ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 295

ฉีหล่างพลันได้ยินประโยคแรกพลางคิดคร่ำครวญอยู่ครู่หนึ่ง ทว่าเมื่อได้ยินฉีอวี้เฟิงเอ่ยถึงหยุนชางแล้ว ใบหน้าค่อย ๆ เปลี่ยนสี "หวางเฟย. หวางเฟย เป็นเพียงสตรีนางนึงเท่านั้น นางจักไปรู้เรื่องอันใดมาก หลิ่วหยินเฟิงแข่งแกร่งมาก นั่นก็เป็นแค่เรื่องเล่าเท่านั้น " เมื่อพูดจบพลันไม่สนใจฉีอวี้เฟิ่งที่ยืนขวางอยู่ กระโดดลงจากก้อนหินพร้อมชักดาบออกมาจากฝัก "ไป! วันนี้ พวกเราจะบุกไปตีกองทัพแคว้นเซี่ยให้แตกพ่าย"

"ท่านพ่อ " ฉีอวี้เฟิงขมวดคิ้วลง วันนี้เขารู้สึกมีบางอย่างที่ไม่ปกติ อีกทั้งเขาเป็นเพียงแค่นายกอง ท่านพ่อไม่ฟังเขาเป็นแน่

ฉีหล่างนำกำลังพลบุกเข้าไปหากองทัพแคว้นเซี่ยที่กำลังถอยกลับอย่างใกล้ชิด หากแต่เมื่อถอยกลับไปได้เพียงห้าลี้ พลันเห็นกองทัพแคว้นเซี่ยที่ถอยไปเมื่อครู่ กลับมาตั้งแถวตรง และเคลื่นไหวอย่างเป็นระเบียบ ไม่เหมือนดั่งเช่นเมื่อครู่ที่ตื่นตระหนก

ทันใดนั้นทหารม้าทั้งสองแถวก็ปรากฏขึ้น พลางเดินมาหยุดอยู่ข้างหน้าเหล่าทหารทั้งหลาย เสมือนเป็นดั่งคันศร ตรงกลางนูนเด่นออกมา ปีกทั้งสองข้างเคลื่อนตัวไปข้างหลัง

พลันทหารที่อยู่ทัพหลังจึงแปลเปลี่ยนรูปแบบทัพเป็นแปดรูปแบบ มีเพียงหลิ่วหยินเฟิงและเซี่ยโหเหยียนที่ยืนอยู่ตรงกลางโดยมีทหารคอยอารักขาอย่างแน่นหนา

ทว่าทหารแคว้นหนิงทั้งสองฝั่งเมื่อเห็นทหารม้า ก็ค่อย ๆ โดนล้อมไปอยู่ตรงกลางวง

"เป็นหลุมพลาง" ทหารแคว้นหนิงพลันโอดครวญขึ้นมา สีหน้าของฉีหล่างพลันแปลเปลี่ยนเป็นลำบากใจ จ้องมองไปยังเซี่ยโหเหยียนและหลิ่วหยินเฟิงด้วยแววตาเครียดแค้น "พวกเจ้ากลัวอะไรกัน. หากใครกล้าขัดคำสั่งของกองทัพ ข้าจะฆ่าให้หมด"

"ท่านนายพล หลิ่วหยินเฟิงจะใช้รูปแบบค่ายกลเป็นแน่ พวกเราต้องชิงโจมตีก่อนที่กองทัพแคว้นเซี่ยจะแปลขบวนได้เสร็จสิ้น หากคว้าโอกาสนี้ไว้ได้แล้ว พวกเราถึงจะชนะ หากรอจนพวกเขาแปลขบวนเสร็จแล้ว จะเป็นเราเองที่พลาดท่า " รองนายพลที่ยืนอยู่ข้างกายฉีหล่างพูดด้วยเสียงต่ำ

ฉีหล่างพยักหน้าพลางดึงดาบออกมาจากฝัก พร้อมตะโกนออกมาว่า "ฆ่า ! " ทหารที่อยู่ข้างกายรองนายพลจึงนำทัพมุ่งหน้าไปหากองกำลังแคว้นเซี่ย

แม้ว่าการแปรทัพเป็นค่ายกลจะยังไม่เสร็จสิ้น. ทว่าทหารม้าที่อยู่เบื้องหน้าก็ทำหน้าที่ขัดขวางได้เป็นอย่างดี. ตรงกลางของกองทัพ หลิ่วหยินเฟิงยืนอยู่บนม้าพลางโบกธงสีแดงในมือว่า "ทหารม้าเคลื่อนพลสยายปีก"

ทหารม้าเคลื่อนตัวไปข้างหน้าพลางเคลื่อนพลมายังตรงกลาง พลันโอบล้อมทัพแคว้นหนิงเอาไว้ได้ ด้วยความร่วมมือของทหารม้า เพียงผ่านไปไม่ถึงชั่วครู่ ทัพหน้าแคว้นหนิงก็ถูกทำลายลง

สีหน้าของฉีหล่างเต็มไปด้วยความยากลำบาก พลันทหารม้าค่อยๆ แปลขบวนอีกรอบ ภายในใจของฉีหล่างเต้มไปด้วยความกังวล จึงสั่งให้พลธนูก้าวไปข้างหน้า พลันลูกศรที่ตกลงมาดั่งเม็ดฝนก็พุ่งเข้าใส่กองทัพแคว้นเซี่ย

"ทหารม้าถอยทัพ พลโล่เคลื่อนที่" หลิ่วหยินเฟิงพลางโบกธงไม่เร่งรีบ

ทหารม้าพลันถอยทัพออกมาสองก้าวอย่างรวดเร็ว พลทหารสองแถวถัดมาจึงก้าวเข้าไปข้างหน้าเพื่อตั้งเป็นโล่กำบัง

"ทหารม้าของพวกเขาโดนทำลายแล้ว พลธนูถอยกลับไป พวกเราบุก! " ฉีหล่างรีบร้อนบุกเข้าไปในทันที ทว่าพลโล่สามารถสกัดกั้นการโจมตีได้ เมื่อพลโล่ถอยทัพกลับแล้ว พลันทหารม้าก็แปลแถวกลับมาเสร็จสมบูรณ์อีกครั้ง

ฉีหล่างจ้องมองทัพของแคว้นเซี่ยด้วยสายตาเบิกกว้าง ในใจรู้สึกหงุดหงิดไม่น้อย คิดไม่ถึงว่ารูปแบบค่ายกลของกองทัพที่ง่ายดายเช่นนี้ กลับทำให้ตนเองรู้สึกหมดหนทางได้. หลังจากใช้เวลาไม่นาน ก็ไม่มีทางที่จะสามารถตีทัพแคว้นเซี่ยให้แตกพ่ายได้

"กลศึกค่ายกลนี้ช่างแข็งแกร่งยิ่งนัก ท่านนายพล ก่อนหน้านี้หวางเฟยมีรับสั่งไว้ว่า หากเกิดเหตุผิดพลาดอันใดขึ้นมาให้รีบถอยทัพทันที อย่าให้โดนแคว้นเซี่ยจับตัวได้เป็นอันขาด " พลทหารข้างกายพันกระซิบที่ข้างหูฉีหล่าง ฉีหล่างขบริมฝีปากด้วยความคับแค้นใจ ดวงตาแดงกร่ำไปด้วยความโกธรเกี้ยว "ฆ่า ! ไม่ว่าจะแลกด้วยอันใด ข้าจะฆ่าให้ได้!"

ทันใดนั้น ภายในหุบเขาชิงเฟิงก็เกิดการสังหารขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ซากศพกองพะเนินเสมือนภูเขา ทั่วทุกที่เสมือนอยู่บนขุมนรกก็ไม่ปาน

ในขณะที่กองทัพแคว้นเซี่ยนั้น หลิ่วหยินเฟิงเมื่อมองไปยังสถานการณ์ตรงหน้านั้น มุมปากพลันกระตุกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าฉีหล่างไม่สามารถทะลวงเข้ามาในค่ายกลได้ จึงนั่งลงดั่งเดิม

เซี่ยโหเหยียนหันไปมองหลิ่วหยินเฟิงพร้อมโบกมือไปมา "กุนซือช่างแข็งแกร่งยิ่งนัก ฉีหล่างชั่งเป็นคนอวดดีเสียจริง อีกทั้ง เขายังถูกเราชักจูงให้สับสนอีก ฮ่าฮ่า นั่นเป็นเพราะเขาตกหลุมพลางของกลอุบายเราเสียแล้ว แม้จะเห็นได้ชัดว่าไม่สามารถบุกทะลวงค่ายกลเข้ามาได้ ทว่าก็ยังลังเลที่จะถอยทัพกลับอีก นับว่าเป็นกำไรของพวกเราแล้ว หากทางฝั่งภูเขาหลิวหยุนกำลังพัฒนาไปได้ดี เมืองคังหยาง ก็จะตกเป็นของเรา "