ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 584

หยุนชางเดินถึงด้านนอกของห้องโถงรับรอง หยุดฝีเท้าเล็กน้อย และฟังการเคลื่อนไหวในห้องโถงรับรอง หลังจากฟังเป็นเวลานาน ก็ไม่เคยได้ยินใครพูดเลย หยุนชางครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะปรับอารมณ์ของนาง แสดงสีหน้าที่ตื่นเต้น ก้าวเข้าไปในห้องโถงรับรองอย่างรวดเร็ว

หยุนชางเงยหน้าขึ้นและกวาดมองเบาๆ และเห็นฮองเฮานั่งอยู่บนที่นั่งหลัก ก่อนที่ฮองเฮาจะตรัส หยุนชางก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและคุกเข่าลง "ขอแสดงความยินดีกับฮองเฮา! ฝ่าบาททรงกลับมาอย่างปลอดภัยแล้วเพคะ"

ฮองเฮาเห็นหยุนชางเข้ามาและอยากจะต่อว่า พระองค์เพิ่งเปิดปาก แต่จู่ๆหยุนชางก็พูดขึ้นก่อนที่พระองค์จะตรัส ขมวดคิ้วและกำลังจะต่อว่าด้วยความโกรธ แต่ก็ทรงได้ยินสิ่งที่หยุนชางพูด อ้าปากกว้างและตัวแข็งทื่อ ในท่าทีดูเหมือนประหลาดใจ

ผ่านไปครู่หนึ่ง ฮองเฮาถามด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างไม่น่าเชื่อว่า "เจ้าพูดว่าอะไรนะ"

หยุนชางรีบพูดอีกครั้ง "ทูลฮองเฮา เมื่อครู่ฮวากั๋วกงได้นำทหารองครักษ์ไปหยุดขบวนแห่ศพของจวนหลิ่ว พบฝ่าบาทและรุ่ยอ๋องอยู่ในรถขนศพ ทั้งฝ่าบาทและรุ่ยอ๋องได้รับยากล่อมประสาท นอกจากนี้ไม่มีอะไรน่าห่วง ฮวากั๋วกงได้ส่งเสด็จกลับวังแล้วเพคะ..."

ฮองเฮาได้ยินคำพูดของหยุนชางเช่นนี้ ก็ทรงนั่งนิ่งไม่ไหวแล้ว ยืนขึ้นและพานางกำนัลเสด็จออกไป

หลังจากที่ฮองเฮาเสด็จไปได้ระยะหนึ่งแล้ว กั๋วกงฮูหยินก็รีบช่วยพยุงหยุนชางลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า "เป็นความจริงหรือ ลั่วชิงเหยียนปลอดภัยแล้วใช่หรือไม่"

หยุนชางยิ้มและพยักหน้า ยิ้มให้กับกั๋วกงฮูหยินที่มีหน้ากังวล "เจ้าค่ะ ท่านยาย ชิงเหยียนไม่เป็นไรแล้วเจ้าค่ะ พ่อบ้านส่งเขากลับไปที่ห้องแล้ว ท่านยายไปดูชิงเหยียนเถิดกับข้า"

"ดีดีดี" กั๋วกงฮูหยินกล่าวคำว่าดีสามครั้ง ดึงหยุนชางรีบไปที่ในบ้านและรีบเข้าไปในห้อง ทันทีที่ เฉี่ยนจั๋วให้ลั่วชิงเหยียนนอนลงบนเตียง เมื่อเห็นหยุนชางและกั๋วกงฮูหยินเข้ามา นางพูดอย่างรวดเร็วว่า "พระชายา กั๋วกงฮูหยิน"

เมื่อเห็นดวงตาของทั้งสองคนจับจ้องไปที่คนบนเตียงแล้วพูดต่อว่า "หม่อมฉันเพิ่งให้ท่านอ๋องนอนลงบนเตียง ร่างกายท่านอ๋องมิมีอะไรน่ากังวล ยากล่อมประสาทมีฤทธิ์แรงเล็กน้อย หม่อมฉันขอตัวไปต้มยาให้ท่านอ๋องดื่มจะได้ฟื้นตัวดีขึ้นเพคะ"

หยุนชางตอบแล้วเดินจากไป

กั๋วกงฮูหยินไปที่เตียงและนั่งลง จับมือลั่วชิงเหยียน ไม่วางลงสักพัก ยิ้มแล้วพูดว่า "ดีดีดี กลับมาแล้วก็ดี ทุกวันนี้ข้ากังวลและกลัวมาก ในที่สุด ก็วางใจลงได้แล้ว"

หยุนชางก็พยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "นั่นสิเจ้าคะ จู่ๆท่านอ๋องก็ต้องมาเจออะไรเช่นนี้ ทำให้เราทุกคนตกใจเป็นห่วงกันมาก ตอนนี้ ในที่สุดทุกคนก็หลับอย่างสบายใจได้แล้ว"

กั๋วกงฮูหยินวางมือลั่วชิงเหยียนกลับเข้าไปในผ้าห่ม และจับขอบผ้าห่มเบาๆ ยืนขึ้นจับมือหยุนชางแล้วพูดว่า "คราวนี้เจ้าต้องทุกข์ใจเช่นนี้ รอชิงเหยียนตื่นขึ้นมา ข้าต้องดุเขาแทนเจ้า เรื่องใหญ่เยี่ยงนี้มาปิดบังเจ้า เพราะกลัวว่าเจ้าจะเป็นห่วง แต่ไม่รู้ว่าเลยว่ามันจะน่ากังวลกว่านี้หากไม่มีข่าวคราว"

หยุนชางก้มหน้าแล้วยิ้ม มีคนคู่ควรที่จะให้นางต้องกังวล เรื่องนี้มิใช่เป็นเรื่องที่ไม่ดี

ขณะที่พูด เฉี่ยนจั๋วเดินเข้ามาอีกครั้งและพูดว่า "พระชายา ผู้บัญชาการหลิวมาขอพบเพคะ"