ซูหนานอีใส่กระโปรงสีขาว ราวกับเป็นเทวดาที่ลงมาในโลกมนุษย์ ใบหน้าที่สวยงามและเย็นชาของนางเกือบจะส่องแสงสว่างไปทั่วห้อง
นางเดินมาทีละก้าว สีหน้าเย็นชาเหมือนเดิม ทำความเคารพใส่สองคนที่นั่งอยู่ที่นั่งหลัก"ข้าขอถวายความเคารพต่อคุณหญิงเซียงและคุณหญิงสวิ้นเจ้าค่ะ"
จากนั้น นางก็ทำความเคารพใส่เซี่ยซื่ออีก"ลูกขอถวายความเคารพต่อท่านแม่เจ้าค่ะ"
การพูดจาและมารยาทล้วนทำได้ดีมาก ไม่เหมือนเป็นลูกสาวของตระกูลทำธุรกิจค้าขาย กลับเหมือนเป็นสตรีงามที่มาจากตระกูลขุนนาง ทำให้คนรู้สึกน่าทึ่ง
"เจ้า......ทำไมเจ้า......"เมื่อได้เห็นนาง ซูหว่านเอ้อร์ก็อึ้งไปทันที
ซูหนานอีไม่ได้สนใจซูหว่านเอ้อร์"คุณหญิงเซียง ข้าได้หาพ่อบ้านในจวนมาเจ้าค่ะ เรื่องของเรือนหลังเกิดขึ้นได้ยังไง ล้วนตรวจสอบได้แล้ว คนกำลังรออยู่ข้างนอกเจ้าค่ะ"
คุณหญิงเซียงมองไปดูหญิงสาวต่อหน้าคนนี้ด้วยความชื่นชม"อ้อ?เรียกพ่อบ้านเข้ามาสิ"
ซูหว่านเอ้อร์ตกใจ รีบดึงแม่ของตัวเองเอาไว้"แม่ ไม่ได้ ไม่ได้......"
เซี่ยซื่อก็ใจร้อน เดินหน้าขึ้นไปพูดว่า"คุณหญิงเซียง เรื่องวันนี้สร้างความเดือดร้อนให้พวกเจ้าแล้ว แต่ยังไงนี่ก็เป็นเรื่องส่วนตัวของตระกูลซูเรา ให้ข้าพาลูกสาวสองคนกลับไปสอบถามดีกว่าเจ้าค่ะ"
คุณหญิงเซียงเลิกคิ้ว"คุณหญิงไม่ต้องเกรงใจ ยังไงเรื่องนี้ก็เกิดในสวนของข้า เป็นหน้าที่ของข้า ข้าจะหาความจริงออกมาให้ได้ คุณหญิงไม่ต้องเป็นห่วง"
ทันใดนั้นเซี่ยซื่อก็รู้สึกอึดอัดใจ
ไม่นาน พ่อบ้านก็เดินเข้ามา ข้างหลังของเขามีหญิงสามคนและคนใช้ผู้ชายสองคนเดินตามอยู่ พวกเขาเป็นคนที่รับผิดชอบดูแลเรือนหลังในวันนี้
เมื่อเห็นพวกเขา สีหน้าของซูหว่านเอ้อร์และคนใช้ผู้ชายคนนั้นล้วนเปลี่ยนไป
วันนี้ก็คือเขาเป็นคนไปติดต่อคนพวกนั้น
พ่อบ้านเดินหน้าขึ้นไป ทำความเคารพใส่ทุกคน"พวกเจ้ายังไม่รีบพูดความจริงออกมาหรือ?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฟีนิกซ์นิพพาน-จอมนางสะท้านพิภพ