หากได้พบเจออีก ฉันอาจจะลืมเธอได้ นิยาย บท 291

"ซูยุ่น ฉันก็รักคุณมากนะ"

ดขาก้มลงมาจูบฉัน ในจูบนั้นไม่มีอารมณ์ ความต้องการ ฉันรู้สึกได้

สักพัก เขาละจากริมฝีปากฉัน ก้มหน้ามองฉัน : "อยากฟังเรื่องอดีตของฉันไหม?"

ฉันตกตะลึงเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าเขาจะเล่าเรื่องอดีตกับฉัน

เรื่องราวในอดีตขอลู่จือสิง อันที่จริงฉันก็อยากรู้มากๆ แต่เดิมทีถ้าเขาไม่บอก ฉันก็ไม่กล้าถาม

เมื่อก่อนเขาเก็บเรื่องราวของตระกูลลู่ไว้เป็นความลับ ดังนั้นตลอดมาฉันจึงไม่กล้าเอ่ยถึง

ตอนนี้เขาถามฉันด้วยตัวเองว่าต้องการจะฟังไหม ฉันแค่คิดว่ามีบางอย่างที่ต้องการพุ่งออกมาจากในใจของฉัน ถึงกับตาร้อนผ่าว พยักหน้าหนักๆ : "อยากสิ!"

"พ่อแม่ของฉันเป็นสามีภรรยากันไม่ใช่เพราะความรัก เป็นเพียงการแต่งงานทางธุรกิจมากกว่า แต่พ่อของฉันไม่ใช่ผู้ชายที่ดี เขาไม่รักแม่ของฉัน ทว่าก็ไม่ยอมปล่อยเขาไป ก่อนที่ฉันจะเกิด ลู่หงฉิงเกิดมาแล้ว คุณก็รู้ เธออายุมากกว่าฉันยี่สิบกว่าปี แม่ให้กำเนิดฉันอย่างยากลำบาก เดิมทีอายุก็มาก ต่อมาเป็นเพราะแม่ของลู่หงฉิง แม่ฉันจึงโกรธมาก"

"พ่อฉันไม่ได้เป็นสามีที่ดี แล้วก็ไม่ได้เป็นพ่อที่ดี หลังจากที่แม่ของฉันตายไป คนของตระกูลลู่ก็คิดถึงหุ้นของเฟิงเหิง ฉันถูกลูกพี่ลูกน้องผลักลงสระว่ายน้ำตอนที่ฉันยังเด็กมาก เกือบจมน้ำตาย ตอนนั้นแปดขวบก็ถูกลู่หงฉินจ้างรถมาชนให้ตาย ที่มีชีวิตรอดมาได้จนอายุยี่สิบกว่า ทั้งหมดเป็นปู่ของฉันที่คอยปกป้องฉัน"

เขาพูดจบ ระหว่างนั้นฉับพลันก็ลูบๆฉันเล็กน้อย : "ในปีนั้นที่ฉันไปใกล้ชิดคุณอันที่จริงเป็นเพราะว่ามีจุดประสงค์ ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ปู่ของฉันทำให้เข้าใจชัดเจน ใครได้แต่งงานกับคุณ จะสามารถได้รับหุ้นเหล่านั้นได้ เรื่องของถันฮ่าอวี่กับหยาวตันตันถูกฉันจัดขึ้นโดยเจตนา ฉันรู้ว่าถันฮ่าวอวี่ไม่ใช่คนดี ตอนนั้นที่คุณเห็นพวกเขาอยู่ด้วยกัน ก็คือฉันจัดฉากขึ้นมาโดยเฉพาะ จุดประสงค์ก็คือให้คุณเลิกกับถันฮ่าวอวี่"

"ที่จริงแม้ว่าคุณจะไม่ได้คิดริเริ่มที่จะเข้าหาฉัน ฉันก็จะเข้าหาคุณ เพียงแต่ฉันคาดไม่ถึง ว่าบนโลกนี้จะมีคนโงขนาดนี้ เพื่อผู้ชายเลวๆคนหนึ่ง ก็ยอมสละตนเองให้เพื่อล้างแค้น"

ฉันเม้มๆปาก เหตุผลที่ฉันเข้าหาลู่จือสิงในตอนแรกทำให้ฉันรู้สึกต้อยต่ำมากๆ แล้วก็ทำให้ฉันเงยมองหน้าเขาไม่ได้

ถึงแม้ว่าตอนนี้ เขาบอกฉันว่า เรื่องราวทั้งหมดนั้นเป็นเขาที่จัดการไว้ ถันฮ่าวอวี่คบชู้ ฉันเจอเหตุการณ์ที่พวกเขามีเซ็กส์กัน……แต่อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ ต้องไปดึงดูด ยั่วเขา ทว่าเป็นการตัดสินใจของฉันเอง

ตอนนี้เขาเอ่ยขึ้นมา ฉันยังรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย อดไม่ได้ที่อยากจะเอ่ยปาก : "ลู่จือสิง——

"ชู่ว!"

เขายกมือขึ้นกดที่ปากฉัน : "คุณไม่ต้องพูด ฟังฉันพูดก็พอ"

ฉันเม้มๆปาก พยักหน้า แสดงเจตนาว่าให้เขาพูดต่อ

ลู่จือสิงมองฉันแล้วยิ้มเล็กน้อย รอยยิ้มมีความขื่นขมเล็กน้อย : "เวลานั้นฉันก็ใช้คุณหาผลประโยชน์ตลอด แต่ว่าคุณจริงๆเป็นผู้หญิงซื่อๆ ในเมื่อบอกกับฉันว่าตกหลุมรักฉันแล้ว เห็นว่าคุณซื่อขนาดนั้น จนฉันใจอ่อนเล็กน้อย แต่ว่าฉันมามีทางที่จะถอยกลับ ซูยุ่น ตระกูลลู่ไม่ใช่ที่ที่ดี หลังจากที่ปู่ฉันเสียไปแล้ว ฉันก็เหมือนเรือลำเล็กๆหนึ่งลำ ที่อยู่ในพายุคลื่น มีเรือหลายลำที่ต้องการจะชนฉันให้คว่ำ"

"อันที่จริงตอนที่คุณปู่จากไปฉันกลัวมากจริงๆ แต่เพราะคุณอยู่เคียงข้างฉันตลอด บอกกับฉันทุกๆครั้ง ว่าฉันยังมีคุณ อันที่จริง ตอนนั้นฉันไม่มีอะไรเลย นอกผู้หญิงซื่อบื้ออย่างคุณ สงครามของเฟิงเหิง นอกตระกูลลู่ก็มีคนจับจ้อง ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสุดท้ายแล้วตนเองจะได้เฟิงเหิงมาหรือเปล่า"

เขาพูดจบ จู่ๆก็นำฉันเข้าไปไว้ในอ้อมกอด : "ฉันไม่รู้ว่าตนเองตกหลุมรักคุณไปตั้งแต่เมื่อไหร่ บางทีอาจเป็นตอนที่คุณกอดฉันและบอกฉันว่าฉันยังมีคุณ หรือตอนที่คุณบอกฉันว่าคุณรักฉัน แต่ฉันรู้ว่า ฉันเลวมาก เพื่อเฟิงเหิงแล้วก็ผลักดันคุณไปสู่สถานการณ์เช่นนั้น"

"ซูยุ่น ขอโทษนะ"

เขาพูดจบ ก็จับมือฉันไว้แน่น มือฉันที่จับเสื้อของเขา ก็จับแน่นไม่ปล่อย

เรื่องราวหลายปีมาแล้ว ในตอนแรกโกรธแค้นจนอยากตาย ตอนนี้ได้ฟังเขาพูดอีกครั้ง จู่ๆฉันรู้สึกว่า ในความเป็นจริงมันไม่ได้สำคัญขนาดนั้น