ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 673

เมื่อเข้าไปในห้องด้านใน รูปแบบของการตกแต่งเหมือนกับห้องด้านนอกไม่มีผิด มีสาวใช้เพียงสองคนคอยรับใช้ ฮวากั๋วกงนอนอยู่บนเตียงไม่ขยับเขยื้อน

"ท่านยายล่ะ?" หยุนชางกวาดตาไปรอบๆ ก็ไม่เห็นกั๋วกงฮูหยินจึงหันไปถามพ่อบ้านที่อยู่ด้านข้าง

พ่อบ้านรีบว่า "ฮูหยินไม่ค่อยสบายขอรับ ข้าจึงไม่กล้าทำให้ท่านตื่นตระหนก ตอนนี้ท่านฮูหยินยังไม่รู้เรื่อง ที่จริงแล้วนายท่านและนายน้อยต่างก็ไปร่วมประชุมขุนนาง ข้าเห็นว่านายท่านเป็นเช่นนี้ สิ่งที่ข้านึกได้เป็นอย่างแรกก็คือไปรายงานท่านอ๋องและพระชายาขอรับ"

หยุนชางพยักหน้าเล็กน้อย นางเดินไปนั่งลงที่เตียงและยกมือของฮวากั๋วกงขึ้นมาจับชีพจร คิ้วก็ค่อยๆ ขมวดแน่น ผ่านไปครู่หนึ่งจึงวางมือของเขาลง

"พระชายา เป็นอย่างไรบ้างขอรับ?" พ่อบ้านเต็มไปด้วยความวิตกกังวล แม้แต่ลั่วชิงเหยียนก็เงยหน้าขึ้นมองหยุนชาง

หยุนชางครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยว่า "หากการวินิจฉัยของข้าไม่ได้ผิดพลาดไปล่ะก็ ท่านตาน่าจะถูกวางยา"

"ถูกวางยา?" พ่อบ้านร้องลั่น แล้วรีบถามว่า "พระชายารู้หรือไม่ว่าเป็นพิษอะไร? แก้พิษได้หรือไม่ขอรับ?"

หยุนชางสำรวจหน้าของฮวากั๋วกงและมือของเขาอย่างละเอียดอีกครั้งแล้วจึงลุกขึ้นยืน "เมื่อคืนท่านตากินอะไรไปบ้าง?"

พ่อบ้านทบทวนอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงตอบว่า "ล้วนเป็นอาหารธรรมดาขอรับ เมื่อวานทำหมูตุ๋นน้ำแดง เคาหยก ไก่บ๊วย ต้มจืดเต้าหู้ใส่ผักและเครื่องเคียงอีกเล็กน้อย แต่อาหารน่าจะไม่มีพิษ เมื่อวานท่านฮูหยินก็กินอาหารกับนายท่านด้วย หากมีพิษก็ไม่มีทางที่ท่านฮูหยินจะไม่เป็นอะไรเลย แต่นายท่านกลับถูกพิษ"

หยุนชางพยักหน้าและจมเข้าสู่ห้วงคิด ครู่หนึ่งก็เงยหน้าขึ้นอีกครั้ง "ท่านตามีนิสัยชอบดื่มสุราระหว่างมื้ออาหารหรือไม่? หรือก็คือเมื่อวานตอนมือเย็นท่านปู่ดื่มหรือเปล่า?"

พ่อบ้านครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะพยักหน้ายืนยัน "ดื่มขอรับ ดื่มสุราไผ่เขียวแต่ท่านฮูหยินเดิมก็ไม่ชอบให้นายท่านดื่มเหล้า นายท่านจึงดื่มไปไม่มาก ไม่ถึงครึ่งขวดด้วยซ้ำขอรับ"

"สุราที่เหลืออีกครึ่งขวดอยู่ที่ไหน เอามาให้ข้าดูหน่อย?" หยุนชางกระซิบสั่งพ่อบ้าน พ่อบ้านรีบรับคำและหันไปพูดกับหยุนชางคำหนึ่งก็รีบร้อนลงไปหยิบขวดเหล้ามาจากชั้นล่าง

ลั่วชิงเหยียนมองไปยังคนที่นอนอยู่บนเตียง เข้าชะงักไปเล็กน้อยแล้วจึงหันไปกระซิบหยุนชางว่า "ค่อนข้างยุ่งยากหรือ?"

หยุดหยุนชางเงียบไปครู่หนึ่งแล้วจึงพยักหน้า "อาการถูกพิษนี้ค่อนข้างพิเศษ ข้าเห็นว่าในห้องนี้มีเตาอยู่หลายอัน แต่ร่างกายของฮวากั๋วกงกลับเย็นมาก แม้แต่คิ้วและขนตาก็ยังมีเกล็ดน้ำแข็ง แต่ตำแหน่งหลังหูกลับไหม้อย่างน่ากลัว ข้าไม่เคยเจอพิษเช่นนี้มาก่อนเลย" หลังจากหยุดไปนิดหนึ่งจึงหันหลังกลับไปกำชับบุรุษที่อยู่ข้างหลังนาง "ท่านอ๋องส่งสายลับไปตามหาหมอที่เก่งกาจและเชื่อถือได้มา ไม่รู้ว่าพิษชนิดนี้มีเพียงแต่ที่แคว้นเซี่ยเท่านั้นหรือไม่"

ในเมื่อหยุนชางกล่าวเช่นนี้ ลั่วชิงเหยียนก็ไม่รอช้า เขารีบส่งสัญญาณให้สายลับทันที

หลังจากนั้นไม่นาน พ่อบ้านก็ขึ้นมาถึงชั้นบนพร้อมกาเหล้าที่ทำด้วยหยกสีขาวอยู่ในมือ เมื่อเข้าห้องมาก็รีบส่งกานั้นให้หยุนชางทันที

หยุนชางรับกาเหล้ามาพินิจดูอย่างละเอียด ก่อนที่จะขมวดคิ้วอีกครั้ง "เหล้านี้ไม่มีพิษ"

ในเหล้าไม่มีพิษ แล้วฮวากั๋วกงถูกวางยาพิษได้อย่างไรกันแน่? หยุนชางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองพ่อบ้าน "ก่อนนอนเมื่อวานนี้ ฮวากั๋วกงปกติดีทุกอย่างหรือไม่?"