หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 118

“คุณหนู ข้า...เฮ้อ ถ้าหากท่านคิดว่าเช่นนี้ดีกว่า ข้าแซ่เฟิงแม้เป็นผีก็จะคอยคุ้มครองท่าน”

เฟิงเยว่ถอนหายใจออกมา

แม้เซี่ยเชียนฮวันจะกำลังโกรธอยู่ แต่นางก็ได้ยินสิ่งผิดปกติในคำพูดของเขาด้วยเช่นกัน

เป็นผี?

ผู้อารักขาผู้นี้ หากล่อลวงนางให้หนีไปไม่สำเร็จ คงไม่ฆ่าตัวตายหรอกนะ?

“เจ้าออกจากจวนอันติ้งโหวไปนานแล้ว ไม่ว่าข้าจะเป็นเช่นไร เจ้าก็ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก ปล่อยวางเรื่องของข้าไปเสีย แล้วออกจากเมืองหลวงไปซะ ใช้ชีวิตของตัวเองให้ดี” เซี่ยเชียนฮวันกล่าวเสียงเบา

ในที่สุดนางก็หันมามองเฟิงเยว่

เฟิงเยว่หัวเราะอย่างขมขื่น เขาจ้องมองนางอย่างเงียบๆ คาดว่าอาจเป็นการกล่าวลาครั้งสุดท้าย

แต่ก่อนที่เขาจะได้พูด ประกายแสงอันเย็นเยือกพลันสว่างวูบต่อหน้าเซี่ยเชียนฮวัน!

จากนั้น โลหิตก็สาดกระเซ็นออกมา วินาทีนั้นความมืดมิดก็ถูกย้อมด้วยเลือดสีแดงสด

เซี่ยเชียนฮวันตกตะลึงจนตาค้าง นางมองเฟิงเยว่ล้มลงต่อหน้าอย่างตกใจ!

คนที่ยังมีชีวิตเมื่อครู่ พริบตาเดียวก็กลายเป็นศพเสียแล้ว

“เซียวเย่หลัน เจ้า!”

เซี่ยเชียนฮวันทั้งโมโหทั้งตกใจ นางคาดไม่ถึงเลยว่า เซียวเย่หลันจะจู่โจมอย่างกระทันหัน เขาสังหารเฟิงเยว่ต่อหน้านาง

เมื่อครู่ เขาเพิ่งแสดงด้านใจกว้างออกมา ทั้งยังบอกว่าจะปล่อยพวกเขาให้เป็นอิสระมิใช่หรือ

ชายผู้นี้เปลี่ยนสีหน้าเร็วมาก!

เซียวเย่หลันดูเหมือนจะมองออกว่าเซี่ยเชียนฮวันคิดอะไรอยู่ เขาเช็ดเลือดที่ปลายดาบแล้วกล่าวเสียงเย็นชาว่า “ในเมื่อเจ้าตัดสินใจจะเป็นพระชายาจ้านอ๋องต่อไป เพื่อศักดิ์ศรีของราชวงศ์ พ่อของเด็กในท้องเจ้าจะต้องตาย”

“เหตุใดท่านถึงคิดว่าเฟิงเยว่คือพ่อของเด็ก?? เซียวเย่หลัน ในเมื่อท่านคือเทพสงครามของต้าเซี่ย ไฉนถึงทำตัวไร้สมองเช่นนี้!”

เซี่ยเชียนฮวันโกรธจัด จนไม่ยั้งคำพูด

เซียวเย่หลันเก็บดาบเข้าฝัก ระลอกคลื่นสีดำเดือดดาลในดวงตา ก่อนจะถูกเขาควบคุม และแสดงท่าทางสงบนิ่ง