ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม นิยาย บท 3

สามวันต่อมา ลู่เจ๋อก็กลับมาถึงเมือง B

ช่วงพลบค่ำ ความมืดปกคลุมไปทั่วทุกสารทิศ รถอาร์วีสีดำแวววาวก็ขับเข้าไปในวิลล่าอย่างช้าๆ หยุดและดับเครื่องยนต์

คนขับเปิดประตู

ลู่เจ๋อลงจากรถ แล้วใช้มือปิดประตูเบาะหลัง เมื่อเห็นคนขับจะยกกระเป๋าเดินทางเขาจึงพูดอย่างนิ่งๆว่า “เดี๋ยวผมยกเอง”

ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องโถง คนรับใช้ในบ้านก็มาต้อนรับ “เมื่อไม่กี่วันก่อนเกิดเรื่องขึ้นกับคุณพ่อของคุณนายค่ะ คุณนายจึงอารมณ์ไม่ค่อยดี ตอนนี้เธออยู่ชั้นบนค่ะ!”

เรื่องของตระกูลเฉียว ลู่เจ๋อรับรู้แล้ว

ในใจเขารู้สึกกลัดกลุ้มใจเล็กน้อย ยกกระเป๋าเดินทางขึ้นไปชั้นบน เปิดประตูห้องนอน และเห็นเฉียวซุนนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งกำลังจัดเรียงสิ่งของอยู่

ลู่เจ๋อวางกระเป๋าเดินทางลง ปลดเนกไทแล้วนั่งข้างเตียง พินิจดูภรรยา

หลังจากแต่งงานแล้ว เฉียวซุนชอบทำงานบ้าน จัดระเบียบ และทำขนมหวานมาโดยตลอด... ถ้าไม่ใช่เพราะรูปร่างหน้าตาที่ยอดเยี่ยมของเธอ

ในใจของลู่เจ๋อเธอก็คงไม่ต่างอะไรจากแม่บ้าน

เวลาผ่านไปนานสองนาน เฉียวซุนไม่ได้พูดอะไรเลย

ลู่เจ๋อกลับมาจากทริปธุรกิจรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าเธอไม่พูดอะไร เขาก็คร้านที่จะพูด...เขาเดินตรงเข้าไปในห้องเสื้อผ้าหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำแล้วเดินไปที่ห้องอาบน้ำ ตอนที่เขาอาบน้ำเขาคิดว่า เฉียวซุนมีนิสัยที่นิ่มนวลอ่อนโยนรอให้เขาอาบน้ำออกมาแล้ว เธอก็คงจะหายโกรธและช่วยเขาเก็บกระเป๋าเดินทาง เป็นภรรยาที่อบอุ่นนุ่มนวลต่อไป

เขามั่นอกมั่นใจมาก...

ดังนั้นเมื่อเขาเดินออกจากห้องอาบน้ำ แล้วพบว่ากระเป๋าเดินทางของเขายังอยู่ที่เดิม เขาจึงรู้สึกว่าจำเป็นต้องคุยกับเธอ

ลู่เจ๋อนั่งบนโซฟา แล้วหยิบนิตยสารขึ้นมาอ่าน

จากนั้นไม่นาน เขาก็เงยหน้าขึ้นมองเธอแล้วพูดว่า “ อาการของพ่อคุณเป็นยังไงบ้าง? เรื่องคืนนั้น...ผมได้ตำหนิเลขาฉินไปแล้ว” เขาพูดแบบเรื่อยเฉื่อย แบบไม่มีความจริงใจ

เฉียวซุนวางของในมือลง มองขึ้นไป แล้วสบตาเขาในกระจก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน