ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 803

ฮวาฮองเฮาได้กลับมาครองตำแหน่งพญาหงส์อีกครั้ง จวนฮวาก็ย่อมเรืองอำนาจขึ้นเป็นธรรมดา การอิงอาศัยผู้ทรงอำนาจ เมื่อมีโอกาสก็ต้องไขว่คว้าไว้ไม่ให้หลุดมือ

หยุนชางนั่งมองดูอยู่บนรถม้าได้สักพัก แต่ก็ไม่เห็นว่าคนเฝ้าประตูจะเปิดทางให้ใครสักคนได้เข้าไป เขาเพียงพูดคุยกับแขกผู้มาเยือนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แล้วจึงส่งแขกกลับไปด้วยความสุภาพ

หยุนชางยิ้ม แล้วให้ฉินยีเปิดประตูรถม้าออกพร้อมประคองนางลงจากรถม้า

เมื่อคนเฝ้าประตูมองเห็นหยุนชางก็ถึงกับตาลุกวาว เขารีบปลีกตัวจากคนที่เขากำลังสนทนาด้วยเพื่อมารับเสด็จ "พระชายาเสด็จกลับมาแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ? ท่านฮูหยินอยู่ที่เรือน หม่อมฉันจะนำทางไปเองพ่ะย่ะค่ะ"

หยุนชางยิ้มและตอบกลับไปว่า "ตรงนี้มีแขกเหรื่อตั้งมากมาย เจ้าไม่ต้องพาข้าไปหรอก ข้ารู้จักทาง"

คนเฝ้าประตูได้แต่หัวเราะเบาๆ แล้วจึงเปิดทางให้หยุนชางเข้าไปในจวน หยุนชางเห็นว่าเขาไม่ได้เดินกลับไปดูผู้คนที่มายืนออกันอยู่ที่หน้าประตูใหญ่ คงจะมีคนมาอีกหลายคน หยุนชางไม่ได้ปฏิเสธการเดินตามของคนเฝ้าประตู นางได้แต่ยิ้มและเอ่ยถามไปว่า "เป็นเช่นนี้มานานเท่าไรแล้ว?"

ในตอนแรกคนเฝ้าประตูก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ แต่สักพักก็คิดตามได้ เขารีบตอบกลับไปว่า "ก่อนที่ฮ่องเต้จะเสด็จออกจากเมืองจิ่น พระองค์ได้เสด็จมาที่จวนพ่ะย่ะค่ะ หลังจากนั้นก็ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น ข่าวคราวได้แพร่สะพัดไปทั่ว จนกลายเป็นเช่นนี้นี่แหละพ่ะย่ะค่ะ แต่ละวันก็มีผู้คนผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมามากมาย ช่วงแรกๆก็ทำเอาหม่อมฉันตกใจอยู่ไม่น้อย นอกจากว่าทางจวนจะจัดงานรื่นเริง เวลาอื่นๆก็ไม่เคยคึกคักเช่นนี้มานานแล้วพ่ะย่ะค่ะ"

หยุนชางรู้สึกประหลาดใจ นางหันไปมองคนเฝ้าประตู "ฮ่องเต้เคยเสด็จมางั้นหรือ?"

"ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ" คนเฝ้าประตูพูดอย่างปลื้มปิติ "หม่อมฉันอยู่รับใช้ที่จวนฮวาแห่งนี้มานาน ก็เพิ่งจะเคยเห็นพระพักตร์ของฮ่องเต้เป็นครั้งแรกพ่ะย่ะค่ะ"

หยุนชางเดินเข้าไปในเรือนที่กั๋วกงฮูหยินอยู่ คนเฝ้าประตูก็ได้ทูลลาออกไป กั๋วกงฮูหยินดูเหมือนว่ากำลังตรวจดูสมุดบัญชี มามาที่ยืนอยู่ข้างๆได้มองมาเห็นหยุนชางเข้าก็รีบรายงานกั๋วกงฮูหยินอย่างดีอกดีใจ "ท่านฮูหยิน พระชายารุ่ยอ๋องเสด็จมาเพคะ"

กั๋วกงฮูหยินตกใจเล็กน้อย นางเงยหน้าขึ้นมา นัยน์ตาเต็มไปด้วยความยินดีปรีดา "ชางเอ๋อร์กลับมาแล้วหรือ?"

หยุนชางพยักหน้า นางส่งยิ้มและตอบกลับไปว่า "ข้ากลับถึงจวนเมื่อกลางดึกของคืนที่ผ่านมา เมื่อครู่นี้ก็เพิ่งไปที่วังมาค่ะ......"

กั๋วกงฮูหยินกวักมือเรียกให้สาวใช้ยกเก้าอี้มาวางไว้ข้างๆตนเอง หยุนชางนั่งลงบนเก้าอี้ตัวนั้น นางยิ้มและเอ่ยขึ้นมาว่า "ท่านยายสบายดีไหมคะ?"

"กินอิ่มนอนหลับ ยังมีอะไรที่ไม่ดีอีกล่ะ" กั๋วกงฮูหยินยิ้มแล้วเอ่ยถามหยุนชางเบาๆ "ชิงเหยียนได้กลับมาพร้อมเจ้าด้วยหรือเปล่า?"

หยุนชางพยักหน้าและยิ้มอย่างสุภาพ "ใช่ค่ะ ฮ่องเต้ทรงให้ท่านอ๋องช่วยจัดการราชกิจแทนพระองค์ เขาต้องรีบเข้าวังไปตั้งแต่เช้า เมื่อครู่นี้ตอนที่ข้าเดินออกมานอกวังก็ได้เห็นว่ายังมีขุนนางมากมายที่มารอพบเขาอยู่"

เมื่อกั๋วกงฮูหยินได้ยินเช่นนั้นแล้ว นางก็ฉีกยิ้มกว้างเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว "ช่วยจัดการราชกิจแทนพระองค์ ชิงเหยียนนี่เก่งจริงๆเลย"

หยุนชางก็พลอยยิ้มตามไปด้วย จากนั้นนางก็ได้พูดต่อไปว่า "ตอนที่ข้าเข้ามาในจวนได้เห็นผู้คนมากมายยืนออกันอยู่ที่ประตูใหญ่ เห็นคนเฝ้าประตูบอกว่า ฮ่องเต้เคยเสด็จมาที่นี่งั้นหรือคะ?"