ฟีนิกซ์นิพพาน-จอมนางสะท้านพิภพ นิยาย บท 7

ข้างหน้าของสวนฤดูร้อน

แม่ของซูหว่านเอ้อร์เซี่ยซื่อกำลังพูดคุยกับคุณหญิงหลายๆท่านอย่างสนุกสนาน

"คุณหญิงโชคดีจริงๆเลย ลูกสาวสามารถเข้าจวนอ๋อง นี่เป็นเรื่องที่หลายๆคนล้วนอิจฉาเลยนะ"

"ใช่ไง แม้ว่าท่านอ๋องจะโง่ไปแล้ว แต่ยังไงก็เป็นพระบรมวงศานุวงศ์ ถ้าลูกสาวตระกูลซูแต่งเข้าไป อนาคตไม่แน่ก็จะเจริญรุ่งเรือนเหมือนตระกูลซูหมอปราชญ์ตระกูลนั้น"

"อิจฉาจริงๆเลย คนอื่นเมื่อพูดถึงตระกูลซู กล่าวแต่ว่าเป็นตระกูลหมอปราชญ์ แต่ตอนนี้ตระกูลหมอปราชญ์ก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูล ได้ข่าวว่า ถูกไฟเผาทั้งบ้านไปด้วย"

"ต่อจากนี้ไป ตระกูลซูในนครหลวงนี้ ก็มีแค่บ้านนี้บ้านเดียวแล้ว"

สายตาของเซี่ยซื่อปรากฏความภูมิใจขึ้นมา จากนั้นหญิงรับใช้ของตัวเองก็วิ่งมา

"คุณหญิงเจ้าคะ คุณหญิงเซียงสั่งคนมาบอกว่า ให้เราไปที่เรือนหลังกัน เห็นสีหน้าไม่ค่อยดี น่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นเจ้าค่ะ"

ดวงตาของเซี่ยซื่สว่างขึ้นมา นึกว่าแผนของลูกสาวตัวเองสำเร็จแล้ว"เรือนหลัง?รีบไปกัน พาข้าไป เจ้ากลับเรือนไปเรียกนายท่านให้มาทันที"

หญิงรับใช้พยักหน้า"บ่าวจะไปเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ"

คุณหญิงสองคนที่ซุบซิบในเมื่อกี้นี้ คนหนึ่งเป็นภรรยาของรองเจ้ากรม อีกคนหนึ่งเป็นภรรยาของเจ้ากรม ซึ่งสองคนนี้ล้วนขึ้นชื่อว่าเป็นคนที่ชอบซุบซิบนินทาที่สุดในเมืองซินเยว่

"นี่ เกิดเรื่องดีอะไรหรือ?เจ้าดูเซี่ยซื่อสิ สีหน้าเต็มไปด้วยความดีใจ"

"ใครจะไปรู้ล่ะ ไม่งั้นเราตามไปดูกัน?"

"อย่า นี่เป็นสวนของคุณหญิงเซียง นางไม่ได้สั่ง ใครจะกล้าไปเรือนหลังเล่า?"

เวลานี้ หญิงรับใช้ของคุณหญิงเซียงหลิ่วเอ้อร์เดินมา ตะโกนว่า"คุณหญิงทุกท่าน ในสวนเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นเจ้าค่ะ ดังนั้นงานชมดอกเหมยของวันนี้จบสิ้นลงเท่านี้เจ้าค่ะ บ่าวขอประทานโทษคุณหญิงทุกท่านแทนคุณหญิงเซียงเจ้าค่ะ"

ทุกคนตกใจ มีคนถามด้วยความแปลกใจ"หลิ่วเอ้อร์ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?วันนี้คุณหญิงจะปิดสวนหรือ?"

หลิ่วเอ้อร์มองคนนั้นด้วยสายตาที่เย็นชา"บ่าวมีฐานะต่ำด้อย จะกล้าไปสอดส่องเรื่องของเจ้านายได้ยังไงล่ะเจ้าคะ?แต่ว่า วันนี้คือจะปิดสวนแล้วเจ้าค่ะ หวังว่าคุณหญิงทุกท่านรีบกลับนะเจ้าค่ะ"

พอพูดเสร็จ หลิ่วเอ้อร์ก็สะบัดหน้าเดินไปทางเรืองหลังแล้ว

หญิงคนที่อ้าปากถามนั้นสีหน้าแย่มาก

รอบข้างก็มีหลายคนที่มาดูเรื่องตลก แต่คนส่วนใหญ่มักแปลกใจว่าในสวนนี้ตกลงเกิดอะไรขึ้น

ส่วนเซี่ยซื่อ เดินอย่างเร่งรีบ สักพักหนึ่งก็เดินมาถึงเรือนหลัง

เรือนชิงเหมย เป็นเรือนที่ดีที่สุดในเรือนหลัง นับบัดนี้ ในเรือนมีคุณหญิงสองท่านนั่งอยู่ ข้างล่างมีผู้ชายคนหนึ่งและผู้หญิงคนหนึ่งนั่งคุกเข่าอยู่ เต็มไปด้วยความลุกลี้ลุกลาน

พอเซี่ยซื่เห็นร่างที่เป็นสีชมพู ร่างกายก็เกือบสะดุดล้มลงไปในหน้าประตู

บนที่นั่งหลัก คุณหญิงสวิ้นพูดอย่างเยาะเย้ย"อุ้ย?คุณหญิงซูกว่าจะมาถึง"

สีหน้าของเซี่ยซื่อแข็งตัวขึ้นทันที ยิ่งเดินใกล้ นางก็ยิ่งเห็นสองคนที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นได้อย่างชัดเจนขึ้น

ไม่ใช่ไอ้หญิงเลวคนนั้นกับอีโง่เลย!

นี่มัน เป็นลูกสาวที่รักของตัวเองกับคนใช้ในจวนนี่เอง!

เหมือนเป็นการพิสูจน์การคาดเดาของตัวเอง ซูหว่านเอ้อร์ที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นก็รีบลุกขึ้น และวิ่งไปข้างๆเซี่ยซื่อ ร้องไห้อย่างหนัก"แม่ ไม่ใช่ข้า ข้าบริสุทธิ์จริงๆ!"

ร่างกายของเซี่ยซื่ออ่อนลง เกือบจะล้มลงไป มองไปที่คุณหญิงเซียงในข้างๆอย่างระมัดระวัง"คุณหญิง นี่ ตกลงเกิดอะไรขึ้น?ลูกสาวของข้า ทำไมถึงอยู่ที่นี่?"