ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 743

เรื่องขององค์หญิงใหญ่ได้พูดจบลงไปแล้ว ต่อจากนี้ไปก็คงจะเงียบไปสักระยะหนึ่ง อย่างน้อย ก่อนที่อ๋องเจ็ดจะทรงทราบข่าวและคิดแผนการบางอย่าง ก็คงจะพอมีเวลาให้ได้พักผ่อนอย่างสงบอยู่บ้าง

หยุนชางครุ่นคิด แล้วจึงเงยหน้าขึ้นมาถาม "เจ้าช่วยไปบอกพ่อบ้านที ให้เขาเตรียมของกำนัลสักชิ้น พรุ่งนี้ข้าจะไปเยี่ยมจวนกั๋วกงเสียหน่อย ข้าไม่ได้เจอกั๋วกงฮูหยินมาหลายวันแล้ว"

ฉินยีรับคำ หยุนชางได้พูดต่อไปว่า "แล้วสั่งให้คนไปตามเฉี่ยนหลิ่วและเฉี่ยนอินมาที่จวนด้วยนะ"

ฉินยีพยักหน้า แล้วจึงทูลลาออกไปดำเนินการตามที่หยุนชางได้สั่งไว้

หยุนชางเดินขึ้นไปชั้นบนเพียงลำพัง ห้องบรรทมที่อยู่ชั้นบนถูกตกแต่งไว้คล้ายๆกับห้องเดิม หยุนชางได้เห็นว่า ฝั่งตรงข้ามของเรือนหนานย่วนและทะเลสาบก็คือสถานที่ประทับของอดีตองค์รัชทายาท มีเพียงทะเลสาบมากั้นไว้เท่านั้น หยุนชางเดินเข้าไปในห้อง นางนั่งลงบนเตียงแล้วจึงเอนกายพักผ่อนไปสักพัก เมื่อนางตื่นขึ้นมา เฉี่ยนหลิ่วและเฉี่ยนอินก็ได้มารออยู่ที่นอกห้องแล้ว

หยุนชางเรียกคนทั้งสองเข้ามา แล้วไต่ถามถึงเรื่องราวต่างๆที่กำลังเกิดขึ้น

"เรื่องของหวังฉงเหวินเป็นอย่างไรบ้าง?" หยุนชางมองไปยังเฉี่ยนหลิ่ว

เฉี่ยนหลิ่วยิ้มแล้วพูดออกมาว่า "โชคเข้าข้างเราแล้วเพคะ เงินที่เราน่าจะได้รับก็มาอยู่ในมือของเราเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่ว่าตามร้านค้าและหมู่บ้านยังคงมีเรื่องวุ่นวายเล็กน้อย พวกเราไม่สามารถนำร้านค้าและหมู่บ้านมาเป็นของเราได้อย่างโจ่งแจ้งภายใต้การควบคุมดูแลของศาลาว่าการ หม่อมฉันจึงกำลังคิดหาทางออกอยู่เพคะ"

หยุนชางหัวเราะออกมา "เรื่องนี้ไม่ยุ่งยากเลย เจ้าแค่หาทางส่งคนเข้าไปในศาลาว่าการ และให้เขาเป็นผู้ควบคุมดูแลก็เท่านั้น ศาลาว่าการยอมรับสินบนเป็นเรื่องปกติ ข้าคิดว่าคงไม่มีอุปสรรคอะไรนะ"

เฉี่ยนหลิ่วพยักหน้า

จากนั้นหยุนชางก็มองไปยังเฉี่ยนอิน "ร้านค้าของตระกูลเซียวทำกำไรเป็นอย่างไรบ้าง?"

เฉี่ยนอินตอบด้วยสีหน้าชื่นบาน "ไม่เลวเลยเพคะ ที่ผ่านมาเราใช้กลยุทธ์พิเศษ รายรับของเราในตอนนี้ แม้ว่าบางส่วนจะสู้ร้านค้าตระกูลหวังไม่ได้ แต่ก็มีบางส่วนที่ทำกำไรได้ดีกว่าร้านค้าตระกูลหวังอีกเพคะ"

เมื่อหยุนชางได้ฟังดังนั้นแล้วก็พยักหน้า "ดีมาก ในช่วงแรกๆจะเป็นช่วงสร้างความประทับใจให้ลูกค้า เพื่อที่พวกเขาจะได้นำความรู้สึกดีๆที่ได้จากร้านเราไปบอกเล่ากันปากต่อปาก ประเดี๋ยวก็จะมีลูกค้าเพิ่มขึ้นมาเอง"

เฉี่ยนอินยิ้มและพยักหน้า หยุนชางค่อยๆตบไปบนฟูกที่นอนเบาๆ แล้วจึงเอ่ยขึ้นมาว่า "แต่ว่า นี่เป็นเพียงขั้นแรกเริ่มของร้านค้าตระกูลเซียว ที่ข้าให้เจ้าไปจัดการเรื่องพวกนี้ มีจุดประสงค์อยู่ 3 ข้อ หนึ่งคือเพื่อระดมทุนทรัพย์ ท่านอ๋องประทับอยู่ที่แคว้นเซี่ย มีความจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมากในการจัดการเรื่องราวต่างๆ ขอเพียงมีเงินสักก้อน ก็จะเป็นพลังส่งเสริมท่านอ๋องได้อีกแรง ข้อสอง ข้าเพียงต้องการใช้ร้านค้าเป็นสื่อกลางในการเผยแพร่ข่าวคราวบางเรื่อง ส่วนข้อสามก็คือ เราจะเริ่มสร้างสถานีการค้าจากเมืองจิ่นเป็นที่แรก หลังจากนั้นจะมีการขยายสาขาไปทั่วทั้งแคว้นเซี่ย หรือแม้แต่แคว้นหนิง แคว้นเย้หลาง เป็นการสร้างความเป็นปึกแผ่นอย่างค่อยเป็นค่อยไป"

หยุนชางมองไปยังเฉี่ยนอินด้วยแววตาอันแน่วแน่ "เจ้า มีความเชื่อมั่นหรือไม่?"

เฉี่ยนอินแม้จะเป็นเพียงข้ารับใช้คนสนิทของหยุนชาง แต่นางก็ผ่านการฝึกฝนขัดเกลาจากสถานการณ์ต่างๆมามากมาย ทำให้นางสามารถบริหารจัดการสิ่งต่างๆได้อย่างชำนาญ แม้ว่านางจะมิได้รอบรู้ไปเสียทุกเรื่อง แต่ก็ถือว่านางมีจิตใจที่หนักแน่นมากขึ้นกว่าที่ผ่านมามาก

เมื่อได้ยินสิ่งที่หยุนชางเอ่ยถาม เฉี่ยนอินก็รู้สึกหัวใจพองโตขึ้นมาในทันที "หม่อมฉันจะลองทำดูนะเพคะ"

หยุนชางยิ้ม "ดีมาก ข้าเชื่อมั่นในตัวเจ้า จริงสิ ตอนนี้ยังทันที่หนิงเชียนยังคงอยู่ในเมืองจิ่น โดยปกติแล้ว เรื่องพวกนี้ข้าจะให้นางเป็นคนจัดการ หากเจ้าไม่มีธุระอะไร ก็สามารถตามไปพบนางเพื่อพูดคุยกันได้ ไปถามนางว่ามีความคิดเห็นเช่นไร จะได้ถือโอกาสเรียนรู้จากประสบการณ์ของนางด้วย"