ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 347

จักรพรรดิหนิงระงับความโกธรที่เกิดขึ้นภายในใจ พร้อมพูดขึ้นมาว่า "หากผู้ที่คิดร้ายต่อประเทศมิควรเป็นฮองเฮา หากแต่ประเทศชาติมิสามารถขาดแม่ของแผ่นดินได้ ถ้าเช่นนั้นเป็นใครที่เหมาะสมกัน ? "

ท่านเจ้าอาวาสอู๋น่าพร้อมกับปรมาจารย์หลิวซีจึงเริ่มทำนายใหม่อีกครั้ง เมื่อผ่านไปสักพัก จึงส่งผลลัพธ์คำทำนายมาให้หัวหน้าเจิ้ง หัวหน้าเจิ้งร่างกายสั่นเทาเล็กน้อย เมื่อกวาดสายตามองดูจึงตกตะลึงไปชั่วครู่ "ฮองเฮาคนใหม่จักต้องเป็นผู้ที่เกิดเดือนห้าวันที่สิบเจ็ดอีกทั้งตอนนี้ยังอาศัยอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของวัง"

จักรพรรดิหนิงพลางตกตะลึงไปชั่วครู่ เขามิสามารถบอกได้ว่าภายในใจของเขาเป็นเช่นไร แต่แรกเขาเพียงคาดเดาไว้ว่าจักต้องเป็นจิ่นกุ้ยเฟย หากแต่ผลลัพธ์ออกมามิใช่ วันเกิดของจิ่นกุ้ยเฟยนั้นเขาจำได้เป็นอย่างดี น่าจะเป็นเดือนเจ็ด

ผลลัพธ์ในการทำนายครั้งนี้แตกต่างไปจากที่จักรพรรดิคาดเดาไว้มากเหลือเกิน ดังนั้นจึงต้องจบพิธีการด้วยความเร่งรีบ ภายในใจพลันรู้สึกโล่งอก แต่เดิมเขาต้องการให้การทำนายในครั้งนี้ช่วยล้างมลทินให้กับจิ่งเหวินซี ไม่คาดคิดว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นเช่นนี้ มิรู้ว่าสตรีที่เกิดเดือนห้าวันที่สิบเจ็ด เป็นใครกัน เกรงว่านางจักได้ขึ้นเป็นฮองเฮาเสียแล้ว

เมื่อกลับถึงพระราชวังได้ไม่นาน พลันได้ยินเสียงของหัวหน้าเจิ้งมารายงานว่า "จักรพรรดิ เสนาบดีจิ่งและสนมจิ่งขอเข้าเฝ้าพะยะค่ะ"

จักรพรรดิพลันขมวดคิ้วเล็กน้อย "ให้เข้ามา "

จิ่งขุยพร้อมทั้งจิ่งเหวินซีสีหน้าไม่ดีเป็นอย่างมาก เมื่อเข้ามาในตำหนักแล้ว ทั้งคู่รีบร้อนคุกเข่าลงทันที จิ่งขุยรีบร้อนพูดต่อจักรพรรดิหนิงว่า "จักรพรรดิ ต้องมีคนคิดใส่ร้ายต่อกระหม่อมและบุตรสาวเป็นแน่พะยะค่ะ จักรพรรดิได้โปรดพิจารณา"

จิ่งเหวินซีมิได้เอ่ยอันใดออกมา ได้ยินมาว่าหากมะเขือยาวที่ถูกน้ำค้างแข็งแล้วมักจะเอนเอียงไปอีกข้างหนึ่ง แววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว. จักรพรรดิจักต้องเห็นนางเป็นหมากที่ท่านพ่อใช้แล้วทิ้งเป็นแน่ นางต้องตายสถานเดียว ราษฏรถึงจะพอใจ แม้ว่านางจะไม่ต้องตาย หากแต่ราษฏรทั้งหลายล้วนรู้จักนางหมดแล้วว่านางคือจิ่งเหวินซี ต่อจากนี้การใช้ชีวิตในแคว้นหนิงคงจะยากขึ้นเป็นอย่างมาก

"คงต้องถอนอ้ายชิงออกเสียแล้ว". จักรพรรดิพลางพูดออกมาอย่างเฉยเมย เขารู้ว่าจิ่งขุยจะไม่ต่อต้านเขาเพราะจิ่งเหวินซี หากแต่อำนาจนี้เมื่อได้มาอยู่ในมือแล้ว เป็นการยากหากจะต้องวางมันลง

จิ่งขุยจึงพูดขึ้นอีกครั้ง "กระหม่อมจะเกษียณแล้ว" พลางลุกขึ้นยืนพร้อมดึงจิ่งเหวินซีออกมา. จิ่งเหวินซีดื้อดึงมิยินยอมออกไป พลางรีบร้อนคุกเข่าลงต่อหน้าจักรพรรดิหนิง พร้อมพูดเสียงดังว่า "เป็นพระชายาจิ่งอ๋องเพคะ ต้องเป็นพระชายาจิ้งอ๋องเป็นแน่ที่ใส่ร้ายหม่อมฉัน จักรพรรดิ ได้โปรดช่วยพิจารณาเรื่องนี้ด้วย"

จักรพรรดิหนิงพลันขมวดคิ้วเล็กน้อย พร้อมมองไปยังจิ่งเหวินซีอย่างไร้ความเมตตา "ลากนางออกไป"

ทหารที่เฝ้าอยู่หน้าประตูจึงรีบร้อนเดินเข้ามา พร้อมลากจิ่งเหวินซีที่กำลังกรีดร้องไม่หยุดออกไป เมื่อจัดการปัญหาบ้านตระกูลจิ่งเสร็จแล้ว จักรพรรดิหนิงพลันหันหน้ามาถามหัวหน้าเจิ้งว่า "สนมในวังหลวงแห่งนี้ เป็นผู้ใดที่เกิดเดือนห้าวันที่สิบเจ็ดกัน ?"