หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 146

เซียวเย่หลันได้รับบาดเจ็บ?

ตอนที่เซี่ยเชียนฮวันได้ยินข่าวนี้ นางเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแต่ใบหน้าไม่ได้ซับซ้อนไปเท่าไร ท้ายที่สุดแล้วนางก็สงบลงดังเดิม

"เขาได้รับบาดเจ็บอย่างไร" เซี่ยเชียนฮวันเอ่ยถามเบาๆ

"ฮ่องเต้ทรงขว้างหินฝนหมึกมายังศีรษะของท่านอ๋องจนแตกพ่ะย่ะค่ะ"

เย่ซิ่นลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรายงานตามความเป็นจริง

เซี่ยเชียนฮวันกระตุกมุมปากเล็กน้อยแล้วหัวเราะว่า "ในที่สุดฮ่องเต้ก็ไม่อาจทนกับนิสัยเช่นนั้นของเขาได้"

"ไม่ใช่เพราะเรื่องนี้" เย่ซิ่นรู้สึกเขินอาย

"แล้วเพราะอะไรเล่า?"

"ทูลเหนียงเหนียงตามจริง วันนี้หลังจากเสร็จสิ้นงานประชุมแล้ว ฮ่องเต้ได้เรียกองค์ชายทั้งหลายเข้าไปยังห้องทรงพระอักษร จากนั้นรับสั่งให้พวกเขารายงานการทำงานแต่ละคนออกมา แต่การจัดการกองทหารชื่อเลี่ยนของท่านอ๋องเป็นไปอย่างไม่ราบรื่นนัก ประกอบกับเรื่องราวอื้อฉาวที่เกิดขึ้นในหอเทียนเซียง จึงทำให้ในราชสำนักมีเรื่องวิพากษ์วิจารณ์เกิดขึ้น ฮ่องเต้รู้สึกไม่พอพระทัยเป็นอย่างยิ่ง"

เย่ซิ่นอธิบายพลางแอบเงยหน้าขึ้นมองดูท่าทางของเซี่ยเชียนฮวัน

เป็นจริงอย่างที่เขาคิดเอาไว้

ท่าทางของเซี่ยเชียนฮวันแม้จะดูสงบ แต่มือของนางนั้นกำกระดาษโดยไม่รู้ตัว

เขารู้ว่าเหนียงเหนียงเป็นห่วงท่านอ๋อง

"เขาทำตนเอง" เซี่ยเชียนฮวันหันไปเล็กน้อย "เรื่องที่หอเทียนเซียงเดิมทีไม่ควรจะต้องกลายเป็นคดียืดเยื้อเช่นนี้"

"แต่บัดนี้แม้แต่ศาลาว่าการก็ยังไม่อาจสืบหาผู้กระทำผิดที่แท้จริงได้..."

"ใช่แล้ว วิธีของนางจัดการได้อย่างเรียบร้อยไร้ที่ติเสมอ"

เซี่ยเชียนฮวันยิ้มเยาะ

ในสายตาของนาง ฆาตกรนั้นชัดเจนอยู่แล้วว่าเป็นใคร น่าเสียดายที่เซียวเย่หลันไม่เชื่อนาง

ผลสรุปก็คือ ลูกสาวของป๋อเจวี๋ยต้องตายไปโดยไม่รู้เหตุรู้ผล

อีกอย่างต่อให้เรื่องนี้กระจ่างแจ้งแล้ว เซียวเย่หลันก็คงไม่ยอมให้ซูอวี้เออร์ที่เป็นคนช่วยชีวิตเขาเอาไว้ต้องชดใช้คดีด้วยชีวิต อย่างมากเขาอาจจะรู้สึกแย่ต่อแม่ดอกบัวขาวนี้เล็กน้อยก็เท่านั้น