ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 699

ฉินยีและเฉี่ยนจั๋วต่างก็มีสีหน้าที่โกรธเคือง เฉี่ยนจั๋วเป็นคนอารมณ์ร้อนอยู่แล้ว เมื่อเห็นเช่นนี้ก็อยากจะเข้าไปสั่งสอน แต่กลับถูกหยุนชางดึงเอาไว้ หยุนชางส่ายหน้าต่อเฉี่ยนจั๋ว แล้วหันหลังเดินไปทางอื่น

"พระชายาเพคะ......ท่านจะปล่อยให้พวกนางพูดจาไร้สาระแบบนี้ไปหรือ? โบราณเขาว่า หากว่ามีคนสามคนไปแจ้งว่ามีเสือหลุดออกมา คนที่ฟังก็จะเชื่อแล้วว่าข่าวลือนี้เป็นจริง ถ้าข่าวลือเหล่านี้แพร่กระจายออกไป มันจะส่งผลเสียอย่างยิ่งต่อชื่อเสียงของพระชายานะเพคะ" เห็นได้ชัดว่าเฉี่ยนจั๋วกังวลและร้อนรนเล็กน้อย

หยุนชางยิ้ม "เราเพิ่งมาที่นี่ครั้งแรก หากว่าไปรุกรานคนอื่นอย่างประมาทเช่นนี้ อย่าลืมสิว่าเราต้องอยู่ในวังอีกสักพักหนึ่ง หากว่าคนอื่นๆ ลงมือทำอะไรไม่ดีกับเราขึ้นมาจะทำอย่างไร?"

"ถ้าอย่างนั้นก็จะไม่สนใจพวกนางหรือ?" เฉี่ยนจั๋วขมวดคิ้ว นางไม่พอใจเล็กน้อย

"ปากมันงอกอยู่บนตัวพวกนาง พวกนางอยากจะพูดกระไรก็พูดไปเถิด" หยุนชางกล่าวอย่างเฉยเมย แล้วจ้องมองไปที่ต้นหลิวที่เพิ่งแตกหน่อ ผ่านไปนานจึงกล่าวว่า "แต่เจ้าสามารถจำทุกคนที่อยู่ตรงนั้นเมื่อสักครู่นี้ไว้ได้ สักวันพวกเขาจะได้รับผลกรรมอย่างแน่นอน"

เฉี่ยนจั๋วได้ยินหยุนชางพูดเช่นนี้ก็ราบทันทีว่าหยุนชางมีแผนในใจแล้ว นางเงียบอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงหันไปจำหน้าของคนเหล่านั้นเอาไว้ เมื่อถึงเวลาแก้แค้นจะได้ลงมือถูกคน

หยุนชางได้ยินเช่นนี้ก็อดหัวเราะไม่ได้ จึงปล่อยให้นางไปแล้วตนก็พาฉินยีกลับเข้าตำหนักเฉาเซี่ยก่อน

ยังไม่ได้ก้าวผ่านประตูตำหนักเฉาเซี่ย นางก็ได้ยินนางกำนัลหน้าประตูกล่าวว่า "พระชายาเสด็จ เมื่อสักครู่ขันทีฝ่ายในของฝ่าบาทมาเพคะ กล่าวว่าฝ่าบาทเชิญพระชายาไปที่ตำหนักหารือเพคะ"

ตำหนักหารือ? ฝีเท้าของหยุนชางชะงักเล็กน้อย หรือว่ามีเบาะแสกระไร หยุนชางจึงเร่งเดินตรงไปที่ตำหนักหารือโดยไม่ทันได้ก้าวเข้าตำหนักเลย

มีผู้คนมากมายอยู่ในตำหนักหารือ หยุนชางกวาดสายตาไปมองคนทุกคนที่อยู่ในนั้นแล้วเชื่อมโยงเรื่องราวต่างๆ กับพวกเขาเอาไว้

หยุนชางเดินเข้าตำหนักไปอย่างรวดเร็ว แล้วคารวะต่อเซี่ยหวนอวี่ "ฝ่าบาททรงพระเจริญเพคะ"

เซี่ยหวนอวี่กำลังคุยกับหลิวเหวินอัน เมื่อได้ยินเสียงของหยุนชาง เขาจึงโบกมือแล้วกล่าวว่า "ยืนขึ้นเถิด"

หยุนชางยืนขึ้น

เซี่ยหวนอวี่คุยกับหลิวเหวินอันอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหันมาหาหยุนชางแล้วกล่าวว่า " วันนี้ที่ข้าตามตัวเจ้ามาเพราะว่าเรื่องของจวนรุ่ยอ๋องมีความคืบหน้าแล้ว เจิ้นคิดว่าเจ้าคงกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นที่สุด จึงให้เจ้ามาฟัง หลี่เฉี่ยนโม่ เจ้ากล่าวให้พระชายารุ่ยอ๋องฟังสิ"

หลี่เฉี่ยนโม่ที่กำลังพูดคุยกับขุนนางอื่นๆ อยู่ข้างๆ ก็ตอบรับ แล้วเดินไปหาหยุนชางแล้วโค้งคำนับ "ข้าน้อยอยากจะถามพระชายาก่อนว่า พวกท่านมีนิสัยจุดธูปรมควันหรือไม่ขอรับ?"

หยุนชางขมวดคิ้วและตอบอย่างอ่อนโยนว่า "ก่อนหน้านี้ข้าชอบธูปที่มีกลิ่นหอมของดอกบ๊วยจางๆ แต่ทว่าตั้งแต่ที่ข้าตั้งครรภ์มา หมอกล่าวว่าธูปรมควันไม่ดีต่อสุขภาพ ข้าจึงไม่ได้ใช้มันอีกเลย"

หลี่เฉี่ยนโม่ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพยักหน้า " เหตุการณ์ของจวนรุ่ยอ๋อง หากว่าดูจากหลักฐานเท่าที่มีในตอนนี้แล้ว มันมีความคล้ายคลึงกันกับเหตุการณ์ที่กุนซือหลิ่วหายตัวไปขอรับ"

"หลิ่วหยินเฟิง?" แววตาของหยุนชางฉายแววประหลาดใจออกมา

เรื่องที่กุนซือหลิ่วหายตัวไปนางทราบข่าวในทันที แต่นางมิได้ศึกษาดูรายละเอียดที่เกิดขึ้น แต่หากเป็นไปตามการพิจารณาของหยุนชางแล้ว การหายตัวไปของหลิ่วหยินเฟิง อาจเกี่ยวข้องกับอ๋องเจ็ด