หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 131

“กองทหารชื่อเลี่ยน? ไม่ใช่ทหารของอู่อันโหวหรือ”

หลี่จิ้งหย่าพยายามอดกลั้น ไม่ให้คลื่นในใจปรากฏออกมาทางสีหน้า

องค์ชายรองปวดศีรษะเสียจนต้องยกมือขึ้นนวดขมับ “อู่อันโหวอายุมากแล้ว กองทหารชื่อเลี่ยนในมือเขาต้องส่งมอบให้ผู้อื่นดูแลสักวัน ครานี้ต้องจับตามองว่าจะส่งต่อให้ผู้ใด”

ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยคิดจะสานสัมพันธ์กับเซียวเย่หลันเท่าไร ประการแรกเพราะเจ้าหมอนี่นิสัยใจร้อนและตรงไปตรงมา สนทนากับเขาแต่ละทีช่างเหนื่อยใจ อีกประการหนึ่งเพราะกำลังทหารในมือของเซียวเย่หลันมีจำกัด ในราชสำนักยังมีผู้บัญชาการทหารที่มีอำนาจเท่าเขา

คิดไม่ถึงว่าเสด็จพ่อจะมอบอำนาจทหารลงมาแบบนี้ เมื่อเป็นเช่นนั้นสถานการณ์ของเซียวเย่หลันจึงเปลี่ยนไปเป็นตัวการที่สำคัญ

เหนือแผนที่วางไว้จริงๆ

“กองทหารชื่อเลี่ยนเป็นทหารที่อู่อันโหวเลี้ยงไว้ เขาอาจไม่ยอมส่งมอบให้ผู้อื่นเปล่าๆ ” หลี่จิ้งหย่าวิเคราะห์ “พี่ฉงเพคะ ลงไปสืบข้อมูลจากจวนอู่อันโหวดูดีหรือไม่ บางทีอาจพบความเคลื่อนไหว”

“อืม เจ้าพูดถูก”

องค์ชายรองพยักหน้า

เขาครุ่นคิดสักพักจึงกล่าวว่า “ทางด้านของเซี่ยเชียนฮวันก็ต้องคิดหาคนไปจัดการเช่นกัน ดูเหมือนเสด็จพ่อจะวางใจนางมาก หากนางกลายเป็นมือช่วยเหลือขององค์รัชทายาทขึ้นมา คงไม่ดีต่อเรา”

“พี่ฉงหมายความว่า...”

“เสด็จแม่ของเจ้าเจ็ดชื่นชอบเจ้านัก นางต้องการสร้างระยะห่างระหว่างองค์รัชทายาทและเจ้าเจ็ด เราอาจเริ่มลงมือจากหมิงเฟยและฮองเฮาก่อน” ดวงตาขององค์ชายรองเผยความชั่วร้ายออกมา

หลี่จิ้งหย่าชะงักลงเล็กน้อย “หมิงเฟยเหนียงเหนียง? แต่นางไม่ค่อยพบปะคนนอกนัก อีกอย่าง นางปฏิบัติต่อข้าเหมือนข้าเป็นบุตรสาวแท้ๆ ของนาง...”

“สตรีช่างใจอ่อนนัก! หากเจ้าทำใจลงมือกับสตรีเสียสติคนเดียวยังไม่ได้ แล้วจะร่วมมือทำการใหญ่กับข้าได้อย่างไร”

องค์ชายรองทำสีหน้าเคร่งขรึม

หลี่จิ้งหย่าส่ายหน้า “พี่ฉงเข้าใจผิดไปแล้ว ไม่ใช่ว่าข้าลงมือทำไม่ได้ เพียงแค่ เพียงแค่เราต้องมีวิธีอันแยบยล อย่าให้ผู้ใดมองออกมาว่าเราแอบเข้ามาบงการเรื่องนี้”

สีหน้าขององค์ชายรองดูดีขึ้นเล็กน้อย ท่าทีเปลี่ยนไป น้ำเสียงอ่อนโยนว่า “อย่าเออร์ ทำการใหญ่อย่าได้ใส่ใจเรื่องเล็กน้อย ในอนาคตหากข้าแย่งชิงบัลลังก์สำเร็จ เจ้าก็จะกลายเป็นแม่ของแผ่นดิน จะถูกความรู้สึกเล็กน้อยเหล่านี้เข้ามาขวางทางไม่ได้”

“ข้าเข้าใจแล้วเพคะพี่ฉง”