ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 236

ไม่เคยมีสาวใช้อื่นในจวนเลย...

สีหน้าของหยุนชางและเฉี่ยนอินค่อนข้างแย่ หากว่าในจวนท่านอ๋องไม่มีสาวใช้ แล้วสาวใช้เมื่อวานนี้มาจากไหน แล้วเข้ามาในห้องหอโดยไม่ผิดสังเกตได้อย่างไร?

"หัวหน้า โปรดนำคนที่เดิมทีรับผิดชอบเตรียมนำอาหารมาที่ห้องหอมาพบข้าหน่อย" หยุนชางกล่าวด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม หรือว่ายาเร่งกำเนิดนั้นถูกวางลงในอาหารที่นางกิน? แต่ว่าหมอตำแยกล่าวอย่างชัดเจนว่ากลิ่นบนร่างกายของนางแปลกไปเล็กน้อย อีกทั้งหากว่ามีใครลงมือในอาหารเหล่านั้น ตอนนี้อาหารได้กินไปแล้ว ภาชนะต่างๆก็คงล้างทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว เกรงว่าคงจะไม่สามารถหาต้นตอได้

หัวหน้าตอบรับอย่างรวดเร็ว แต่สั่งการลงไป

ไม่นานหลังจากผู้ส่งสารจากไป จิ้งอ๋องก็กลับมา หยุนชางเห็นว่าเขาสวมชุดจิ้นจวงไว้ ชุดนั้นทำให้รูปร่างของเขามีสง่า มีเหงื่ออยู่บนหน้าผากของเขาเล็กน้อย ทันใดนั้นนางก็รู้สึกเหมือนใจเต้นเล็กน้อย

ทันทีที่จิ้งอ๋องเข้าห้องมา ก็พบว่าคนที่อยู่ให้ห้องนั้นสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก จิ้งอ๋องมองไปที่หยุนชางแล้วเห็นว่าสีหน้าของนางขาวซีดเล็กน้อย ยืนนิ่งไม่ขยับไปไหน และเหมือนว่านางไม่มีท่าทีจะเอ่ยปากอธิบายใดๆ จากนั้นจิ้งอ๋องก็มองไปที่พ่อบ้าน

พ่อบ้านจึงรีบกล่าวเรื่องนี้ต่อจิ้งอ๋องอีกครั้ง จิ้งอ๋องขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าของเขาค่อยๆ เย็นชาลง "เฆี่ยนสายลับในจวนนี้คนละยี่สิบที"

พ่อบ้านตอบรับ

แต่หยุนชางกลับขมวดคิ้วเล็กน้อย "เรื่องนี้เรายังไม่ได้ตรวจสอบชัดเจน ดังนั้นหากจะลงโทษ........."

นางยังพูดไม่จบ จิ้งอ๋องก็ส่ายหน้า " ไม่ว่าด้วยเหตุผลอันใดก็ตาม หากพวกเขาปล่อยให้คนแปลกหน้าเข้ามาในห้องหอได้ นั่นหมายความว่าพวกเขาประมาท หากสาวใช้คนนั้นใส่ของบางอย่างลงในอาหาร ผลที่ตามจะร้ายแรงเช่นไหน? เรื่องอื่นๆนั้นสามารถให้อภัยได้ แต่เรื่องนี้ต้องไม่ยกโทษง่ายๆอย่างแน่นอน"

หยุนชางกำลังจะเอ่ยปากแต่สุดท้ายก็เงียบลง ด้วยเหตุประการแรก นี่เป็นเรื่องของเขา และคนเหล่านั้นก็เป็นคนของเขาเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงมีสิทธิ์ที่จะลงโทษ ประการที่สอง เรื่องนี้ค่อนข้างรุนแรง หากว่าเสด็จแม่เป็นกระไรขึ้นมาจริงๆละก็ นางจินตนาการภาพนั้นไม่ออกจริงๆ

หลังจากที่จิ้งอ๋องออกคำสั่งไป ท่านก็ไม่ได้ลังเลคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ " ข้าขอตัวไปทรงน้ำก่อน" จากนั้นก็เดินเข้าไปที่ห้องชั้นใน

พ่อบ้านไปออกคำสั่งลงโทษ หยุนชางกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง แต่จู่ๆ ก็มีคนมาดึงแขนเสื้อนาง หยุนชางหันไปมองเฉี่ยนอิน แล้วพบว่านางมองไปที่ห้องชั้นในอย่างลับๆ ล่อๆ "พระชายาเจ้าคะ ท่านอ๋องเสด็จทรงน้ำ ท่านก็ควรไปปรนนิบัติมิใช่หรือเจ้าคะ?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของหยุนชางก็ตะลึงเล็กน้อย ชาติที่แล้วนางก็เคยแต่งงานมาก่อน ดังนั้นนางจึงทราบดีว่าควรเข้าไปปรนนิบัติ เพียงแต่ว่า นางลังเลเล็กน้อย การอภิเษกสมรสระหว่างนางกับจิ้งอ๋องนั้น...

เฉี่ยนอินกังวลขึ้นมาเมื่อเห็นว่าหยุนชางเหม่อลอย จึงกระทืบเท้าเบาๆ "พระชายาเจ้าคะ แม้ว่าท่านจะเป็นองค์หญิง แต่ตอนนี้ท่านเป็นพระชายาของท่านอ๋องนะเจ้าคะ หากมีเพียงหม่อมฉันและพี่ฉินยีทราบเรื่องนี้ย่อมไม่เป็นกระไร แต่หากคนอื่นทราบเรื่องนี้ขึ้นมา หม่อมฉันเกรงว่ามันคงจะส่งผลเสียต่อชื่อเสียงพระชายาเจ้าค่ะ"

เมื่อหยุนชางเห็นท่าทางกังวลใจเช่นนี้ของนาง ก็อดยิ้มไม่ได้ แม้ว่านางจะไม่ได้ตอบกระไร แต่นางก็หันหลังและเดินไปที่ห้องด้านใน ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงเข้าไปในห้องทรง

จิ้งอ๋องหันหลังให้หยุนชางและกำลังสวมเสื้อผ้า เสื้อชั้นในยังมิได้สวมเสร็จสิ้น ไหล่สีข้าวสาลีของเขาก็เผยออกมาให้เห็น หยุนชางตกตะลึงไปชั่วขณะ ตนไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้เห็นภาพเช่นนี้ แม้ว่าก่อนหน้านี้ที่จิ้งอ๋องได้รับบาดเจ็บ นางได้เห็นเรือนร่างส่วนบนของจิ้งอ๋องแล้ว แต่ก็ต้องยอมรับว่า จิ้งอ๋องนั้นช่างเป็นชายยอดชายเสียจริง

เมื่อสัมผัสได้ว่ามีคนเข้ามา จิ้งอ๋องจึงหันกลับไปและเห็นหยุนชาง เขาตกตะลึงเล็กน้อยหันหน้ากลับไปแล้วสวมเสื้อผ้าอย่างไม่รีบร้อน จากนั้นจึงเดินไปที่หิ้งที่วางอ่าง หยิบผ้าเช็ดแล้วทำให้เปียก จากนั้นก็เช็ดหน้า "มีเรื่องกระไรหรือไม่?"

หยุนชางกัดริมฝีปากและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงถามว่า "เสด็จอาอนุญาตให้สายลับของหยุนชางเข้ามาส่งข่าวให้หยุนชางในจวนได้หรือไม่เพคะ?"

จิ้งอ๋องบิดผ้าจนแห้ง หันไปมองหยุนชาง และครุ่นคิดเป็นเวลานาน " ร่างกายของเจ้าดีขึ้นหรือยัง?"

"ดีขึ้นแล้วเพคะ" หยุนชางพยักหน้าซ้ำๆ "นอกจากนี้ ไม่ว่าจะป่วยหรือบาดเจ็บ ขยับตัวบ้างเล็กน้อยก็ถือเป็นเรื่องดีเพคะ"

จิ้งอ๋องครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงจะพยักหน้า "ตกลง แต่ในขณะที่เจ้ายังไม่หายดี พบได้อย่างมากที่สุดครึ่งชั่วโมงต่อวัน"

ดวงตาของหยุนชางกว้างด้วยความตกใจเล็กน้อย เดิมทีนางได้ยินจิ้งอ๋องตอบว่า "ตกลง" จึงคิดว่าจิ้งอ๋องเห็นด้วยแล้ว แต่ไม่คาดคิดว่าจะมีเงื่อนไขแนบมาด้วย

หยุนชางถอดหายใจเบาๆ ยอมรับอย่างเงียบๆด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ช่างมันเถอะ ครึ่งชั่วโมงก็ยังดีกว่าไม่มี

เมื่อจิ้งอ๋องทำธุระเสร็จสิ้น หยุนชางก็ตามจิ้งอ๋องออกมา พ่อบ้านเห็นทั้งสองคนเดินออกมาพร้อมกัน จึงรีบเข้าไป "เรียนพระชายาขอรับ คนใช้ที่นำอาหารมาส่งพระชายาเมื่อวานนี้ได้หายตัวไปแล้วขอรับ"