หากได้พบเจออีก ฉันอาจจะลืมเธอได้ นิยาย บท 220

คำพูดที่มีพลังและอำนาจของลู่จือสิง เย็นวาบไปทั้งตัว

เห็นได้ชัดว่าหลินเมิ่งเซียตกใจ เธอเหลือบมองลู่จือสิงด้วยใบหน้าที่ซีด แล้วก็มองมาที่ฉัน：“ขอ ขอโทษ ฉันฉัน ไม่มีอะไร ฉันไปก่อนนะ！”

หลินเมิ่งเซียในตอนนี้ ความเย่อหยิ่งหายไปไหน

คนประเภทนี้จะข่มเหงรังแกผู้ที่อ่อนแอกว่า แต่จะเกรงกลัวผู้ที่แข็งกร้าวกว่าอย่างเห็นได้ชัด

อาจเป็นเพราะเมื่อก่อนฉันไม่ได้สนใจเธอมากนัก เธอเลยคิดว่าเธอทำให้ฉันกลัว แต่จริงๆแล้วฉันแค่ไม่อยากโต้เถียงกับเธอ

อีกอย่างคนประเภทนี้แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่ต้องให้ฉันไปเก็บกวาด ก็เหมือนกับนักแสดงสาวนามสกุลL

ฉันหันไปมองลู่จือสิง คนในบริษัทจำนวนมากกำลังมองพวกเราอยู่ ฉันรู้สึกไม่สบายใจ จึงรีบดึงเขาและเดินออกไปข้างนอก：“คุณเข้ามาได้ยังไง？”

เขาพูดเสียงดัง：“ฉันเห็นคนกำลังดึงเธอ วันนี้เธออยากให้มีคนตบเธอหรอ？”

ฉันรู็ว่าเขาหมายความว่ายังไง ฉันเลยอธิบาย：“ฉันก็ไม่คิดว่าจู่ๆเธอจะตรงเข้ามาดึงรั้งฉันไว้ ถ้าไม่ใช่ฉันยืนไม่อยู่ มือนั้นของเธอก็ไม่มีโอกาสได้ยกมันขึ้น”

“ช่างมันเถอะซูยุ่น เธอก็ดุร้ายได้แค่กับฉัน ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น แค่นิ้วเดียวก็เพียงพอที่จะทำร้ายเธอได้”

ฉันอดไม่ได้ที่จะหยิกเขา：“ฉันอ่อนแอมากเลยหรอ？จริงๆแล้วฉันแค่ไม่อยากโต้เถียงกับเธอ อีกอย่างวันนี้เป็นวันที่เราจดทะเบียนกัน วันที่ดีอย่างนี้ ฉันไม่อยากให้ผู้หญิงประเภทนั้นมาทำให้ฉันอารมณ์เสีย”

เขามองฉันแล้วก็หัวเราะทันที “เธอปลอบตัวเองได้ดีเลยนะ”

“อะไรเรียกว่าปลอบตัวเอง ฉันก็แค่พูดความจริง！”

เขาไม่ได้ตอบ และเปิดประตูรถให้ฉันเข้าไป

ฉันเห็นเขาพูดตะคอกก็นึกถึงเรื่องของนักแสดงสาวนามสกุลL ความคิดก็เข้ามาในใจ

เมื่อลู่จือสิงขึ้นรถ ขณะที่ฉันกำลังคาดเดาก็เลิกคิ้วและมองเขา：“ลู่จือสิง คุณมีเรื่องอะไรปิดบังฉันรึเปล่า？”

เขาเหลือบมองฉันโดยไม่ได้คิด：“ฉันจะมีเรื่องอะไรปิดบังเธอ？”

“อื้ม？คุณแน่ใจนะ？”

เขาสตาร์ทรถ และยกมือขึ้นมาหยิกแก้มฉัน

ฉันยกมือขึ้นมาตีมือเขา：“คุณขับรถก็ขับไปสิ มือไม้อย่าวุ่นวาย”

“นั้นก็รบกวนเธออย่าทำตัวแปลกๆนะคุณนายลู่”

ฉันทำไมยังไม่ชินกับที่เขาเรียกฉันว่า “คุณหญิงลู่” ได้ยินเขาเรียกอย่างนี้ ฉันก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดง แล้วยกมือขึ้นตีเขา：“คุณจริงจังหน่อย”

“พระเจ้า คุณหญิงลู่ สามีของคุณนอกจากบนเตียงแล้ว เวลาไหนก็ไม่จริงจัง？”

ได้ยินที่เขาพูดแล้ว ฉันเกือบจะหายใจไม่ออก

ทำไมคนคนนี้หน้าหนาขนาดนี้ คำพูดแบบนี้ก็สามารถพูดออกได้อย่างสบายใจ？！

ฉันไม่ได้บอกอะไรเขา “ให้เวลาคุณยี่สิบนาที คิดๆดูให้ดี หลังจากกลับบ้านก็สารภาพมา”

ฉันเดาว่าลู่จือสิงจำนักแสดงสาวที่นามสกุลLไม่ได้ เขาจำไม่ได้แบบนี้ก็ดี ฉันจะได้ขัดขัดเขา

ใครให้เขามาพูดจาเอาเปรียบฉันทุกครั้ง ฉันพูดสู้เขาไม่ได้ แต่การโต้ตอบจากที่อื่นกลับมาแล้ว

ฮึ

ใครบอกว่าฉันซื่อบื้อ？

“คุณหญิงลู่ เธอจริงจังหรอ？”

ฉันยิ้มอย่างเย็นชา และมองไปที่เขา：“คุณมองฉัน ท่าทีของฉันตรงไหนที่บอกคุณว่าฉันไม่จริงจรัง？”

พอดีข้างหน้าเป็นไฟแดง ฉันยังไม่ทันได้โต้ตอบ จู่ๆเขาก็ก้มลงมาจูบที่ริมฝีปากของฉัน：“ตรงนี้”

ใบหน้าของฉันร้อนผ่าวขึ้นมา：“ลู่จือสิง！”

เขาจูบที่ตาของฉันอีก：“ยังมีตรงนี้！”

จะตายอยู่แล้ว！

ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงยั่วเย้าจัง ฉันรู้สึกว่าหัวใจตัวเองทำไมถึงเต้นแรงขนาดนี้