ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 569

เมื่อกั๋วกงฮูหยินได้เยินเช่นนั้นก็รู้สึกตื่นเต้นกังวลเล็กน้อย "ไม่ต้องสั่งยาหรือ? มิใช่ว่าควรสั่งยาบำรุงหน่อยหรือ?"

หมอหลวงรีบส่ายศีรษะอย่างรวดเร็ว "ใช้ยาบำรุงไม่สู้กินอาหารบำรุง พระชายายังมีครรภ์ ว่ากันว่ายานั้นมีพิษอยู่สามส่วน การใช้ยาต้องระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง ยามปกติให้พระชายากินอาหารที่บำรุงหยินของไตมากหน่อยและยังสามารถเพิ่มเห็ดหูหนูขาว เต้าหู้ ไป๋เหอ ฮ่วยซัว ตะพาบน้ำ เนื้อปู เนื้อเป็ดได้ด้วย"

หยุนชางพยักหน้าและสั่งให้เฉี่ยนหลิ่วจดสิ่งที่หมอหลวงกล่าวไว้

เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นลงแล้ว หยุนชางก็สั่งให้พ่อมอบเงินให้ขันทีและหมอหลวงจำนวนหนึ่งและส่งพวกเขากลับไป

กั๋วกงฮูหยินยังคงรู้สึกกังวลเล็กน้อย "ชางเอ๋อร์จงจำสิ่งที่หมอหลวงพูดไว้ อย่าได้กังวลเรื่องอื่นๆ เลย ทิ้งทุกอย่างให้ตาของเจ้าจัดการแล้วนอนพักบนเตียงไปเสีย หากรู้สึกว่านอนแล้วไม่สบายก็ออกไปเดินเล่นในจวนเสียหน่อย"

กั๋วกงฮูหยินกำชับหลายสิ่งหลายอย่างที่หญิงมีครรภ์ต้องใส่ใจและเกือบจะอยู่เสียเองที่จวนรุ่ยอ๋องแล้ว แต่หลังจากที่พูดคุยกันอยู่นานกว่าครึ่งชั่วยามจึงได้จากไป

หยุนชางจึงเลิกผ้าห่มขึ้นแล้วลุกออกมาจากเบาะ นางเดินไปที่โต๊ะและหยิบรายการอาหารที่เฉี่ยนหลิ่วจดจากหมอหลวงมาดูแล้วหัวเราะเสียงเย็น นางฉีกกระดาษนั้นแล้วโยนมันลงเผาทิ้งในเตา

เมื่อเห็นเช่นนี้เฉี่ยนหลิ่วก็ตะลึงไป นางรีบกล่าวว่า "ทำไมหรือเพคะพระชายา หรือว่าอาหารเหล่านี้มีปัญหา?"

หยุนชางยิ้มและกล่าวว่า "ฮองเฮาช่างเจ้าแผนการนัก หมอหลวงดูนั้นดูท่าทางมีฝีมือแล้วยังบอกอีกว่าใช้ยาบำรุงไม่สู้กินอาหารบำรุง แต่หากข้ากินอาหารเหล่านี้ทุกวันจริงๆ ไม่ถึงสามเดือนเกรงว่าเด็กในท้องของข้าคงจะไม่มีแล้ว"

"นี่มันเรื่องอะไรกัน? อาหารเหล่านี้ก็เป็นอาหารธรรมดามิใช่หรือเพคะ?" เฉี่ยนหลิ่วยังคงงงงวย เฉี่ยนจั๋วก็มองหยุนชางอย่างสับสนเช่นกัน

หยุนชางจึงกล่าวว่า "หมอหลวงแนะนำอาหารมาทั้งหมดเจ็ดอย่าง ทั้งเจ็ดอย่างนี้มีประโยชน์ต่อผู้ที่มีชีพจรเล็กจริงๆ แต่ไม่ได้เหมาะสำหรับสตรีมีครรภ์ไปเสียทั้งหมด ฮองเฮาคงจะรู้เรื่องสถานการณ์ในจวนของเราเป็นอย่างดี นางรู้ว่าสาวใช้ส่วนใหญ่ข้างกายข้าเป็นหญิงสาวอายุน้อยและข้าเองก็เป็นท้องแรกย่อมรู้เกี่ยวกับข้อห้ามบางอย่างของหญิงตั้งครรภ์ไม่มากนัก นางจึงฉวยโอกาสนี้เอาชีวิตของทารกน้อยในครรภ์ของข้า"

เฉี่ยนหลิ่วและเฉี่ยนจั๋วได้ยินเช่นนั้นก็โกรธมาก "จิตใจของฮองเฮาช่างโสมมยิ่งนัก!"

เฉี่ยนหลิ่วรีบถามต่อ "พระชายา มีอาหารอันใดที่ไม่ดีหรือเพคะ?"

"เนื้อปูกับเนื้อตะพาบ อาหารสองอย่างนี้มีฤทธิ์เย็น คนธรรมดากินได้ไม่มีปัญหาและยังเป็นยาบำรุงร่างกายชั้นดี แต่คนท้องกินไม่ได้โดยเฉพาะก้ามปูและกระดองปู หากไม่ระวังก็อาจทำให้แท้งได้" หยุนชางกล่าวอย่างเนิบนาบแล้วเดินกลับไปเอนกายลงนอนที่เบาะอีกครั้ง

เฉี่ยนหลิ่วขมวดคิ้วพูดว่า "ดูแล้วเกรงว่าจะต้องรีบหามามาที่มีประสบการณ์มาอยู่ข้างกายพระชายาแล้ว หม่อมฉันกับเฉี่ยนจั๋วก็ต้องรีบอ่านตำราที่เกี่ยวข้องเพื่อไม่ให้ถูกคนทำร้ายโดยไม่รู้ตัว"

หยุนชางยิ้มและพยักหน้า "พวกเจ้าไปจัดการเถอะ"

ในสองวันต่อมาก็ยังคงไม่มีข่าวคราวใดๆ ของเซี่ยหวนอวี่และลั่วชิงเหยียน หยุนชางปิดประตูจวนเงียบและนอนพักอยู่บนเตียงทั้งวัน นอกจากตอนรับประทานอาหารและเข้าห้องน้ำ นางก็แทบไม่ลุกจากเตียงเลย ฮวากั๋วกงก็นับว่าเป็นผู้ที่พูดจริงทำจริง วันต่อมาเขาก็ส่งคนกว่าเกือบร้อยคนมาเฝ้าประตูจวนของนาง แทบไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไป สองวันที่แล้วหยุนชางให้พ่อบ้านคอยดูที่ประตูไว้ หากมีคนสำคัญมาให้เขามารายงาน แต่นอกจากหลิ่วหยินเฟิงและเสิ่นอี๋หลานที่มากันคนละครั้งก็ไม่มีใครมาอีก หยุนชางได้ให้พ่อบ้านไปเชิญหมอมาที่จวนทุกวันเพื่อตรวจชีพจร แต่ได้ยินคนที่คอยติดตามหมอผู้นั้นบอกว่าหมอโดนดักถามทุกวันเหมือนเคย

หยุนชางมีแผนอยู่ในใจจึงให้เฉี่ยนจั๋วและเฉี่ยนหลิ่วเตรียมพร้อมสำหรับเคลื่อนไหวครั้งต่อไป

ในวันที่สามตอนเช้ามืด หยุนชางตื่นขึ้นแต่เช้าและให้สายลับหญิงคนหนึ่งของนางใช้วิชาแปลงโฉมเปลี่ยนเป็นนางนอนอยู่บนเตียง หยุนชางอาศัยท้องฟ้ายามวิกาลพาเฉี่ยนหลิ่วและเฉี่ยนจั๋วปลอมตัวเป็นข้ารับใช้ในจวนอ๋องออกจากจวนไป

เมื่อเดือนที่แล้วหยุนชางได้ขอให้ข้ารับใช้ที่ทำหน้าที่ออกไปจับจ่ายใช้สอยไปเดินดูของในร้านเฉียนสุ่ยอี้เหรินเพื่อดูว่ามีเครื่องประดับใหม่ออกมาหรือไม่ หยุนชางพาเฉี่ยนจั๋วแล้วเฉี่ยนหลิ่วมุ่งหน้าไปยังร้านเฉียนสุ่ยอี้เหริน ยังมีคนอื่นๆ อยู่ในร้านเสี่ยวเอ้อร์ของร้านจึงทักทายพวกหยุนชางทั้งสามอย่างคุ้นเคย "โอ้ พวกเจ้ามาแล้วหรือ? วันนี้ร้านเรามีเครื่องประดับมาใหม่ยังไม่ได้นำออกวางขายเลย พวกเจ้าตามข้าขึ้นไปเลือกที่ด้านบนและดูว่ามีสิ่งใดที่พระชายาจะชอบบ้าง"

หยุนชางยิ้มและพยักหน้าแล้วเดินขึ้นชั้นสองของร้านไป เฉียนสุ่ยรออยู่ที่ชั้นบนอยู่แล้ว ด้านหลังมีหญิงสาวยืนอยู่อีกสามคน รูปร่างพอๆ กับพวกหยุนชางทั้งสามมากนักและใบหน้าของพวกนางก็ยังแปลงโฉมเป็นหยุนชางและคนอื่นๆ แล้ว

พวกหยุนชางทั้งสามรีบเข้าไปในห้องและถอดเสื้อผ้าออกให้อีกสามคน ทั้งสามหยิบกล่องเครื่องประดับจากมือของเฉียนสุ่ยสองสามกล่องแล้วจึงรีบเดินตามเสี่ยวเอ้อร์ลงไปที่ชั้นล่าง

เสียงของเสี่ยวเอ้อร์แว่วมาจากชั้นล่าง "รบกวนให้ทั้งสามท่านพูดอะไรดีๆ ต่อหน้าพระชายาสักหน่อย หากพระชายาไม่ชอบก็ให้นำมาคืน"