หากได้พบเจออีก ฉันอาจจะลืมเธอได้ นิยาย บท 270

ไม่นานฉันก็รีบเดินเข้าไป：“ประธานจั๋ว”

“คุณซู ลำบากคุณแล้ว！”

เดิมทีฉันคิดว่ามากินข้าวกับเจิ้งเย่วและคนในกลุ่มงานของพวกเขา ไม่คิดว่าจั๋วหรันก็จะมาด้วย

ทำให้ฉันตื่นตะลึงเพราะได้รับความชื่นชมอย่างคาดไม่ถึง ฉันแทบจะไม่มีท่าทีโต้ตอบเลย

ถึงแม้ว่าจั๋วหรันจะอยู่ด้วย แต่ก็ทานอาหารมื้อนี้ได้อย่างมีความสุข

พรุ่งนี้กำลังจะเข้าสู่การเตรียมการขั้นสุดท้าย คืนนี้เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ผ่อนคลายในช่วงหลายเดือนนี้

ผลเป็นอย่างไร ก็ขึ้นอยู้กับวันที่แปดแล้ว

งานเลี้ยงเลิกไม่ดึก สามทุ่มก็เลิกแล้ว และเจิ้งเย่วก็มาส่งฉัน

พรุ่งนี้ยังต้องทำงาน ทุกคนเลยไม่ได้ดื่มเหล้า ดื่มเครื่องดื่มแทนเหล้า

ฉันเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ลู่จือสิงก็โทรมา

“เมียจ๋า”

เขาพูดเสียงต่ำ ฉันฟังแล้วก็ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เลยลองหยั่งเชิงถามดู：“ดื่มเหล้าใช่ไหม？”

“ดื่มสิ เมานิดหน่อย”

เขาสารภาพ และฉันก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ：“หลี่จื้อซื้อยาแก้เมาให้คุณหรือยัง？”

“อืม เพิ่งกินไป”

“ในเมื่อคุณเมา คุณก็รีบทำความสะอาดสักหน่อย แล้วก็ไปนอนเถอะ พรุ่งนี้คุณไม่ต้องตรวจสอบโรงงานไม่ใช่หรอ？”

ลู่จือสิงออกไปทำงานนอกสถานที่ครั้งนี้ก็ค่อนข้างยุ่งมาก

“อืม ฉันรักคุณ”

“ฉันก็รักคุณ”

หลังจากที่ฉันวางสาย ฉันมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ที่ค่อยๆมืดลง นึกถึงตอนที่ลู่จือสิงออดอ้อน คิดแล้วก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม

ฉันโยนโทรศัพท์ และกลิ้งไปมาบนเตียง หัวเราะสักพัก และปิดไฟเตรียมเข้านอน

พรุ่งนี้ฉันก็จะยุ่งเหมือนกัน！

วันรุ่งขึ้นเวลาเจ็ดโมงเช้าฉันก็ตื่น หลังจากแต่งหน้าเสร็จ ฉันก็ไปทานอาหารเช้าที่ชั้นล่างแล้วฉันก็ไปที่บริษัท

ฉันมาถึงก่อนเวลาที่บริษัทยังมีคนไม่มาก ไม่มีใครที่ฉันรู้จัก

“ซูยุ่น？”

ไม่ง่ายเลยที่จะได้พบคนรู้จัก ฉันรีบเดินเข้าไป：“จุ้นเจี๋ย”

“คุณมาเร็วจัง？”

ฉันยิ้มด้วยความเขินอาย：“โรงแรมอยู่ใกล้ใช้เวลาเดินทางมาเพียงห้านาที”

เขารับผิดชอบการโปรโมตของโครงการในช่วงแรก ฉันถามเรื่องบัตรผ่านประตูคุยกันสักพักคนอื่นๆก็มา

สิ่งแรกคือการประชุม เหลือเวลาอีกไม่ถึงสองวันงานก็จะเริ่มแล้ว สองวันนี้ต้องจัดเตรียมบทความฉบับร่าง และวันที่แปดนั้นก็ต้องติดต่อสื่อมวลชนหลักๆ

การแบ่งงานในแต่ละวันต้องชัดเจน นอกจากนี้ยังต้องเตรียมรับมือกับสถานการณ์ฉุกเฉิน สองวันนี้พวกเราต้องคิดให้ดี ไม่อย่างนั้นพอถึงเวลามันจะฉุกละหุก

เห็นได้ชัดว่าเจิ้งเยว่นั้นมีประสบการณ์ หลังจากการประชุม ปัญหาต่างๆก็ได้รับการแก้ไข

หลังจากนั้นเจิ้งเยว่กับฉันก็ไปที่สถานที่จัดงานเพื่อดูการเตรียมงาน สถานที่จัดงานนั้นอยู่ไกลออกไป กว่าจะถึงกว่าต้องใช้เวลา เราสองคนรีบกินข้าวกลางวันแล้วก็ไปดูสถานที่จัดงาน

ฉันไม่ได้เหนื่อยแบบนี้มานานแล้ว ได้นอนลงบนเตียงแล้วก็ไม่อยากขยับ

ลู่จือสิงโทรเข้ามา ฉันก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ฉันไม่ได้โทรหาเขาเลย

“กลับโรงแรมแล้วหรอ？”

“อืม วันนี้ยุ่งมากเลยเพิ่งมาถึง คุณล่ะ？”

“เพิ่งกินข้าวเสร็จ เหนื่อยไหม？”