตัวเองไว้ "ใบหน้าของผู้น้อยทำให้ใต้เท้าตกใจกลัว"

ใต้เท้าจ้าวรีบทำหน้าให้กลับมาปกติดังเดิม แต่ในใจก็มีคำถามเกี่ยวกับก็ท่านเสนาบดีโจวที่สูงส่งอย่างมาก

"ไม่เป็นไร มีเรื่องอะไรที่เจ้าจะร้องขอความเป็นธรรม เจ้าก็พูดออกมาเถอะ!"

แม่นางจิ่นโขกหัวตัวเอง ฟุบไปกับพื้นพร้อมกับร้องไห้ขึ้นมา

ทางฝั่งใต้เท้าจ้าวที่ไต่สวนอยู่นั้น ซูหนานอีกับหยุนจิ่งก็กำลังผ่านหน้าจวนตระกูลหลี่ไป

เดินทางผ่านครั้งนี้ไม่เหมือนกับครั้งที่แล้วที่มีหลายคนเดินรวมตัวกัน มีเพียงบ่าวสองคนเฝ้าประตูที่กำลังซุบซิบกันอยู่

"เมื่อครู่เจ้าได้ยินหรือไม่ ฮูหยินร้องไห้อีกแล้ว นายท่านก็โกรธโมโหขึ้นมาอีกแล้ว"

"ใช่ๆ สองวันมานี้พวกเราต้องตื่นตัวสักหน่อย ห้ามแอบไปอู้งานเด็ดขาด"

"พูดมาก็แปลกนะ เจ้าว่าคุณหนูทั้งสองนี่ยังไงกัน หายตัวไปทั้งสองคนเลย"

"ไอ้หนุ่มที่มาจากบ้านนอก ข้าดูแล้วไม่ได้เรื่องอะไร ดีที่ฮูหยินหาคนไปรับเขามา"

ซูหนานอีชะลอฝีเท้าลง บ้านนอกอย่างนี้หรือ หรือว่าจะเป็นบัณฑิตหนุ่มที่หลี่จิ้งหว่านคบอยู่ นางได้รับจดหมายที่หลี่จิ้งหว่านฝากส่งไปให้บ้านนอก ผลปรากฏว่าพอไปถึงกลับว่างเปล่า บัณฑิตหนุ่มผู้นั้นไม่อยู่บ้าน บ้านของเขานั้นจนมาก มีเพียงกำแพงล้อมสี่ด้านก็ไม่ถือว่าพูดเกินจริง อีกทั้งพ่อแม่จากไปนานแล้ว มีเพียงป้าของเขาที่อาศัยอยู่ใกล้ๆ บ้านของเขา

ซูหนานอีสอบถามมาล้วนไม่รู้ว่าบัณฑิตหนุ่มหายไปไหน เดิมทีนางคิดว่าจะรอจนสืบจนได้เรื่องถึงจะกลับไปบอกกับหลี่จิ้งหว่าน ตอนนี้ดูแล้ว หาจนรองเท้าสึกก็คงไม่เจอ

นางเดินเข้าไปในเรือนเล็กกับหยุนจิ่ง หลี่จิ้งหว่านกำลังรดน้ำให้กับต้นไม้ดอกไม้ พอเห็นซูหนานอีเข้ามานางก็รีบเดินเข้ามาหาด้วยความดีใจ "คุณหนูซู"