หกปี เธอรักเขามาหกปีเต็ม!
เฉียวซุนหลับตาลง
……
เฉียวซุนไม่รอให้ลู่เจ๋อกลับมา คืนวันศุกร์ มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นกับตระกูลเฉียว
มีข่าวออกมาว่า บุตรชายคนโตของตระกูลเฉียว เฉียวสือเยี่ยน เพราะคดีเศรษฐกิจของกลุ่มบริษัทสกุลเฉียว อาจจะถูกตัดสินจำคุกสิบปี
สิบปี ก็เพียงพอที่จะทำลายคนคนหนึ่งได้แล้ว
ในคืนนั้น คุณพ่อเฉียวมีเลือดออกในสมองเฉียบพลันจึงต้องเข้าโรงพยาบาล อาการอยู่ในขั้นวิกฤติจึงจำเป็นต้องผ่าตัดอย่างเร่งด่วน
เฉียวซุนยืนอยู่ที่ทางเดินของโรงพยาบาล ต่อสายหาลู่เจ๋ออย่างต่อเนื่อง แต่โทรหาหลายครั้งก็ไม่มีคนรับสาย ในขณะที่เธอกำลังจะล้มเลิก ลู่เจ๋อก็ส่งข้อความวีแชทมาหาเธอ
เป็นเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน พูดเหมือนกลัวดอกพิกุลจะร่วง
[ผมยังอยู่ที่เมือง H หากมีเรื่องอะไรติดต่อเลขาฉินได้เลย]
เฉียวซุนโทรไปอีกครั้ง คราวนี้ลู่เจ๋อรับสาย และเธอก็พูดอย่างกระวนกระวายใจขึ้นมาว่า “ลู่เจ๋อ พ่อของฉัน...”
ลู่เจ๋อพูดตัดบทเธอ
ในน้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความรำคาญ “ต้องการใช้เงินใช่ไหม? ผมเคยพูดไปหลายครั้งแล้ว หากต้องการใช้เงินอย่างเร่งด่วนให้ติดต่อเลขาฉิน... เฉียวซุน คุณกำลังฟังอยู่หรือเปล่า? ”
……
เฉียวซุนเงยหน้าขึ้นมองจอทีวี ด้วยสีหน้าที่งุนงง ข่าวที่กำลังออกอากาศอยู่นั้น
[ประธานกลุ่มบริษัทเภสัชกรรมสกุลลู่ เพื่อเอาใจสาวงาม ได้เหมาจองทั้งดิสนีย์แลนด์เพื่อจุดพลุดอกไม้ไฟ]
ภายใต้ท้องนภาที่เต็มไปด้วยพลุดอกไม้ไฟอันสดใส หญิงสาวที่นั่งอยู่บนรถเข็นคนพิการ ยิ้มอย่างน่ารักไร้เดียงสา ในขณะที่สามีของเธอลู่เจ๋อ ยืนอยู่ด้านหลังรถเข็นคนพิการ... ในมือของเขาถือมือถือที่กำลังคุยกับเธออยู่
เฉียวซุนกะพริบตาถี่ๆ
เวลาผ่านไปนานสองนาน น้ำเสียงของเธอก็แฝงไปด้วยใจที่แตกสลาย “ลู่เจ๋อคุณอยู่ที่ไหน”
อีกฝั่งก็ชะงัก ดูเหมือนจะไม่พอใจที่เธอซักถาม และยังพูดกลบเกลื่อนว่า “ยังยุ่งอยู่ ถ้าไม่มีอะไรผมวางสายแล้วนะ คุณติดต่อเลขาฉินได้เลย”
เขาไม่ได้สังเกตว่าน้ำเสียงของเธอเหมือนกำลังจะร้องไห้ แต่เขากลับก้มหน้ามองดูคนอื่น... อ่อนโยนมากอ่อนโยนจริงๆ
ตอนนี้เฉียวซุนรู้สึกสับสน
แท้จริงแล้ว ลู่เจ๋อก็มีมุมที่อ่อนโยนเหมือนกัน
ด้านหลัง เสียงของแม่เลี้ยงเสิ่นชิงก็ดังขึ้นมา “ ติดต่อกับลู่เจ๋อแล้วหรือยัง? เฉียวซุน เรื่องนี้เธอต้องให้ลู่เจ๋อช่วยนะ..."
เสิ่นชิงหยุดพูดชั่วขณะ เพราะเธอก็เห็นภาพบนหน้าจอทีวีด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม