ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 378

จิ่งเหวินซีรู้ดีว่าทุกคนกำลังคิดอะไรอยู่ ดังนั้นนางจึงยิ้มและพูดว่า "ก่อนหน้านี้ท่านอาจารย์ท่านนี้ได้กล่าวไว้แล้วว่า คนที่พาพระชายาจิ้งอ๋องมาที่วิหารแคว้นหนิงนั้นเป็นเพื่อนคนสนิทของเจ้าอาวาสอู๋น่า แต่ทว่าข้าพูดเช่นนี้พวกเจ้าก็คงไม่เชื่อ แม้ว่าทุกคนจะไม่เชื่อ แต่หม่อมฉันยังมีอีกหนึ่งวิธีพิสูจน์ได้ว่าพระราชาจิ้งอ๋องที่อยู่ในตำหนักนี้ เป็นองค์หญิงฮุ่ยกั๋วจริงหรือไม่"

"โอ้ ยังไงล่ะ?" จักรพรรดิหนิงเลิกคิ้วและมองไปที่จิ่งเหวินซีด้วยสีหน้าราวกับอมยิ้ม

"หยดเลือดพิสูจน์สายเลือดเพคะ" จิ่งเหวินซียิ้มอย่างเย็นชาและเงยหน้าขึ้น แววตาของนางดูเย่อหยิ่งเล็กน้อย

หยุนชางได้ยินเสียงต่างๆ ดังขึ้นในห้องโถงอีกครั้ง และเมื่อฟังอย่างตั้งใจ ก็พบว่าเสียงที่เห็นด้วยนั้นมีมากกว่า ต่างก็คิดว่า "ถึงอย่างไรก็ใช้เพียงเลือดหยดเดียว ในเมื่อเลือดหนึ่งหยดสามารถแสดงตัวตนที่แท้จริงได้ ฉะนั้นเรื่องทุกอย่างก็จะง่ายขึ้นอย่างมาก"

จักรพรรดิหนิงมองไปที่หยุนชางอย่างนิ่งเฉย ไม่เห็นถึงอารมณ์ใดๆ ในแววตา " พระชายาจิ้งอ๋องคิดว่าอย่างไร?"

หยุนชางอมยิ้มเล็กน้อยและยืนขึ้น "ในเมื่อหลวงพี่ท่านนี้กล่าวได้อย่างมีหลักการมีเหตุผลเช่นนี้ หากว่าหม่อมฉันไม่ยอม ในอนาคตก็คงต้องมีคนสงสัยในตัวหม่อมฉันตลอดเวลาอย่างแน่นอน ก็แค่เลือดหนึ่งหยด แม้ว่าหม่อมฉันจะกลัวเจ็บเล็กน้อย แต่นี่ถือว่าเป็นการเสียที่คุ้มค่าเพคะ "

จักรพรรดิหนิงพยักหน้า "สมกับที่เป็นลูกสาวของเจิ้นจริงๆ มีความรับผิดชอบ"

ทันทีที่พูดเช่นนี้ แววตาที่ทุกคนมองหยุนชางมีเผยความครุ่นคิดออกมาเล็กน้อย ดูเหมือนว่าคนประทับอยู่บนเก้าอี้มังกรนั้นจะไม่ใช่คนที่เชื่อคนง่าย จิ่งเหวินซีพาพระภิกษุสงฆ์เหล่านี้มากล่าวเล่าเหตุการณ์มาเป็นเวลานาน แต่ดูเหมือนว่าฝ่าบาทจะทรงไม่เชื่อในสิ่งที่พวกนางกล่าว

จิ่งเหวินซีเพียงแค่เลิกคิ้วขึ้นเบา ๆ และยืนอยู่ที่นั่นโดยไม่ส่งเสียงใดๆ จักรพรรดิหนิงสั่ง "ไปเตรียมน้ำมาเถิด"

เสียงบรรเลงดนตรีในห้องโถงค่อยๆ เงียบลง และเสียงของผู้คนที่กำลังพูดคุยกันก็ดังมากขึ้นและชัดเจน ทุกคนต่างก็กำลังพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ จักรพรรดิหนิงขมวดคิ้วและกวาดสายตาไปทั่วห้องโถง หลังจากเห็นสีหน้าของคนในห้องโถงอย่างชัดเจนแล้ว พระองค์จึงละสายตาออกอย่างเฉยเมย

ผ่านไปสักพัก ก็มีขันทีถือจานอยู่ในมือ ในจานนั้นมีชามใบเล็กวางอยู่ เขาเดินเข้ามาอย่างหนักแน่น และเดินมาที่กลางห้องโถงแล้วคุกเข่าลง "ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ น้ำมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ"

จักรพรรดิหนิงพยักหน้า ยืนขึ้น และเดินลงมาจากด้านบน หยุนชางก็เดินไปที่กลางห้องโถง จักรพรรดิหนิงหยิบมีดสั้นที่วางบนจานแล้วกรีดนิ้วเบา ๆ ปลายนิ้วของพระองค์ก็มีหยดเลือดหลั่งออกมาอย่างรวดเร็ว แล้วหยดลงในชาม หยุนชางมองลงไปในชามแล้วนางก็อมยิ้มเบาๆ จากนั้นก็รับมีดสั้นจากจักรพรรดิหนิงมา และกรีดปลายนิ้วมืออย่างรวดเร็ว เลือดนั้นไหลผ่านนิ้วมือแล้วหยดลงในชาม เสียงหยดลงน้ำนั้นดังฟังชัด

ทุกคนเห็นว่าคิ้วของจักรพรรดิหนิงขมวดคิ้วเล็กน้อย จิ่งเหวินซีก็อมยิ้ม" ฝ่าบาทเพคะ เลือดนั้นไม่ผสมเข้าหากัน............"

ทันทีที่พูดจบ ก็มีเสียงพูดคุยกันในห้องโถงดังขึ้น เป็นไปได้อย่างไร หรือว่าสิ่งที่จิ่งเหวินซีและพระภิกษุสงฆ์นั้นกล่าวเป็นเรื่องจริง? พระชายาจิ้งอ๋องที่งดงามอย่างยิ่งในแคว้นหนิงนี้ไม่ใช่องค์หญิงฮุ่ยกั๋วตัวจริง แต่เป็นตัวปลอมอย่างนั้นหรือ?

หยุนชางฟังเสียงการพูดคุยนั้นแล้ว นางก็อมยิ้ม แล้วยกมือขึ้นปัดชามนั้นตกลงบนพื้น...

"พระชายาจิ้งอ๋อง! เจ้ากำลังทำอะไร?" จิ่งเหวินซีเปลี่ยนสีหน้าทันที แล้วมองไปที่หยุนชางด้วยความโกรธเคือง แววตาของนางเย็นชาเล็กน้อย "เจ้าคิดว่าจะทำลายชามใบนี้ไป ก็สามารถปิดบังความจริงที่เจ้าไม่ใช่องค์หญิงฮุ่ยกั๋วได้อย่างนั้นหรือ? คิดว่าสามารถปกปิดความจริงที่เจ้าสังหารพระราชธิดาอย่างนั้นหรือ?"