ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 88

หยุนชางเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย สวมเสื้อคลุม และรีบออกจากตำหนักชิงซินไป เมื่อไปถึงวังซีอู๋ ก็เห็นซิ่วซินกูกูนั่งอยู่ในตำหนักหลักและกำลังปักดอกไม้ หยุนชางยิ้มและเดินเข้าไปพูดว่า "ซิ่วซินกูกูดูสบายมากเลยนะเจ้าคะ เสด็จแม่อยู่หรือไม่เจ้าคะ?"

ซิ่วซินเงยหน้าเห็นหยุนชาง ก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า "วันนี้ฮองเฮารู้สึกไม่สบายตัวเล็กน้อยเจ้าค่ะ กำลังพักผ่อนอยู่ในห้องบรรทมเจ้าค่ะ"

หยุนชางได้ยินเช่นนี้ก็แสดงสีหน้ากังวลใจออกมา "ร่างกายของเสด็จแม่ไม่ค่อยดีหรือ? ทำไมไม่เชิญหมอหลวงเจ้าคะ ตอนนี้ร่างกายของเสด็จแม่ไม่เหมือนปกตินะเจ้าคะ ตอนน่านกำลังท้ององค์ราชทายาทอยู่ หากเป็นอันใดไป ที่ใครรับผิดชอบไหวหรือ ข้าจะให้นางกำนัลของข้าไปเชิญหมอหลวงมา"

ซิ่วซินรีบลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า "องค์หญิงเจ้าคะ ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ มิใช่เรื่องใหญ่อันใด นายหญิงบอกว่า พักผ่อนเดี๋ยวก็ดีขึ้นเจ้าค่ะ"

แต่หยุนชางไม่เห็นด้วยอย่างมาก "ไม่ได้นะเจ้าคะ ต้องหาหมอหลวง ไม่หาหมอหลวงข้าไม่วางใจ"

ซิ่วซินกังวลเล็กน้อย กำลังจะพูด แต่ได้ยินเสียงที่อ่อนแอของฮองเฮาดังมาจากตำหนักใน " ชางเอ๋อร์หรือ? เข้ามาเถิด"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หยุนชางก็รีบเดินเข้าไปและเห็นราชินีนอนอยู่บนเตียง ใบหน้าของนางขาวซีดเล็กน้อย ดังนั้นนางจึงรีบนั่งลงข้างของเตียงและพูดว่า "ทำไมใบหน้าของเสด็จแม่จึงซีดเช่นนี้เจ้าคะ?"

ฮองเฮายิ้มเล็กน้อยและถอนหายใจ "ไม่เป็นไร ตอนนี้อากาศหนาวแล้ว และร่างกายของข้าก็อ่อนแอเล็กน้อย"

"สีหน้าของแม่แย่เช่นนี้ แต่ก็ไม่เชิญหมอหลวงมา หากเสด็จพ่อรู้เข้า ไม่รู้ท่านจะเป็นห่วงเช่นใด ให้ชางเอ๋อร์เรียกคนไปตามหมอหลวงเถิด ตอนนี้เสด็จแม่กำลังตั้งครรภ์ เจ็บป่วยเล็กน้อยก็ปล่อยไปไม่ได้" หยุนชางขมวดคิ้วด้วยสีหน้ากังวล

ฮองเฮาได้ยินนางพูดถึงฮ่องเต้ แววตาของนางก็โกรธขึ้นมา "ดูสิ ชางเอ๋อร์กำลังเป็นห่วงข้าหรือ เจ้าไปตามหมอหลวงมาเถิด มิเช่นนั้น หากว่าไม่สามารถทำให้ชางเอ๋อร์สบายใจได้ วันนี้อย่าได้คิดใช้ชีวิตอย่างสงบกันเลย"

ซิ่วซินเหลือบมองฮองเฮา พยักหน้าแล้วเดินออกไป

หยุนชางยิ้มและกล่าวว่า "เสด็จแม่รู้ใจชางเอ๋อร์ที่สุดเลยเจ้าค่ะ ว่าแต่ ชางเอ๋อร์ไม่ได้พบเสด็จพี่มานานแล้ว ไม่ทราบว่าเสด็จพี่หายไปไหนแล้วเจ้าคะ?"

ราชินีจับตาดูหยุนชางตลอดเวลา นางมองดูนางอยู่นานก่อนจะยิ้มอย่างขมขื่น "มีเหตุเกิดขึ้นที่ประตูชายแดนกับพระสวามีของนาง แม้ว่านางกับท่านจ้าวฮูหยินจะไม่ค่อยถูกใจกันบ้าง แต่ก็นั่นก็เป็นพระสวามีของนาง นางเป็นกังวล จึงไม่สนคำเตือนของข้า และไปที่ชายแดนเพียงลำพัง ตอนนี้ข้าก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนางบ้าง ดังนั้นขออย่าให้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเลย"

หยุนชางปลอบอย่างรวดเร็ว "เสด็จแม่อย่าได้กังวลอีกเลยเจ้าค่ะ ตอนนี้ท่านเป็นคนที่มีสองร่าง แล้ว เสด็จพี่ฉลาดมาตั้งแต่เด็กๆ นางเป็นเด็กผู้หญิงที่มีความสามารถที่เป็นรู้จักกันดีในพระราชวังนี้ แน่นอนว่านางคงไม่ทำศึกที่ตนมิได้เตรียมมา เสด็จแม่มิต้องกังวลไปเจ้าค่ะ"

"หวังว่าเป็นเช่นนั้น" เมื่อพูดถึงหัวจิ้ง ดวงตาของฮองเฮาเผยความกังวลออกมาอย่างแท้จริง

"เหนียงเหนียง องค์หญิงเจ้าคะ หมอหลวงมาแล้วเจ้าค่ะ" เสียงของซิ่วซินดังมาจากนอกประตู จากนั้นซิ่วซินก็พาชายวัยกลางคนสวมเครื่องแบบอย่างเป็นทางการของสำนักหมอหลวง หยุนชางนึกขึ้นได้ทันที นี่คือหมอหลวงผู้วินิจฉัยการตั้งครรภ์ของฮองเฮาในตำหนักข้างของตำหนักฉินเจิ้ง

หยุนชางยืนขึ้นและเดินออกไปสองก้าว " หมอกลวงโปรดมาตรวจเช็กดูเจ้าค่ะ ว่าเหตุใดใบหน้าของเสด็จแม่จึงขาวซีดเช่นนี้"

หมอหลวงวางกล่องยาลง หยิบผ้าไหมออกจากกล่องยามาวางบนพระหัตถ์ของราชินี ก้มลงคารวะราชินีแล้ววางมือบนนั้น หยุนชางให้ความสนใจกับสีหน้าของหมอหลวงอย่างมาก แต่เมื่อเขาเห็นเขาตรวจชีพจรขึ้นมา บางครั้งเขาก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่สีหน้าของราชินีอย่างระมัดระวัง ราชินีมองไปที่ผ้าไหมที่อยู่บนมือ แต่นางไม่พูดอะไร

ไม่นานนัก หมอหลวงก็เก็บมือกลับไปและกล่าวด้วยความสุภาพว่า "องค์หญิงมิต้องเป็นห่วงขอรับ ช่วงนี้ฮองเฮาแค่อ่อนแรงเล็กน้อยขอรับ กระหม่อมได้สั่งยาเพื่อเสริมสร้างร่างกายให้ท่านดื่มแล้วเจ้าค่ะ แต่ว่านี่เป็นยารักษาที่เป็นยาพิษสามแต้ม และฮองเฮากำลังตั้งครรภ์ กระหม่อมขอแนะนำว่าควรทานอาหารที่มีประโยชน์จะดีกว่าขอรับ"

หยุนชางพยักหน้าและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "ได้ ถ้าอย่างนั้นเจ้าสั่งยาให้น้อยลง แล้วซิ่วซินกูกูต้องจับตาดูคนในครัวเล็ก ๆ ให้ดีและให้พวกเขาทำอาหารเสริมเพิ่ม ดูแลร่างกายของฮองเฮาคือสิ่งสำคัญที่สุด ."

ซิ่วซินตอบกลับ ฮองเฮายิ้มและกล่าวว่า "ตอนนี้เจ้าวางใจได้แล้วใช่หรือไม่ ข้าบอกแล้วว่าไม่เป็นไรแต่เจ้าก็จะให้ดูเป็นเรื่องใหญ่"

หยุนชางยิ้มและหันไปหาราชินี "ร่างกายอ่อนแอก็เป็นโรคเช่นกัน ประมาทมิได้นะเจ้าคะ"

หมอหลวงจ่ายยาแล้วก็ถอยออกไป หยุนชางยิ้ม "ชางเอ๋อร์เองก็จะกลับไปที่ตำหนักชิงซินแล้วนะเจ้าคะ เสด็จแม่ต้องจำไว้ว่าให้กินยาตรงเวลา"