หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 103

พระชายาองค์ชายรองพูดขึ้นอีกครั้งว่า “เพียงแค่บอกความจริงมา อยากได้ของเล่นหรือขนมใด จะให้เจ้าทั้งหมด!”

เซี่ยเชียนฮวันคิดเอาไว้แล้วว่าการที่นางและพระราชนัดดาเข้าไปในเรือนหนานเฟิงแต่ไม่เห็นงู อาจเป็นเพราะทั้งสองเข้าไปเพียงลานด้านหน้า ไม่ได้เข้าไปด้านหลัง

อีกอย่าง หากเทียบกันระหว่างงูกับหนังสือและจดหมายที่นางเห็น สิ่งเหล่านั้นน่ากลัวกว่านัก

คาดว่าเซวียนชินอ๋องคงตั้งใจเก็บมันไว้ในที่ที่เลี้ยงงู

เช่นนี้ทุกคนจะได้ไม่กล้าเข้าใกล้

“พระชายาองค์ชายรองโปรดระวังกิริยาด้วย อย่าเอาเด็กเข้ามาเกี่ยวข้อง”

พระชายาองค์รัชทายาทเข้ามาปกป้องพระราชนัดดาไว้ แล้วดึงเขาเข้ามาในอ้อมอกของตน

คำที่นางกล่าวกับหลี่จิ้งหย่ามากที่สุดน่าจะเป็น ‘โปรดระวังกิริยา’

โซ่วหยางจวิ้นจู่กล่าวว่า “แต่เรื่องในวันนี้มีที่มาที่ไป ต้องมีเหตุมีผล คงต้องรบกวนพระราชนัดดาน้อยออกมาเล่าความจริงด้วย”

“เขายังเด็กนัก สิ่งที่พูดอาจถูกชี้นำจนไม่ใช่ความจริง ไม่อาจเชื่อได้แน่นอน” พระชายาองค์รัชทายาทกล่าวเบาๆ

ในเมื่อกล่าวมาถึงจุดนี้ พระชายาองค์ชายรองและโซ่วหยางจวิ้นจู่จึงต้องล้มเลิกความคิดที่จะถามพระราชนัดดาต่อไป

เซี่ยเชียนฮวันแอบขอบคุณพระชายาองค์รัชทายาทอยู่ในใจ

ต่อให้ทำไปเพื่อความปลอดภัย แต่หากจะให้เด็กคนหนึ่งเอ่ยโกหก นางก็รู้สึกผิดอยู่ดี

“พวกเจ้าไม่มีใครเห็นกับตาว่าข้าเข้าไปในเรือนหนานเฟิง หากไม่มีพยานหลักฐานแล้วยังจะใส่ร้ายข้าอยู่อีก เช่นนั้นข้าจะถือว่าพวกเจ้าจงใจเป็นศัตรูกับจวนจ้านอ๋อง”

ในที่สุดเซี่ยเชียนฮวันก็เอาเซียวเย่หลันออกมาอ้างสักที

ซูอวี้เออร์รีบเข้ามาดึงชายเสื้อเซียวเย่หลันไว้แล้วกระซิบว่า “ท่านอ๋องเพคะ!”

นางคิดว่าเซียวเย่หลันจะออกมากล่าวว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขา แล้วขีดเส้นแบ่งแดนกับเซี่ยเชียนฮวันอย่างเด็ดขาด

แต่เซียวเย่หลันไม่ได้ทำเช่นนั้น

เขาเหลือบมองไปทางองค์ชายรองและพระชายา กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ไร้สาระ ข้าไม่อยากสนทนากับพวกเจ้าแล้ว”

กล่าวจบเขาก็ลากเซี่ยเชียนฮวันออกไป!