ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 745

คำพูดเช่นนี้ หาใช่ครั้งแรกที่หยุนชางได้ฟังจากกั๋วกงฮูหยิน เพียงแต่ทุกครั้งที่ได้ฟัง หยุนชางก็ได้แต่สงสัย ซูหรูจีเพิ่งจะได้เข้าวังมาภายหลังจากที่เกิดเรื่องขึ้นกับฮวาฮองเฮา และอีกอย่าง ฮวาฮองเฮาในตอนนี้ก็ยังคง......

แต่เมื่อได้มาฟังกั๋วกงฮูหยินตอกย้ำอีกครั้ง หยุนชางเองก็เริ่มจะเชื่อนางขึ้นมาบ้างแล้ว แม้ว่ากั๋วกงฮูหยินจะไม่ค่อยสนใจคนนอกมากนัก เป็นเพียงหญิงชราที่อยู่แต่ในจวน แต่เมื่อหยุนชางได้มาพูดคุยกับนางบ่อยขึ้น ทำให่หยุนชางรู้ว่า กั๋วกงฮูหยินมองโลกมองคนได้ล้ำลึกกว่าที่ตนคิด ไม่แน่ว่า เงื่อนงำเรื่องฮวาฮองเฮา อาจจะซับซ้อนกว่าที่ตนรู้มาก็เป็นได้

"เรื่องของเสด็จแม่ ข้าและชิงเหยียนจะให้คนไปตามสืบดูนะคะ หากคนจวนซูคิดปองร้ายเสด็จแม่จริง จวนซู พวกเราจะไม่มีวันให้อภัยพวกเขาแน่" หยุนชางหรี่ตา นัยน์ตาของนางแฝงไปด้วยความเคืองแค้น

เมื่อกั๋วกงฮูหยินได้ฟังก็รู้สึกถูกใจเป็นอย่างมาก นางตบไปที่มือของหยุนชางเบาๆ "ดีมาก ต้องใจเด็ดอย่างนี้สิ ข้าดีใจจริงๆ คนในจวนซูร้ายลึก เราอย่าเพิ่งประกาศตัวต่อหน้าศัตรูในตอนนี้จะดีที่สุด" กั๋วกงฮูหยินเงียบไปสักพัก นางมองออกไปภายนอกประตู แล้วจึงพูดออกมาว่า "การตายของหลิงเอ๋อร์ คนอย่างฮ่องเต้ไม่มีทางที่จะมิทรงทราบเงื่อนงำของเรื่องนี้เลย ในช่วงที่หลิงเอ๋อร์หายไปในช่วง 2 ปีแรกนั้น เขาพยายามตามหาคนร้ายราวกับเป็นคนเสียสติ หลังจากนั้นจึงได้เริ่มสงบสติอารมณ์ ที่ทรงเป็นเช่นนั้น หลายคนพูดกันว่า เป็นเพราะเขานั้นสิ้นหวังแล้ว แต่ข้ากลับมองว่า เป็นเพราะเขาได้รับรู้เรื่องราวบางอย่างมาเสียมากกว่า"

หลังจากที่หยุนชางออกมาจากจวนกั๋วกงแล้ว ก็ได้แต่ครุ่นคิดถึงคำพูดของกั๋วกงฮูหยิน

ตามที่กั๋วกงฮูหยินได้กล่าวมา เซี่ยหวนอวี่คงจะทรงทราบว่าการที่เกิดเรื่องขึ้นกับฮวาฮองเฮานั้น จวนซูน่าจะมีส่วนรู้เห็น แต่เขาก็เลือกที่จะนิ่งเงียบ เพื่อรอวันที่เหมาะสมในการกวาดล้างตระกูลซู

หยุนชางนึกไปถึงวิธีการที่เซี่ยหวนอวี่ใช้รับมือกับองค์หญิงใหญ่ ทำให้นางรู้สึกหนาวสะท้านเล็กน้อย ขนาดพี่สาวแท้ๆของตนเองเขายังทำได้ถึงเพียงนี้ แล้วถ้าหากเป็นศัตรูที่ปองร้ายคนรักของเขาล่ะ เดาไม่ออกเลยว่าเขาจะมีวิธีจัดการที่น่ากลัวสักเพียงใด

"พระชายาเพคะ จะเสด็จไปที่โรงงิ้วลี่หยวนหรือไม่เพคะ?" ฉินยีเอ่ยถามเบาๆ

หยุนชางพลันรู้สึกตัวจากเสียงเรียกของฉินยี โรงงิ้วลี่หยวนที่ฉินยีเอ่ยถึงก็คือโรงงิ้วซึ่งเป็นสถานที่ที่ฮวาอวี้ถงและชายคนนั้นชอบไปด้วยกันอยู่บ่อยๆ

"พระชายาอ๋องเจ็ดได้จองที่นั่งเอาไว้แล้วหรือยัง?" หยุนชางหันไปถามฉินยี

"จองไว้แล้วเพคะ" ฉินยีตอบเบาๆ "จองไว้ดังเช่นทุกๆครั้ง จอง 2 ที่นั่ง เป็นห้องส่วนตัวเล็กๆเพคะ"

หยุนชางนิ่งไป ก่อนจะพยักหน้าและเอ่ยขึ้นมาว่า "เช่นนั้นก็ไปที่โรงงิ้วลี่หยวนกันเถอะ"

ฉินยีรับคำ นางสั่งการกับสารถีรถม้า เสียงล้อรถม้าเคลื่อนตัวไปสักพัก ไม่นานนัก เสียงนั้นก็ได้หยุดลง

ฉินยีแหวกม่านสำรวจดูรอบๆ ก่อนที่จะลงมาจากรถม้า นางเปิดประตูรถม้าแล้วประคองหยุนชางลงม้าจากรถม้า

เมื่อเข้ามาในโรงงิ้วลี่หยวนแล้ว เนื่องจากเฉี่ยนอินได้มาจองที่นั่งเอาไว้ก่อนหน้านี้ ฉินยีเพียงแค่แจ้งชื่อ เสี่ยวเอ้อร์ก็ได้นำพวกนางขึ้นไปบนชั้น 2 และเปิดห้องส่วนตัวให้พวกนาง

ห้องส่วนตัว มีเพียงฉากกันลม 2 ฉาก และมีม่านกั้น เมื่อมองลงไปก็เป็นเวทีแสดงงิ้ว

ฉินยีกวาดสายตาสอดส่องไปรอบๆ จากนั้นจึงรินน้ำชาใส่ถ้วย พร้อมกับใช้ปิ่นเงินในการตรวจหายาพิษในน้ำชา และจึงรินน้ำชาใส่ถ้วยอีกถ้วยหนึ่ง ฉินยีดื่มชาถ้วยนั้นไป แล้วจึงรินน้ำชาใส่ถ้วยใหม่ส่งให้กับหยุนชาง

"ห้องส่วนตัวที่พระชายาอ๋องเจ็ดทรงจองไว้ อยู่ถัดจากห้องเราไปทางด้านขวา ห้องที่สองเพคะ" ฉินยีรายงานเบาๆ

หยุนชางพยักหน้า งิ้วยังไม่เริ่มแสดง แต่ก็พอจะเดาได้ว่าโรงงิ้วลี่หยวนแห่งนี้เป็นโรงงิ้วที่เป็นที่นิยมของเมืองจิ่น ด้านล่างมีผู้คนมารอชมงิ้วกันอย่างแน่นขนัด เสียงพูดคุยอื้ออึงดังกึกก้องไปทั่วทั้งโรง

"พระชายาเพคะ พระชายาอ๋องเจ็ดเสด็จมาแล้วเพคะ" ในขณะที่หยุนชางกำลังจิบน้ำชาอยู่นั้น เฉี่ยนหลิ่วก็ได้กระซิบขึ้นมาข้างๆหู

หยุนชางวางถ้วยน้ำชาลงบนโต๊ะ แล้วเดินลงไปชั้นล่าง