หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 108

ณ หน้าประตูจวนเซวียนชินอ๋อง

ซูอวี้เออร์เดินลงมาจากบันได จู่ๆ ร่างของนางก็เซราวกับถูกลมพัด "อุ้ย" จากนั้น เอนไปอยู่ในอ้อมแขนของเซียวเย่หลัน

"เป็นอะไรไป?" เซียวเย่หลันเอ่ยถาม

"ท่านอ๋องเพคะ เมื่อครู่ตอนที่พระชายาองค์ชายรองถูกงูกัด ข้าก็อยู่ที่ข้างกายนางด้วย ตอนที่งูเลื้อยผ่านไปทำข้าตกใจเสียแทบเป็นลม" ซูอวี้เออร์กล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว เจ้าไม่ต้องกังวลไป"

ซูอวี้เออร์ดึงชายเสื้อของเขาเบาๆ กล่าวด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นว่า "แต่ว่าข้ากลัวยิ่งนัก... ท่านอ๋องนั่งไปกับข้าได้หรือไม่เพคะ หากท่านอยู่ข้างกายข้าจึงรู้สึกปลอดภัย"

เซียวเย่หลันชะงักลงเล็กน้อย

เซี่ยเชียนฮวันชื่นชมการแสดงของสตรีผู้เสแสร้งทำเป็นอ่อนแอคนนี้เหลือเกิน ดังนั้นจึงได้เอ่ยช่วยขึ้นว่า "เจ้าไปอยู่กับนางเถอะ นางอ่อนแอบอบบางจะตายไป หากไม่มีชายอยู่ข้างกาย คงจะตกใจตายในรถม้าเสียก่อน!”

"แท้จริงแล้วข้าก็ไม่ได้อ่อนแอถึงเพียงนั้น" ซูอวี้เออร์กล่าวขึ้นอย่างบอบบาง "หากท่านอ๋องไม่ยินดี..."

"ไปเถิด"

เซียวเย่หลันเหลือบมองเซี่ยเชียนฮวัน จากนั้นเดินไปยังรถม้าคันที่สองของซูอวี้เออร์ที่จอดอยู่ด้านหลัง

"ดูท่าทางเขาเข้าสิ" เซี่ยเชียนฮวันเบ้ริมฝีปาก

ขณะที่นางกำลังจะขึ้นรถม้า

จู่ๆ เซวียนชินอ๋องก็ปรากฏกายขึ้นที่ด้านหลังแล้วเรียกนางเอาไว้ "พระชายาจ้านอ๋อง ช้าก่อน"

"เสด็จอา มีเรื่องใดหรือเพคะ"

เซี่ยเชียนฮวันหันไปถามด้วยรอยยิ้ม

เซวียนชินอ๋องก็ยิ้มขึ้นเช่นกัน "ไม่มีอะไรหรอก ข้าเพียงอยากจะถามเจ้า ว่าไม่ได้เข้าไปในเรือนหนานเฟิงจริงหรือ?"

มุมปากเขาเผยอยิ้มขึ้นเล็กน้อย สีหน้าที่แสดงออกมาดูอ่อนโยน แต่ดวงตานั้นไม่มีรอยยิ้มจากใจ

แววตาเขาดูแหลมคมลึกล้ำบีบบังคับผู้คน แตกต่างไปจากเซวียนชินอ๋องตามปกติราวกับคนละคน

บางทีนี่อาจจะเป็นนิสัยแท้จริงของเขา