“เมื่อกี้คุณจะพูดอะไรหรือ?”
ลู่จือสิงเบนสายตามามองฉัน ฉันส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่มีอะไร ฉันไปทำงานก่อนนะ”
ฉันพูดแล้วจึงเปิดประตูลงจากรถ
ทันทีที่เข้าไปในสำนักงานฉันก็เห็นเซี่ยงฉิงกำลังนั่งกินอาหารเช้าอยู่ที่โต๊ะของเธอ ฉันเลิกคิ้วนิดหนึ่งก่อนจะเอ่ยเรียก “เซี่ยงฉิง”
“อรุณสวัสดิ์ซูยุ่น”
เธอเงยหน้ามองฉัน แสร้งทำเหมือนทุกอย่างเป็นปกติ
ฉันก้าวเข้าไปหาเซี่ยงฉิง วางมือทั้งสองข้างลงบนโต๊ะแล้วจ้องมองเธอ “เซี่ยงฉิง คุณกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่า”
ทันทีที่ฉันพูดจบเธอก็หลบตาและถึงกับสำลักอาหาร
ฉันรีบไปหยิบน้ำมาให้ “คุณกำลังปิดบังฉันอยู่จริงๆ ด้วย แอบไปทำอะไรมาหรือเปล่า”
ฉันลดเสียงถามเบาๆ เนื่องจากตอนนี้ในออฟฟิศมีคนอยู่เยอะ
เซี่ยงฉิงดื่มน้ำไปสองแก้วก่อนจะเงยหน้ามองฉัน เธอดูกระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด “แอบไปทำอะไร...
มีอะไรทีไหนกัน”
“ใครแอบไปทำอะไร?”
ถงเจียหลินเดินเข้ามาพอดี ฉันสบตาเธอนิดหนึ่งแล้วลดเสียงลงบอกว่า “ฉันคิดว่าเซี่ยงฉิงมีอะไรปิดบังพวกเรา
อยู่ละ”
ฉันพูดพลางขยิบตาให้เธอ
ถงเจียหลินเข้าใจทันทีว่าฉันหมายถึงอะไร เธอยิ้มให้ฉันนิดหนึ่งก่อนจะหันไปมองเซี่ยงฉิงด้วยสีหน้าที่เป็นปกติ “ใช่ เซี่ยงฉิง วันนี้คุณดูสดชื่นจังเลยนะ”
“ฉัน... เมื่อคืนฉันเข้านอนเร็วน่ะ!”
เซี่ยงฉิงเป็นคนโกหกไม่เก่งเอาเสียเลย
ขณะนี้ในสำนักงานคนเริ่มเยอะขึ้น ฉันจึงยังไม่คิดจะซักถามอะไรต่อ
หวางเสี่ยวซินและคนอื่นๆ กลับเข้ามาพอดี เนื่องจากเมื่อวานเรายังประชุมไม่เสร็จ หวางเสี่ยวซินจึงเรียกให้พวกเราเข้าไปประชุมต่อเรื่องที่คุยกันค้างไว้
ฉันเอามือแปะบนไหล่ของถงเจียหลินพลางกระซิบให้ได้ยินกันสองคนว่า “ตอนพักเที่ยงเราค่อยถามอีกที!”
เธอพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
ฉันหันไปมองเซี่ยงฉิงด้วยสายตาที่มีความหมายก่อนจะออกไป พอเห็นเธอหรี่ตามองมา ฉันก็อดขำไม่ได้
หลังจากเสร็จสิ้นการประชุมฉันจึงรีบเปิดคอมพิวเตอร์ แต่ทันใดนั้นเจิ้งเยว่ก็เรียกหาฉัน
เธอขอให้ฉันยืนยันเวลาก่อนหน้านี้ของเมือง J ฉันคิดแล้วจึงบอกเธอว่าเมื่อ 5 วันก่อน
หลังจากปรึกษาหารือกันแล้ว เธอก็เล่าปัญหาที่ยังคิดไม่ตกอีกอย่างหนึ่งนั่นคือผู้จัดการของพวกเธอขอให้จ้างดาราที่มีชื่อเสียงมาคนหนึ่ง แต่ว่าเราคำนวณงบค่าใช้จ่ายทุกอย่างสำหรับงานนี้ไว้พอดีหมดแล้ว
เพื่อการประชาสัมพันธ์เราจึงมักจะนึกถึงผลลัพธ์ในจุดต่างๆ อยู่แล้ว
ทว่าฉันกับเจิ้งเยว่ต่างก็คิดว่าเราไม่ควรจ้างดารามีชื่อเสียงมากนัก เพราะดาราดังเหล่านี้ค่าตัวแพงเกินไป สำหรับดาราแถวหน้าของวงการ แค่ออกมาโชว์ตัวครึ่งชั่วโมงก็ค่าตัวหลักล้านเข้าไปแล้ว
ครั้งนี้บริษัทของพวกเขามีงบประมาณเยอะและไม่ใช่ว่าจะจ่ายไม่ได้ เพียงแต่พวกเราจัดการงบประมาณสำหรับทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้วในขั้นเตรียมงาน หากพูดว่าไม่กี่หมื่นก็อาจจะพอแบ่งสรรแล้วรวบรวมมาได้ แต่ว่าเงินหลายล้านขนาดนี้ยังไงก็แบ่งไม่ได้ เว้นแต่ว่าจะล้มเลิกโครงการบางอย่างไปเท่านั้น
ทว่าเราเตรียมการทุกอย่างมานานมากแล้วจึงไม่มีทางจะล้มเลิกได้เลย
ฉันทำงานกับเจิ้งเยว่มานานร่วมสามเดือน เธอเป็นคนนิสัยดีและทำสิ่งต่างๆ อย่างเป็นระบบระเบียบ แถมยังเป็นผู้นำที่ดีมาก
ฉันคนหนึ่งละที่ชื่นชมเธอมาก ทุกวันนี้เราแทบจะนับเป็นเพื่อนกันแล้ว
เจิ้งเยว่บอกเรื่องนี้กับฉันในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง และถึงอย่างไรเธอก็ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงและหยุดมันได้
ฉันไม่อยากจะพูดอะไรแล้วเพราะรู้ตัวว่าเป็นแค่คนคอยให้คำปรึกษาที่ไม่มีอำนาจตัดสินใจ จะไปออกความคิดเห็นเรื่องใหญ่ๆ อย่างนี้ได้อย่างไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หากได้พบเจออีก ฉันอาจจะลืมเธอได้