หากได้พบเจออีก ฉันอาจจะลืมเธอได้ นิยาย บท 219

อันที่จริงเรื่องนี้ พูดยังไงดีล่ะ ล้วนแต่สื่อมวลชนฟังไม่ได้ศัพท์จับมากระเดียด

และมันน่าขบขัน เมื่อลู่จือสิงถูกถ่ายภาพในเที่ยวบินเดียวกับนักแสดงนามสกุลL ความจริงคือลู่จือสิงเดินทางจากเมืองJ กลับมาที่เมืองA เมื่อหลังปีใหม่

ข่าวนี้ไม่นานก็ถูกปลดออก ฉันดูก็รู้ว่าเป็นฝีมือของลู่จือสิง

แต่เมื่อวานนี้นักแสดงสาวนามสกุลL ได้ออกมาก่อความวุ่นวายอีก ถ่ายภาพด้านหลังของลู่จือสิงที่โรงแรม และเขียนใต้ภาพไว้คำเดียว：หล่อ

เนื่องจากเมื่อวันก่อนมีเหตุการณ์ที่เข้าออกสนามบินเหมือนกัน สื่อมวลชลจำนวนมากติดตามกระแสของลู่จือสิงกับนักแสดงสาวนามสกุลL ที่ล้วนแต่เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมา

ฉันเห็นว่ามันเป็นเรื่องตลกขบขัน เห็นชัดเจนว่าเมื่อคืนวานลู่จือสิงกับฉันทานข้าวอยู่ที่บ้าน เราทั้งสองคนไม่ได้ออกจากประตูเลย

รูปของนักแสดงหญิงนามสกุลL ไม่รู้ว่าถ่ายไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ หยิบออกมาสร้างกระแส

แต่ข่าวนี้ไม่นานก็ถูกปลดออกออกไป เนื่องจากพอฉันรีเฟรชแล้วก็พบว่าไม่มีแล้ว อยากจะหาก็เป็นเรื่องยาก

เห็นได้ชัดว่าลู่จือสิงรู้เรื่องนี้แล้ว

ฉันยิ้มและเห็นว่าเซี่ยงฉิงปัดนิ้วไปมาอยู่ในแชทกลุ่ม โดยบอกว่าเธอเชื่อในตัวลู่จือสิง ลู่จือสิงไม่ใช่ผู้ชายอย่านั้น เป็นต้น

แม่แต่ถงเจียหลินก็ยังบอกให้ฉันไปถามให้ชัดเจน อย่าให้มีผลกระทบกับคนที่ไม่กี่ยวข้อง

ฉันคิดว่ามันตลก จึงรีบตอบกลับพวกเขาในกลุ่ม：สื่อมวลชนฟังไม่ได้ศัพท์จับมากระเดียด ไม่มีเรื่องแบบนี้เลย ทั้งสองครั้งลู่จือสิงก็อยู่ด้วยกันกับฉัน

เซี่ยงฉิง：ฆ่าคนโสด（โบกมือลา）

ฉันกำลังจะตอบเซี่ยงฉิง เจิ้งเยว่ก็มาหาฉัน

เธอบอกว่าจะส่งโปสเตอร์ที่จะใช้ในการโฆษณาส่งมาให้ฉันดูว่าเป็นยังไงบ้าง

ฉันดูแล้วก็รู้สึกว่ามันยังน่าตื่นเต้นไม่พอ ฉันเลยลองถามเจิ้งเยว่ เจิ้งเยว่ก็เหมือนกับฉัน

ยังมองไม่เห็นทักษะของดีไซเนอร์ เรียบเรียงแต่ละด้านได้ดี การจับคู่สีก็ทำได้ดีมากเช่นกัน แต่พอมองแล้วรู้สึกว่ามันยังไม่สะดุดตา

โดยเฉพาะเนื้อหาใจความหลักของโฆษณา มันยังไม่สะดุดตามากพอ

หลังจากสื่อสารกับเจิ้งเยว่เป็นเวลานานกว่าสองชั่วโมง ก็เป็นเวลาห้าโมงกว่าแล้ว พวกเราฝืนใจหารูปสามรูปจากอินเตอร์เน็ตที่เป็นข้อมูลอ้างอิงของดีไซเนอร์

เมื่อฉันว่างฉันก็พบว่าเซี่ยงฉิงและถงเจียหลินมีบทสนทนากันมากมายในแชทกลุ่ม

ฉันขี้เกียจไปเลื่อนดู จึงส่งอิโมจิไปอันหนึ่ง

เซี่ยงฉิงไม่ได้พูดอะไร แต่รีบทิ้งลิงค์ไว้ให้ฉัน

ฉันคลิกเข้าไปโดยไม่รู้ตัว ลิงก์ไปที่เวยป๋อ และเป็นเวยป๋อทางการของบริษัทเฟิงเหิง

โพสต์ล่าสุดบนเวยป๋อ ด้านบนเป็นรูปภาพทะเบียนสมรสพร้อมกับข้อความ：พวกเราสบายดี

ฉันดูก็รู้ว่าเป็นฝีมือของลู่จือสิง และอดไม่ได้ที่จะมือขึ้นมาปิดหน้า

ผู้ชายคนนี้โอ้อวดขนาดเลยหรอเนี่ย？

ฉันมองดูแชทกลุ่ม เซี่ยงฉิงถามฉันว่ารู้สึกยังไง ฉันถอนหายจ：“ตอนนี้ฉันสั่งให้เขาลบเว่ยป๋อยังทันไหม？”

“ช่างมันเถอะซูยุ่น เธอไม่เห็นเหรอว่าประธานลู่มีคนมากมายขนาดไหนที่อยากเข้าใกล้ เธอก็ควรพอใจในสิ่งที่มี เขาเต็มใจที่จะโพสต์เวยป๋อแบบสาธารณะ เห็ดได้ชัดว่าเขาแคร์เธอ ซื่อบื้อ！”

ฉันดูจำนวนการแชร์ เพียงไม่กี่นาทีก็เพิ่มขึ้นหลายพันในพริบตา และจำนวนไลค์ก็เกินสามหมื่นแล้ว

ฉันทำไมไม่รู้มาบริษัทเฟิงเหิงมีแฟนคลับเยอะขนาดนี้？