ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 57

บนรถม้า หัวจิ้งขมวดคิ้ว พิงรถม้าในความเงียบ นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

"องค์หญิง หม่อมฉันได้วางยาระบายแก่องค์หญิงฮุ้ยกั๋วยาค่อนข้างมีฤทธิ์มาก หม่อมฉันเห็นนางกินมันด้วยตาของหม่อมฉันเอง แต่ทำไมนางดูไม่เป็นอะไรเลยเพคะ เป็นไปได้ไหม ที่องค์หญิงฮุ้ยกั๋วมีการเตรียมการก่อนแล้ว?" สาวใชด้านข้างพูดเสียงเบา

หัวจิ้งได้ยิน ก็ส่ายหัว "มันไม่เหมือนเลย เดิมนางรู้สึกปวดท้องอย่างเห็นได้ชัด ข้าดูนางสีหน้านางก็ไม่ค่อยดีนัก แต่ทำไมหลังจากนั้นนางก็ไม่เป็นไรไปได้" ทันใดนั้นก็พูดว่า "ข้ารู้สึกว่า มีอะไรบางอย่างฝั่งจิ้งอ๋อง เมื่อกี้ตอนที่อยู่ในห้อง จิ้งอ๋องคือแสร้งจงใจมุ่งมาที่ข้าอย่างเห็นชัดเจน ยิ่งไปกว่านั้น หยุนชางบอกว่า นางกับจิ้งอ๋องไม่คุ้นเคยกัน แต่วันนี้ดูปกติมาก พยายามหยุดนางไว้ เมื่อกี้ตอนที่ข้าออกมา ได้สังเกตเป็นพิเศษว่า ห้องของจิ้งอ๋องและห้องของพี่ไป๋เอ้อร์ ถูกกั้นด้วยกำแพงเดียวเท่านั้น ข้ากังวลว่า เรื่องธุระที่เราคุยกับพี่ไป๋เอ้อร์ ถูกจิ้งอ๋องรู้เข้าแล้ว เพียงแต่ว่า..."

เพียงแค่ว่าหัวจิ้งยังคิดไม่ออกเรื่องบางอย่าง เมื่อกี้หยุนชางพูดอย่างชัดเจนว่า นางกลับมาจากปลดทุกข์ เพิ่วเห็นจิ้งอ๋องเดินเข้าไปในห้องส่วนตัว ดังนั้นนางจึงไปถวายพระพร ถ้าจิ้งอ๋องเพิ่งมาในเวลานั้น คงจะไม่สามารถได้ยินอย่างแน่นอน

"เพียงแต่ว่าอะไรเพคะ? องค์หญิง ถ้าจิ้งอ๋องรู้จริงๆ จะเป็นเรื่องใหญ่นะเพคะ จิ้งอ๋องจะต้องบอกฝ่าบาทแน่นอน" สาวใช้พูดอย่างกังวล สีหน้าของนางตื่นตระหนกเล็กน้อย

"ลนลานอะไรกัน เป็นเพียงการคาดเดาของข้าเท่านั้นเอง ถ้าเขาได้ยินจริงๆทำไมไม่ไปที่ห้องถัดไปและจับกุมพวกพี่ไป๋เอ้อร์ นั่นไม่ใช่พยานทั้งหมดหรือ อีกเดี๋ยว เจ้าไปที่หอยวี่หมั่นอีกครั้ง และถามเถ้าแก่ร้านว่าจิ้งอ๋องไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ก่อนหรือหลังเรา เขามาที่นั่นนานแค่ไหนแล้ว" หลังจากที่หัวจิ้งสั่งการเสร็จ ในใจนางก็ยังรู้สึกไม่มั่นใจเล็กน้อย และพูดอีกครั้งว่า " และไปถามพี่ไป๋เอ้อร์อีกครั้งว่า วันนี้สถานการณ์เป็นอย่างไรกันแน่ ทำไมจับผิดคน เจ้าควรบอกเขาว่าหยุนชางใส่เสื้อผ้าอย่างไรแล้วนิ..."

สาวใช้พยักหน้าซ้ำๆ "สักครู่ฉันจะไปถามเพคะ"

"ถ้าจิ้งอ๋องรู้เข้าจริงๆ... " หัวจิ้งถอนหายใจและไม่พูดส่วนที่เหลือ ถ้าจิ้งอ๋องรู้เข้าจริงๆ จะเกิดปัญหาใหญ่แน่ ถ้ามีเรื่องเช่นนั้น จะปล่อยจิ้งอ๋องไปไม่ได้ ไม่ว่าจะกำจัดเขายากแค่ไหนก็ต้องกำจัดทิ้ง เพื่อหลีกเลี่ยงความกังวลในอนาคต ถ้าหากได้ยั่วยุจิ้งอ๋องจริงๆ ก็ทำได้แค่ขอความช่วยเหลือจากท่านตา รถม้าหยุด หัวจิ้งก็พูดกับสาวใช้ว่า "เจ้าไม่ต้องลงมาแล้ว เดี๋ยวให้คนขับรถม้าส่งเจ้าไปที่หอยวี่หมั่นอีกครั้ง"

"ขอบพระทัยองค์หญิงเพคะ" สาวใช้พูดทันที

หัวจิ้งยกม่านรถม้า และลงไปด้วยตัวเอง เห็นหยุนชางยืนอยู่ข้างนอกแล้ว หัวจิ้งยิ้มและพูดว่า "ถึงแล้ว เข้าไปกันเถอะ"

หยุนชางพยักหน้าหันหน้าไปมองรถม้าอย่างงงงวย "เอ๊ะ พี่หญิง สาวใช้ของไปไหนแล้วเพคะ เมื่อกี้จ้าเห็นนางขึ้นรถม้ากับท่าน ทำไมจู่ๆ หายไปแล้วเพคะ"

ฮั่วจิ้งยิ้ม "ไม่ได้หายไป อยู่ในรถม้า เมื่อกี้เพราะเจ้าก่อเรื่องไว้ และยังไม่ได้จ่ายเงินให้เถ้าแก่ของร้าน พี่หญิงคิดว่า มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่เถ้าแก่จะหาเงินได้ ดังนั้นข้าจึงให้สาวใช้เอาไปให้"